Біньямін Нетаньяху

Біньямін Нетаньяху
Біньямін Нетаньяху
	іўр.: בנימין נתניהו
	31 сакавіка 2009 — 13 чэрвеня 2021
Прэзідэнт	Шымон Перэс; Рэўвен Рыўлін
Папярэднік	Эхуд Ольмерт
Пераемнік	Нафталі Бенет
	18 чэрвеня 1996 — 6 ліпеня 1999
Папярэднік	Шымон Перэс
Пераемнік	Эхуд Барак
	18 чэрвеня — 7 жніўня 1996
Кіраўнік урада	Біньямін Нетаньяху
Папярэднік	Шымон Шытрыт
Пераемнік	Элі Суіса
	18 чэрвеня — 4 верасня 1996
Кіраўнік урада	Біньямін Нетаньяху
Папярэднік	Яакаў Нееман
Пераемнік	Цахі Ханегбі
	18 чэрвеня 1996 — 9 ліпеня 1997
Кіраўнік урада	Біньямін Нетаньяху
Папярэднік	Бені Бегін
Пераемнік	Міхаэль Эйтан
	18 чэрвеня 1996 — 6 ліпеня 1999
Кіраўнік урада	Біньямін Нетаньяху
Папярэднік	Біньямін Бен-Эліэзер
Пераемнік	Іцхак Леві
	6 лістапада 2002 — 28 лютага 2003
Кіраўнік урада	Арыэль Шарон
Папярэднік	Шымон Перэс
Пераемнік	Сільван Шалом
	28 лютага 2003 — 9 жніўня 2005
Кіраўнік урада	Арыэль Шарон
Папярэднік	Сільван Шалом
Пераемнік	Эхуд Ольмерт
Нараджэнне	21 кастрычніка 1949[…] (73 гады); Тэль-Авіў, Тэль-Авіўская акруга[d], Ізраіль;
Бацька	Benzion Netanyahu[d]
Маці	Цыля Нетаньяху (Сегаль)
Жонка	1) Міхаль (Мікі) Вейцман (Герэн) ; 2) Флор Кейтс ; 3) Сара Бен-Арцы
Дзеці	Noa Roth[d], Yair Netanyahu[d] і Avner Netanyahu[d]
Веравызнанне	Іўдаізм
Партыя	Лікуд[d];
Адукацыя	Cheltenham High School[d] (1967); Масачусецкі тэхналагічны інстытут (1975); Школа менеджменту Слоўна[d] (1977);
Навуковая ступень	магістр прыродазнаўчых навук[d] (1977)
Дзейнасць	палітык, дыпламат, дзяржаўны дзеяч, ваенны, палітычны публіцыст, палітолаг, international forum participant
Месца працы	Boston Consulting Group[d];
Аўтограф
Род войскаў	Армія абароны Ізраіля[d]
Званне	Seren[d]
Бітвы	War of Attrition[d]; Вайна Суднага дня[d]; 1968 Israeli raid on Lebanon[d]; Battle of Karameh[d];
Узнагароды	Jabotinsky Medal[d] (1980) Tzeltner Prize[d] (1987)
Сайт	netanyahu.org.il (іўрыт) (ар.) (англ.) (руск.)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біньямін Нетаньяху (іўр. בנימין נתניהו; нар. 21 кастрычніка 1949 года, Тэль-Авіў) — дзяржаўны і палітычны дзеяч Ізраіля. Прэм’ер-міністр Ізраіля ў перыяд з 1996 па 1999 год, прэм’ер-міністр Ізраіля з 2009 па 2021 год. Лідар партыі Лікуд (1993—1999 і з 2005). Тры разы займаў пасаду міністра фінансаў Ізраіля; 9 жніўня 2005 года сышоў з гэтай пасады ў адстаўку на знак пратэсту супраць ліквідацыі ізраільскіх паселішчаў у сектары Газа. У снежні 2005 года стаў лідарам апазіцыі ў Кнэсеце.

На выбарах у Кнэсет 18-га склікання партыя Лікуд заняла 2-е месца і атрымала 27 мандатаў у Кнэсеце. Першае месца заняла партыя Кадзіма, але лідару гэтай партыі Цыпі Ліўні не ўдалося сфармаваць урад, і прэзідэнт Ізраіля Шымон Перэс даручыў фарміраванне ўрада лідару Лікуда Біньяміну Нетаньяху. Нетаньяху з’яўляецца першым прэм’ер-міністрам Ізраіля, які нарадзіўся пасля абвяшчэння незалежнасці.

Паходжанне. Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

Продкі паходзяць з Беларусі. Яго прадзед Натан Мілейкоўскі нарадзіўся ў мястэчку Крэве (цяпер Смаргонскі раён, Гродзенская вобласць). Жаніўся тры разы, першы раз з Міхаль Вейцман, ад яе мае дачку Ноа (нар. 29 красавіка 1978). У 1981 годзе развёўся з Міхаль і ажаніўся з Флор Кейтс. Яна з Брытаніі, не была яўрэйкай, але перад шлюбам перайшла ў іўдаізм. Трэцяй жонкай стала Сара Бен-Арцы. Яна нарадзіла Біньяміну дваіх сыноў: Яіра і Аўнера.

