Андрэй Уладзіміравіч Нічыпарчык

З пляцоўкі Вікіпедыя
Jump to navigation Jump to search
Андрэй Уладзіміравіч Нічыпарчык
Герой Беларусі А. У. Нічыпарчык.jpg
Дата нараджэння 17 кастрычніка 1987(1987-10-17)
Месца нараджэння
Дата смерці 19 мая 2021(2021-05-19) (33 гады)
Месца смерці
Месца пахавання
Альма-матар
Прыналежнасць
Род войскаў Ваенна-паветраныя сілы і войскі СПА Рэспублікі Беларусь
Гады службы 2016—2021
Званне
Маёр
Часць 116-я штурмавая авіяцыйная база (Ліда)
Узнагароды і званні
Hero of the Belarus medal.png
Медаль «За бездакорную службу» 3 ступені

Андрэй Уладзіміравіч Нічыпарчык (17 кастрычніка 1987, Паставы — 19 мая 2021, Баранавічы) — маёр ВПС Рэспублікі Беларусь, ваенны лётчык першага класа. Трагічна загінуў, адводзячы некіруемы самалёт Як-130 ад Баранавічаў. Пасмяротна ўдастоены звання Героя Беларусі (2021)[1].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 17 кастрычніка 1987 года ў Паставах у сям'і ваеннага лётчыка-снайпера Уладзіміра Нічыпарчыка[2]. Бацька 33 гады свайго жыцця прысвяціў небу. Ён займаўся фарміраваннем пілатажнай групы ВПС і СПА «Белая Русь». Маці была настаўніцай у пачатковай школе. Андрэй Нічыпарчык з дзяцінства марыў стаць лётчыкам[3].

У трэцім класе перайшоў у школу № 9 горада Ліды. Прадстаўляў навучальную ўстанову ў розных спартыўных спаборніцтвах, добра ведаў англійскую мову. У 2005 годзе скончыў школу[3]. Затым паступіў на авіяцыйны факультэт Ваеннай акадэміі Рэспублікі Беларусь, які паспяхова скончыў у 2010 годзе. Як паведамляла прэс-служба Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь, «быў падрыхтаваны да выканання баявых задач днём і ноччу ва ўсіх метэаралагічных умовах»[2].

З 2016 года служыў камандзірам і інструктарам вучэбна-баявога авіяцыйнага звяна вучэбна-баявой авіяцыйнай эскадрыллі 116-й гвардзейскай штурмавой авіяцыйнай базы[1], рыхтаваў да палётаў на Як-130 маладых пілотаў. З 2017 года браў удзел у паветраных парадах, дэманстрацыйных палётах. Неаднаразова ўдзельнічаў у вучэннях і міжнародных конкурсах у Беларусі і за мяжой. За сваю службу асвоіў Як-52, Л-39, Су-25, Як-130[2].

Гібель[правіць | правіць зыходнік]

Асноўны артыкул: Катастрофа Як-130 у Баранавічах

19 мая 2021 года разам са сваім вучнем лейтэнантам Мікітам Куканенкам выконваў вучэбна-трэніровачны палёт над Баранавічамі. Экіпаж Як-130 (борт 74) выявіў тэхнічную няспраўнасць. Ад моманту ўзнікнення аварыйнай сітуацыі да падзення самалёта прайшло крыху больш за хвіліну. У гэтых умовах неймавернымі намаганнямі на вышыні каля 50 м экіпажу ўдалося стабілізаваць напрамак палёту і накіраваць Як-130 у адзіную кропку, якая была па-за жылымі пабудовамі[1]. А 12:33 самалёт зваліўся каля двухпавярховак у раёне вуліцы Розы Люксембург, пашкодзіўшы тры дамы.

Пахаваны ў Лідзе[4].

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

У загінулага пілота засталася жонка, двое маленькіх сыноў і дачка. Старэйшаму сыну шэсць, чатыры дачцэ, самаму малодшаму сыну — паўтара года[5].

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Лётчыкам Андрэю Нічыпарчыку і Мікіце Куканенку пасмяротна прысвоена званне «Герой Беларусі»
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Сообщение пресс-службы(руск.) . Министерство обороны Республики Беларусь (19 мая 2021).
  3. ↑ 3,0 3,1 "Светлый парень, душа компании": друзья о погибшем в Барановичах пилоте(руск.) . Sputnik Беларусь (19 мая 2021).
  4. ↑ Александр Карев о крушении самолёта в Барановичах: «Рука лётчика была на ручке до самого удара, до конца»(руск.) . СТВ (21 мая 2021).
  5. ↑ Алеся Добыш «Андрей был счастливым отцом, Никита недавно женился». В Лиде попрощались с погибшими во время крушения военного самолёта летчиками(руск.) . Комсомольская правда (21 мая 2021).
  6. ↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь 24 лістапада 2021 г. № 457 «Аб узнагароджанні». Афіцыйны інтэрнэт-партал Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь (24 лістапада 2021). Праверана 24 лістапада 2021.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Андрэй_Уладзіміравіч_Нічыпарчык&oldid=3972586"