Бальнеалагічны курорт

Бальнеалагічны курорт — курорт, галоўным прыродным рэсурсам якога з’яўляюцца мінеральныя воды, што выкарыстоўваюцца для аздараўлення і лячэння.

Адпачынак і лячэнне (бальнеатэрапія) на бальнеалагічных курортах у многіх выпадках спалучаюцца з гразе- і кліматалячэннем. Залежна ад гэтага адрозніваюць бальнеакліматычныя, бальнеагразевыя і іншыя тыпы бальнеалагічных курортаў.

Гісторыя

Сцены старажытнарымскага курортнага горада Хісара (Балгарыя).

Апісанне прататыппаў бальнеалагічных курортаў вядома з твораў старадытна-індыйскіх, кітайскіх, грэчаскіх і іншых вучоных (у т.л. Гамера, Арыстоцеля, Плутарха).

Са старажытных часоў захаваліся рэшткі водалячэбніц у межах сучаснага швейцарскага курорта Санкт-Морыц, на тэрыторыі курортаў Венгрыі (Будапешт, Балатанфюрэд), Румыніі (Бэйле-Еркулане, Сынджорз-Бэі), Харватыі (Вараждзінскае-Топліцы), Балгарыі (Хісара), Германіі (Вісбадэн), Італіі (Абана-Тэрме, Анцыо) і інш.

У сярэднявеччы вялікую вядомасць мелі бальнеалагічныя курорты Ахен, Карлсбад (цяпер Карлавы Вары), Бадэн-Бадэн.

У Расійскай імперыі бальнеалагічныя курорты пачалі стварацца па ініцыятыве Пятра I, першым быў курорт Марцыяльныя Канчазерскія Воды паблізу Петразаводска (1719). Шмат бальнеалагічных курортаў дзейнічала з 19 стагоддзя (Каўказскія Мінеральныя Воды, Кіславодск, Старая Руса, Сергіеўскія Мінеральныя Воды, Друскінінкай, Кемеры, Белакурыха, Баржомі і інш.).

На сучасным этапе развітую сетку бальнеалагічных курортаў мае большасць еўрапейскіх краін, краін Закаўказзя, Сярэдняй Азіі, Расія, ЗША і інш.

На Беларусі існуюць курорты рэспубліканскага і мясцовага значэння: Бабруйск, Белае Возера, Белы Бераг, Горваль, Ждановічы, Лётцы, Нарач, Рагачоў, Ушачы, Чонкі.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 2. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0061-7 (т. 2).