Берасцейскае ваяводства

Берасцейскае ваяводства
Palatinatus Brestensis
Сцяг Герб
Краіна	Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая
Уваходзіць у	Вялікае Княства Літоўскае
Адміністрацыйны цэнтр	Брэст
Дата ўтварэння	1566
Дата скасавання	1795
Насельніцтва	301 188 чал. (1790)
Плошча	40 600 км²
Берасцейскае ваяводства на Вікісховішчы

Берасцейскае ваяводства ў складзе Рэчы Паспалітай

Берасцейскае ваяводства, Брэст-Літоўскае, Брэсцкае (1566—1795) — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Вялікага Княства Літоўскага. Цэнтр — горад Берасце.

Гісторыя

Вылучылася з Троцкага ваяводства (1566). Падзялялася на два паветы: Берасцейскі, куды ўвайшлі тэрыторыі былых Камянецкага і Кобрынскага паветаў і Пінскі, у які ўвайшлі Тураў, Давыд-Гарадок, Дубровіцкае княства.

Ваеннае ліхалецце прычыніла павету вялікае спусташэнне. Сойм ВКЛ 1661 г. характарызаваў стан ваяводства як «у большай сваёй частцы ператворана ў папялішча і поўнасцю разбурана».

Першы ваявода — Юрый Тышкевіч. З канца XVII ст. у адрозненні ад Брэст-Куяўскага ваяводства ў Польшчы называлася Брэст-Літоўскім.

У 1791 г. утвораны Кобрынскі і Пінска-Зарэчны (з цэнтрам у Плотніцы) паветы. У 1792 г. Пінска-Зарэчны павет перайменаваны ў Запінскі з цэнтрам у Століне. У 1793 г. у выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай Пінскі павет увайшоў у склад Расійскай імперыі і стаў паветам Мінскай губерні. У выніку трэцяга падзелу Берасцейскае ваяводства скасавана, большая яго частка ўвайшла ў Слонімскую губерню Расійскай імперыі, заходняя (забужская) частка Берасцейскага павета трапіла ў склад Аўстрыі.

Гл. таксама

• Ваяводы берасцейскія
• Запінскі павет

Спасылкі

• Тэрыторыя, адміністрацыйны падзел ВКЛ Архівавана 1 красавіка 2009.