Біньямін Нетаньяху

Біньямін Нетаньяху іўр.: בנימין נתניהו
17-ы прэм'ер-міністр Ізраіля
з 31 сакавіка 2009
Прэзідэнт:	Шымон Перэс
Папярэднік:	Эхуд Ольмерт
13-ы Прэм'ер-міністр Ізраіля
18 чэрвеня 1996 — 6 ліпеня 1999
Папярэднік:	Шымон Перэс
Пераемнік:	Эхуд Барак
8-ы міністр па справах рэлігіі Ізраіля
18 чэрвеня — 7 жніўня 1996
Прэм’ер-міністр:	Біньямін Нетаньяху
Папярэднік:	Шымон Шытрыт
Пераемнік:	Элі Суіса
18-ы міністр юстыцыі Ізраіля
18 чэрвеня — 4 верасня 1996
Прэм’ер-міністр:	Біньямін Нетаньяху
Папярэднік:	Яакаў Нееман
Пераемнік:	Цахі Ханегбі
9-ы міністр навукі, культуры і спорту Ізраіля
18 чэрвеня 1996 — 9 ліпеня 1997
Прэм’ер-міністр:	Біньямін Нетаньяху
Папярэднік:	Бені Бегін
Пераемнік:	Міхаэль Эйтан
13-ы міністр будаўніцтва Ізраіля
18 чэрвеня 1996 — 6 ліпеня 1999
Прэм’ер-міністр:	Біньямін Нетаньяху
Папярэднік:	Біньямін Бен-Эліэзер
Пераемнік:	Іцхак Леві
17-ы міністр замежных спраў Ізраіля
6 лістапада 2002 — 28 лютага 2003
Прэм’ер-міністр:	Арыэль Шарон
Папярэднік:	Шымон Перэс
Пераемнік:	Сільван Шалом
24-ы міністр фінансаў Ізраіля
28 лютага 2003 — 9 жніўня 2005
Прэм’ер-міністр:	Арыэль Шарон
Папярэднік:	Сільван Шалом
Пераемнік:	Эхуд Ольмерт
Партыя:	Лікуд
Адукацыя:	Масачусецкі тэхналагічны інстытут (1975) Гарвардскі ўніверсітэт MIT Sloan школа менеджменту[d] (1977) Cheltenham High School[d] (1967)
Навуковая ступень:	Master of Science[d] (1977)
Дзейнасць:	палітык, дыпламат, палітычны публіцыст, дзяржаўны дзеяч, ваенны
Месца працы:	Boston Consulting Group[d]
Веравызнанне:	Іўдаізм
Нараджэнне:	21 кастрычніка 1949(1949-10-21) (69 гадоў) Тэль-Авіў, Ізраіль
Бацька:	Бенцыён Нетаньяху (Мілейкоўскі)
Маці:	Цыля Нетаньяху (Сегаль)
Жонка:	1) Міхаль (Мікі) Вейцман (Герэн) 2) Флор Кейтс 3) Сара Бен-Арцы
Дзеці:	дачка: Ноа (ад першага шлюбу) сыны: Яір і Аўнер (ад трэцяга шлюбу)
Сайт:	netanyahu.org.il
Аўтограф:
Узнагароды:	Jabotinsky Medal[d]

Біньямін Нетаньяху (іўр. בנימין נתניהו; нар. 21 кастрычніка 1949 года, Тэль-Авіў) — дзяржаўны і палітычны дзеяч Ізраіля. Прэм'ер-міністр Ізраіля ў перыяд з 1996 па 1999 год, дзеючы прэм'ер-міністр Ізраіля (з 2009 года). Лідар партыі Лікуд (1993—1999 і з 2005). Тры разы займаў пасаду міністра фінансаў Ізраіля; 9 жніўня 2005 года сышоў з гэтай пасады ў адстаўку на знак пратэсту супраць ліквідацыі ізраільскіх паселішчаў у сектары Газа. У снежні 2005 года стаў лідарам апазіцыі ў Кнэсеце.

На выбарах у Кнэсет 18-га склікання партыя Лікуд заняла 2-е месца і атрымала 27 мандатаў у Кнэсеце. Першае месца заняла партыя Кадзіма, але лідару гэтай партыі Цыпі Ліўні не ўдалося сфармаваць урад, і прэзідэнт Ізраіля Шымон Перэс даручыў фарміраванне ўрада лідару Лікуда Біньяміну Нетаньяху. Нетаньяху з'яўляецца першым прэм'ер-міністрам Ізраіля, які нарадзіўся пасля абвяшчэння незалежнасці.

