Біньямін Нетаньяху
Біньямін Нетаньяху іўр.: בנימין נתניהו | |||
![]() | |||
| |||
---|---|---|---|
з 31 сакавіка 2009 | |||
Прэзідэнт | Шымон Перэс | ||
Папярэднік | Эхуд Ольмерт | ||
| |||
18 чэрвеня 1996 — 6 ліпеня 1999 | |||
Папярэднік | Шымон Перэс | ||
Пераемнік | Эхуд Барак | ||
| |||
18 чэрвеня — 7 жніўня 1996 | |||
Прэм’ер-міністр | Біньямін Нетаньяху | ||
Папярэднік | Шымон Шытрыт | ||
Пераемнік | Элі Суіса | ||
| |||
18 чэрвеня — 4 верасня 1996 | |||
Прэм’ер-міністр | Біньямін Нетаньяху | ||
Папярэднік | Яакаў Нееман | ||
Пераемнік | Цахі Ханегбі | ||
| |||
18 чэрвеня 1996 — 9 ліпеня 1997 | |||
Прэм’ер-міністр | Біньямін Нетаньяху | ||
Папярэднік | Бені Бегін | ||
Пераемнік | Міхаэль Эйтан | ||
| |||
18 чэрвеня 1996 — 6 ліпеня 1999 | |||
Прэм’ер-міністр | Біньямін Нетаньяху | ||
Папярэднік | Біньямін Бен-Эліэзер | ||
Пераемнік | Іцхак Леві | ||
| |||
6 лістапада 2002 — 28 лютага 2003 | |||
Прэм’ер-міністр | Арыэль Шарон | ||
Папярэднік | Шымон Перэс | ||
Пераемнік | Сільван Шалом | ||
| |||
28 лютага 2003 — 9 жніўня 2005 | |||
Прэм’ер-міністр | Арыэль Шарон | ||
Папярэднік | Сільван Шалом | ||
Пераемнік | Эхуд Ольмерт | ||
Партыя | Лікуд | ||
Адукацыя | |||
Навуковая ступень | Master of Science[d] (1977) | ||
Дзейнасць | палітык, дыпламат, дзяржаўны дзеяч, ваенны, палітычны публіцыст, палітолаг | ||
Месца працы | |||
Веравызнанне | Іўдаізм | ||
Нараджэнне | 21 кастрычніка 1949 (71 год) Тэль-Авіў, Ізраіль | ||
Бацька | Бенцыён Нетаньяху (Мілейкоўскі) | ||
Маці | Цыля Нетаньяху (Сегаль) | ||
Жонка | 1) Міхаль (Мікі) Вейцман (Герэн) 2) Флор Кейтс 3) Сара Бен-Арцы | ||
Дзеці | дачка: Ноа (ад першага шлюбу) сыны: Яір і Аўнер (ад трэцяга шлюбу) | ||
Сайт | netanyahu.org.il | ||
Ваенная служба | |||
Род войскаў | Армія абароны Ізраіля[d] | ||
Званне | Seren[d] | ||
Бітвы | |||
Аўтограф | ![]() | ||
Узнагароды | |||
Біньямін Нетаньяху (іўр. בנימין נתניהו; нар. 21 кастрычніка 1949 года, Тэль-Авіў) — дзяржаўны і палітычны дзеяч Ізраіля. Прэм'ер-міністр Ізраіля ў перыяд з 1996 па 1999 год, дзеючы прэм'ер-міністр Ізраіля (з 2009 года). Лідар партыі Лікуд (1993—1999 і з 2005). Тры разы займаў пасаду міністра фінансаў Ізраіля; 9 жніўня 2005 года сышоў з гэтай пасады ў адстаўку на знак пратэсту супраць ліквідацыі ізраільскіх паселішчаў у сектары Газа. У снежні 2005 года стаў лідарам апазіцыі ў Кнэсеце.
На выбарах у Кнэсет 18-га склікання партыя Лікуд заняла 2-е месца і атрымала 27 мандатаў у Кнэсеце. Першае месца заняла партыя Кадзіма, але лідару гэтай партыі Цыпі Ліўні не ўдалося сфармаваць урад, і прэзідэнт Ізраіля Шымон Перэс даручыў фарміраванне ўрада лідару Лікуда Біньяміну Нетаньяху. Нетаньяху з'яўляецца першым прэм'ер-міністрам Ізраіля, які нарадзіўся пасля абвяшчэння незалежнасці.
Паходжанне. Сям’я[правіць | правіць зыходнік]
Продкі паходзяць з Беларусі. Яго прадзед Натан Мілейкоўскі нарадзіўся ў мястэчку Крэве (цяпер Смаргонскі раён, Гродзенская вобласць). Жаніўся тры разы, першы раз з Міхаль Вейцман, ад яе мае дачку Ноа (нар. 29 красавіка 1978). У 1981 годзе развёўся з Міхаль і ажаніўся з Флор Кейтс. Яна з Брытаніі, не была яўрэйкай, але перад шлюбам перайшла ў іўдаізм. Трэцяй жонкай стала Сара Бен-Арцы. Яна нарадзіла Біньяміну дваіх сыноў: Яіра і Аўнера.
Дзяцінства і маладосць[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіўся ў Ізраілі ў горадзе Тэль-Авіў. Яго бацькі няверуючыя яўрэі. Маці — Цыля Сегаль (1912—2000). Тата — Бенцыён Нетаньяху (1910—2012) паходзіў з Варшавы (Прывіслініскі край, Расійская імперыя; цяпер Польшча). Яны мелі трох дзяцей. Біньямін быў другім дзіцём. Сям’я з 1956 па 1958 і зноў з 1963 па 1967 жыла ў ЗША ў ваколіцах Філадэльфіі (штат Пенсільванія). У маладосці служыў у войску дзяржавы Ізраіль, браў удзел у вайсковых аперацыях. Потым вучыўся ў ЗША, скончыў Масачусецкі тэхналагічны інстытут. Мае вышэйшую эканамічную адукацыю.