Дзяцінства і маладосць[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў Ізраілі ў горадзе Тэль-Авіў. Яго бацькі няверуючыя яўрэі. Маці — Цыля Сегаль (1912—2000). Тата — Бенцыён Нетаньяху (1910—2012) паходзіў з Варшавы (Прывіслініскі край, Расійская імперыя; цяпер Польшча). Яны мелі трох дзяцей. Біньямін быў другім дзіцём. Сям’я з 1956 па 1958 і зноў з 1963 па 1967 жыла ў ЗША ў ваколіцах Філадэльфіі (штат Пенсільванія). У маладосці служыў у войску дзяржавы Ізраіль, браў удзел у вайсковых аперацыях. Потым вучыўся ў ЗША, скончыў Масачусецкі тэхналагічны інстытут. Мае вышэйшую эканамічную адукацыю.

Пачатак кар’еры[правіць | правіць зыходнік]

Пасля заканчэння ВНУ працаваў у ЗША дарадцам у Бостанскай кансалтынгавай фірме. Вярнуўся ў Ізраіль, дзе ў 1978 заснаваў Інстытут імя Ёнатана Нетаньяху (названы ў гонар брата, які загінуў падчас антытэрарыстычнай аперацыі). З 1980 па 1982 працаваў камерцыйным дырэктарам у гандлёвай фірме ў Іерусаліме.

Дзяржаўная служба[правіць | правіць зыходнік]

З 1982 па 1984 гады служыў намеснікам пасла ў ЗША. З 1984 па 1988 гады Б. Нетаньяху быў прадстаўніком Ізраіля ў Сувязі аб’яднаных народаў. У 1993 годзе стаў старшынём партыі Лікуд.

Першы ўрад[правіць | правіць зыходнік]

У 1996 годзе перамог на выбарах і стаў самым маладым старшынём урада Ізраіля. Кіраваў з чэрвеня 1996 па ліпень 1999. У 1999 годзе з-за паражэння на выбарах (дзе перамог Эхуд Барак) пакінуў дзяржаўную службу.

Другі ўрад[правіць | правіць зыходнік]

Вярнуўся ва ўрад Ізраіля ў 2002 годзе, пасля таго як прэм’ер-міністрам стаў Арыэль Шарон. Б. Нетаньяху быў міністрам замежных спраў (2002—2003) і міністрам фінансаў (2003—2005). У 2005 годзе падаў у адстаўку. У тым жа годзе ўзначаліў партыю Лікуд з-за таго, што яе колішні старшыня А. Шарон перайшоў у партыю Кадзіма.

Трэці ўрад. Старшыня[правіць | правіць зыходнік]

10 лютага 2009 года на выбарах у Кнэсет Ізраіля партыя Лікуд перамагла. Б. Нетаньяху стаў старшынёй урада^[4]. Займае гэтую пасаду і ў 2018 годзе; кіруе ўрадам даўжэй, чым усе іншыя прэм’ер-міністры ў гісторыі Ізраіля.

Погляды[правіць | правіць зыходнік]

Б. Нетаньяху лічыцца палітыкам правых поглядаў. З’яўляецца прыхільнікам захавання за Ізраілем земляў, што знаходзяцца паміж ракой Іардан і Міжземным морам. Выступае за адзіны і непадзельны Іерусалім, які павінен застацца сталіцай Ізраіля, за захаванне Ізраіля як нацыянальнай яўрэйскай дзяржавы. У той жа час пад яго кіраўніцтвам ва ўрадзе Ізраіля працавалі і працуюць неяўрэі (напрыклад, друз Аюб Кара).

Кнігі[правіць | правіць зыходнік]

International Terrorism: Challenge and Response‎ (The Jonathon Institute, 1980) (ISBN 0-87855-894-2)
Terrorism: How the West Can Win (Як дэмакратыі могуць перамагчы тэрарызм) (Farrar Straus & Giroux, 1986) (ISBN 0-380-70321-1)
A Place Among the Nations (Bantam, 1993) (ISBN 0-553-08974-9) (Месца пад сонцам Архівавана 25 ліпеня 2015. (руск.) )
Fighting Terrorism: How Democracies Can Defeat Domestic and International Terrorism (Diane Pub Co, 1995) (ISBN 0-374-52497-1)
A Durable Peace: Israel and Its Place Among the Nations (Warner Books, 2000) (ISBN 0-446-52306-2)

Зноскі

↑ ^1,0 ^1,1 חה"כ בנימין נתניהו — Кнесет.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q133396"></a>
↑ Benjamin Netanyahu // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q29861311"></a>
↑ Benjamin Netanjahu // Brockhaus Enzyklopädie / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q464633"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2586178"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227"></a>
↑ Ізраіль выбірае парламент і прэм'ера (нявызн.) (10 лютага 2009). Праверана 18 снежня 2017.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

	Біньямін Нетаньяху ў Вікіцытатніку
	Біньямін Нетаньяху ў Вікікрыніцах
	Біньямін Нетаньяху на Вікісховішчы

Сайт Біньяміна Нетаньяху Архівавана 5 снежня 2008.

[_b81bb17722977340-1] 1,0 ^1,1 חה"כ בנימין נתניהו — Кнесет.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q133396"></a>

[_d7cdd580250d45ae-2] Benjamin Netanyahu // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q29861311"></a>

[_b4ea9001818acc56-3] Benjamin Netanjahu // Brockhaus Enzyklopädie / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q464633"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q2586178"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227"></a>

[4] Ізраіль выбірае парламент і прэм'ера (нявызн.) (10 лютага 2009). Праверана 18 снежня 2017.

[1]

[2]

[4]