Паходжанне. Сям’я

Продкі паходзяць з Беларусі. Яго прадзед Натан Мілейкоўскі нарадзіўся ў мястэчку Крэве (цяпер Смаргонскі раён, Гродзенская вобласць). Жаніўся тры разы, першы раз з Міхаль Вейцман, ад яе мае дачку Ноа (нар. 29 красавіка 1978). У 1981 годзе развёўся з Міхаль і ажаніўся з Флор Кейтс. Яна з Брытаніі, не была яўрэйкай, але перад шлюбам перайшла ў іўдаізм. Трэцяй жонкай стала Сара Бен-Арцы. Яна нарадзіла Біньяміну дваіх сыноў: Яіра і Аўнера.

Дзяцінства і маладосць

Нарадзіўся ў Ізраілі ў горадзе Тэль-Авіў. Яго бацькі няверуючыя яўрэі. Маці — Цыля Сегаль (1912—2000). Тата — Бенцыён Нетаньяху (1910—2012) паходзіў з Варшавы (Прывіслініскі край, Расійская імперыя; цяпер Польшча). Яны мелі трох дзяцей. Біньямін быў другім дзіцём. Сям’я з 1956 па 1958 і зноў з 1963 па 1967 жыла ў ЗША ў ваколіцах Філадэльфіі (штат Пенсільванія). У маладосці служыў у войску дзяржавы Ізраіль, браў удзел у вайсковых аперацыях. Потым вучыўся ў ЗША, скончыў Масачусецкі тэхналагічны інстытут. Мае вышэйшую эканамічную адукацыю.

Пачатак кар'еры

Пасля заканчэння ВНУ працаваў у ЗША дарадцам у Бостанскай кансалтынгавай фірме. Вярнуўся ў Ізраіль, дзе ў 1978 заснаваў Інстытут імя Ёнатана Нетаньяху (названы ў гонар брата, які загінуў падчас антытэрарыстычнай аперацыі). З 1980 па 1982 працаваў камерцыйным дырэктарам у гандлёвай фірме ў Іерусаліме.

Дзяржаўная служба

З 1982 па 1984 гады служыў намеснікам пасла ў ЗША. З 1984 па 1988 гады Б. Нетаньяху быў прадстаўніком Ізраіля ў Сувязі аб’яднаных народаў. У 1993 годзе стаў старшынём партыі Лікуд.

Першы ўрад

У 1996 годзе перамог на выбарах і стаў самым маладым старшынём урада Ізраіля. Кіраваў з чэрвеня 1996 па ліпень 1999. У 1999 годзе з-за паражэння на выбарах (дзе перамог Эхуд Барак) пакінуў дзяржаўную службу.

Другі ўрад

Вярнуўся ва ўрад Ізраіля ў 2002 годзе, пасля таго як прэм'ер-міністрам стаў Арыэль Шарон. Б. Нетаньяху быў міністрам замежных спраў (2002—2003) і міністрам фінансаў (2003—2005). У 2005 годзе падаў у адстаўку. У тым жа годзе ўзначаліў партыю Лікуд з-за таго, што яе колішні старшыня А. Шарон перайшоў у партыю Кадзіма.

Трэці ўрад. Старшыня

10 лютага 2009 года на выбарах у Кнэсет Ізраіля партыя Лікуд перамагла. Б. Нетаньяху стаў старшынёй урада. Займае гэтую пасаду і ў 2018 годзе; кіруе ўрадам даўжэй, чым усе іншыя прэм'ер-міністры ў гісторыі Ізраіля.

Погляды

Б. Нетаньяху лічыцца палітыкам правых поглядаў. З’яўляецца прыхільнікам захавання за Ізраілем земляў, што знаходзяцца паміж ракой Іардан і Міжземным морам. Выступае за адзіны і непадзельны Іерусалім, які павінен застацца сталіцай Ізраіля, за захаванне Ізраіля як нацыянальнай яўрэйскай дзяржавы. У той жа час пад яго кіраўніцтвам ва ўрадзе Ізраіля працавалі і працуюць неяўрэі (напрыклад, друз Аюб Кара).

Кнігі

• International Terrorism: Challenge and Response‎ (The Jonathon Institute, 1980) (ISBN 0-87855-894-2)
• Terrorism: How the West Can Win (Як дэмакратыі могуць перамагчы тэрарызм) (Farrar Straus & Giroux, 1986) (ISBN 0-380-70321-1)
• A Place Among the Nations (Bantam, 1993) (ISBN 0-553-08974-9) (Месца пад сонцам (руск.) )
• Fighting Terrorism: How Democracies Can Defeat Domestic and International Terrorism (Diane Pub Co, 1995) (ISBN 0-374-52497-1)
• A Durable Peace: Israel and Its Place Among the Nations (Warner Books, 2000) (ISBN 0-446-52306-2)

Спасылкі

• Сайт Біньяміна Нетаньяху

Папярэднік: Эхуд Ольмерт

Прэм’ер-міністр Ізраіля з 31 сакавіка 2009

Пераемнік: Зараз на пасадзе