Пачатак кар'еры[правіць | правіць зыходнік]
Пасля заканчэння ВНУ працаваў у ЗША дарадцам у Бостанскай кансалтынгавай фірме. Вярнуўся ў Ізраіль, дзе ў 1978 заснаваў Інстытут імя Ёнатана Нетаньяху (названы ў гонар брата, які загінуў падчас антытэрарыстычнай аперацыі). З 1980 па 1982 працаваў камерцыйным дырэктарам у гандлёвай фірме ў Іерусаліме.
Дзяржаўная служба[правіць | правіць зыходнік]
З 1982 па 1984 гады служыў намеснікам пасла ў ЗША. З 1984 па 1988 гады Б. Нетаньяху быў прадстаўніком Ізраіля ў Сувязі аб’яднаных народаў. У 1993 годзе стаў старшынём партыі Лікуд.
Першы ўрад[правіць | правіць зыходнік]
У 1996 годзе перамог на выбарах і стаў самым маладым старшынём урада Ізраіля. Кіраваў з чэрвеня 1996 па ліпень 1999. У 1999 годзе з-за паражэння на выбарах (дзе перамог Эхуд Барак) пакінуў дзяржаўную службу.
Другі ўрад[правіць | правіць зыходнік]
Вярнуўся ва ўрад Ізраіля ў 2002 годзе, пасля таго як прэм'ер-міністрам стаў Арыэль Шарон. Б. Нетаньяху быў міністрам замежных спраў (2002—2003) і міністрам фінансаў (2003—2005). У 2005 годзе падаў у адстаўку. У тым жа годзе ўзначаліў партыю Лікуд з-за таго, што яе колішні старшыня А. Шарон перайшоў у партыю Кадзіма.
Трэці ўрад. Старшыня[правіць | правіць зыходнік]
10 лютага 2009 года на выбарах у Кнэсет Ізраіля партыя Лікуд перамагла. Б. Нетаньяху стаў старшынёй урада[1]. Займае гэтую пасаду і ў 2018 годзе; кіруе ўрадам даўжэй, чым усе іншыя прэм'ер-міністры ў гісторыі Ізраіля.
Погляды[правіць | правіць зыходнік]
Б. Нетаньяху лічыцца палітыкам правых поглядаў. З’яўляецца прыхільнікам захавання за Ізраілем земляў, што знаходзяцца паміж ракой Іардан і Міжземным морам. Выступае за адзіны і непадзельны Іерусалім, які павінен застацца сталіцай Ізраіля, за захаванне Ізраіля як нацыянальнай яўрэйскай дзяржавы. У той жа час пад яго кіраўніцтвам ва ўрадзе Ізраіля працавалі і працуюць неяўрэі (напрыклад, друз Аюб Кара).
Кнігі[правіць | правіць зыходнік]
- International Terrorism: Challenge and Response (The Jonathon Institute, 1980) (ISBN 0-87855-894-2)
- Terrorism: How the West Can Win (Як дэмакратыі могуць перамагчы тэрарызм) (Farrar Straus & Giroux, 1986) (ISBN 0-380-70321-1)
- A Place Among the Nations (Bantam, 1993) (ISBN 0-553-08974-9) (Месца пад сонцам (руск.) )
- Fighting Terrorism: How Democracies Can Defeat Domestic and International Terrorism (Diane Pub Co, 1995) (ISBN 0-374-52497-1)
- A Durable Peace: Israel and Its Place Among the Nations (Warner Books, 2000) (ISBN 0-446-52306-2)
Зноскі
- ↑ Ізраіль выбірае парламент і прэм'ера (10 лютага 2009). Праверана 18 снежня 2017.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
![]() |
Біньямін Нетаньяху ў Вікіцытатніку |
---|---|
![]() |
Біньямін Нетаньяху ў Вікікрыніцах |
![]() |
Біньямін Нетаньяху на Вікісховішчы |
Папярэднік: Эхуд Ольмерт |
Прэм’ер-міністр Ізраіля з 31 сакавіка 2009 |
Пераемнік: Зараз на пасадзе |
- Выпускнікі Масачусецкага тэхналагічнага інстытута
- Нарадзіліся 21 кастрычніка
- Нарадзіліся ў 1949 годзе
- Асобы
- Дэпутаты кнэсета
- Міністры ўнутраных спраў Ізраіля
- Дзеючыя кіраўнікі дзяржаў
- Выпускнікі Гарварда
- Палітыкі Ізраіля
- Дыпламаты Ізраіля
- Прэм’ер-міністры Ізраіля
- Пастаянныя прадстаўнікі Ізраіля пры ААН
- Міністры замежных спраў Ізраіля
- Міністры фінансаў Ізраіля
- Палітыкі XXI стагоддзя
- Міністры прамысловасці і гандлю Ізраіля
- Міністры юстыцыі Ізраіля
- Міністры аховы здароўя Ізраіля
- Міністры па справах рэлігій Ізраіля
- Міністры навукі і тэхналогіі Ізраіля
- Міністры будаўніцтва Ізраіля
- Міністры інфармацыі і дыяспары Ізраіля
- Міністры сувязі Ізраіля
- Міністры рэгіянальнага развіцця Ізраіля