Вігдзіс Фінбагадоцір

Вігдзіс Фінбагадоцір
ісл.: Vigdís Finnbogadóttir
4-ы прэзідэнт Ісландыі 1 жніўня 1980 — 31 ліпеня 1996
Папярэднік	Крысціян Эльд'яўрн
Пераемнік	Олафур Рагнар Грымсан
Нараджэнне	15 красавіка 1930(1930-04-15)[…] (91 год) Рэйк’явік, Каралеўства Ісландыя
Партыя	Партыя незалежнасці[d]
Адукацыя	Факультэт мастацтваў Парыжа[d] Капенгагенскі ўніверсітэт Універсітэт Ісландыі Joseph Fourier University[d]
Дзейнасць	палітык
Месца працы	Арганізацыя Аб’яднаных Нацый
Узнагароды	Nordic Language Prize[d] (2013) Honorary doctor of the Paris-Sorbonne University[d] (17 кастрычніка 2016) ганаровы доктар Гётэбаргскага ўніверсітэта[d] Mårbacka Award[d] (1998) honorary doctor of the University of Manitoba[d]
Вігдзіс Фінбагадоцір на Вікісховішчы

Вігдзіс Фінбагадоцір (ісл.: Vigdís Finnbogadóttir, нарадзілася 15 красавіка 1930) — чацвёрты прэзідэнт Ісландыі з 1980 года. З’яўлялася першай жанчынай у свеце, абранай на пасаду канстытуцыйнага кіраўніка дзяржавы (і наогул другой жанчынай-прэзідэнтам у свеце пасля ўспадкавання мужу без выбараў аргенцінкі Ісабель Марцінес дэ Перон).

Біяграфія

Вігдзіс Фінбагадоцір не рыхтавалася да палітычнай кар’еры. Яна вывучала французскую мову і літаратуру ва ўніверсітэце Грэнобля і Сарбоне ў Парыжы з 1943 па 1949 год, гісторыю тэатра ва Універсітэце Капенгагена.

З 1972 года кіравала Нацыянальным тэатрам у Рэйк’явіку. Упершыню была абраная прэзідэнтам у 1980 годзе і заставалася на гэтай пасадзе чатыры тэрміну. Займаючы пасаду прэзідэнта, надавала вялікую ўвагу развіццю ісландскай мовы, унікальнай культуры Ісландыі і цікавасцям моладзі. Заснавальнік і кіраўнік Асацыяцыі дапамогі дзецям у Ісландыі.

Як прэзідэнт Ісландыі, з’яўлялася гросмайстрам ордэна Сокала.

У 1996 годзе, адмовіўшыся ад удзелу ў чарговых выбарах, яна ўзначаліла Сусветны савет жанчын-лідараў. Пасля сыходу з пасады прэзідэнта краіны абрана пажыццёвым ганаровым членам Асацыяцыі правоў жанчын Ісландыі. Адначасова Вігдзіс Фінбагадоцір з’яўляецца Паслом добрай волі ЮНЕСКА па пытаннях развіцця моўнай разнастайнасці і ганаровым доктарам шэрагу ўніверсітэтаў у Францыі, ЗША, Канадзе, Фінляндыі, Швецыі, Вялікабрытаніі і Японіі.