Віктар Іванавіч Анікін

Віктар Іванавіч Анікін
Дата нараджэння	14 студзеня 1918(1918-01-14)
Месца нараджэння	Алатыр, Алатырскі павет[d], Сімбірская губерня, РСФСР
Дата смерці	23 верасня 1997(1997-09-23) (79 гадоў)
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Жонка	Лідзія Іосіфаўна Анікіна
Альма-матар	Ленінградскі інстытут інжынераў камунальнага будаўніцтва (1940)
Працы і дасягненні
Месца працы	Белдзяржпраект БНТУ
Навуковая ступень	кандыдат архітэктуры (1970)
Навуковае званне	прафесар Член-карэспандэнт Беларускай акадэміі архітэктуры[d]
Член у	Саюз архітэктараў СССР
Працаваў у гарадах	Вільнюс, Мінск і Брэст
Найважнейшыя пабудовы	Рэспубліканская бібліятэка
Горадабудаўнічыя праекты	Праект рэканструкцыі цэнтра Брэста (1968)
Узнагароды	Ганаровая грамата Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР (1989) Ганаровая грамата Прэзідыума Вярхоўнага Савета Літоўскай ССР[d] (1949)
Віктар Іванавіч Анікін на Вікісховішчы

Віктар Іванавіч Анікін (14 студзеня 1918, Алатыр, Сімбірская губерня — 23 верасня 1997) — беларускі архітэктар і педагог, які працаваў у канцы 1940-х — пачатку 1950-х гадоў у Літве. Заслужаны архітэктар Беларусі (1980), член-карэспандэнт Беларускай акадэміі архітэктуры. Кандыдат архітэктуры (1970), прафесар (1984). Муж архітэктара Лідзіі Анікінай.

Біяграфія

Скончыў у 1940 годзе архітэктурны факультэт Ленінградскага інстытута інжынераў камунальнай будаўніцтва па спецыяльнасці «архітэктар-праекціроўшчык жылых і грамадскіх будынкаў». Быў прызваны ў армію. Удзельнічаў у Вялікай Айчыннай вайне.

Член Саюза архітэктараў СССР з 1946 года. З 1946 года Анікін працаваў у Вільнюсе раённым архітэктарам, затым творчым кіраўніком у праектных арганізацыях. За гады працы ў Літве ён стварыў шэраг праектаў буйных грамадскіх будынкаў: стадыён «Спартак» (пасля стадыён «Жальгірыс»), адміністрацыйныя будынкі міністэрстваў лясной прамысловасці і прамысловасці будаўнічых матэрыялаў; прымаў удзел у праектаванні будынка Педагагічнага інстытута (цяпер Вільнюскі педагагічны ўніверсітэт). Удзельнічаў у праектаванні набярэжнай К. Пожалас у Вільні.

Анікін таксама распрацаваў у суаўтарстве з іншымі архітэктарамі шэраг серый тыпавых праектаў жылых дамоў, якія атрымалі распаўсюджанне ў будаўніцтве Літвы.

У 1958 годзе архітэктар пераехаў у Мінск, кіраўнік майстэрні, галоўны архітэктар у інстытуце «Белдзяржпраект». З 1964 года выкладаў у Беларускім політэхнічным інстытуце (цяпер БНТУ); дацэнт кафедры архітэктуры, загадчык кафедраў архітэктуры прамысловых будынкаў і горадабудаўніцтва (1977), з 1984 года прафесар кафедры горадабудаўніцтва. Кандыдат архітэктуры (1970).

Асноўныя працы

Стадыён «Спартак»

Педагагічны інстытут

Рэспубліканская бібліятэка

Шматкватэрны жылы дом (Вокечу)

Зялёны мост у Вільнюсе

Асноўныя працы ў Вільнюсе: рэспубліканскі стадыён «Спартак» (1950), мост цераз р. Нярыс (1952, з інжынерам Г. М. Паповым), будынкі міністэрстваў лясной прамысловасці (1953) і прамысловасці будматэрыялаў (1954), электрамеханічны тэхнікум (1956), Дзяржаўная бібліятэка Літоўскай ССР (1969), шматкватэрныя жылыя дамы па вул. Пожалас.

Асноўныя працы ў Беларусі (у аўтарскім калектыве): генплан (1961) і праекты забудовы мікрараёнаў Светлагорска (1961), генплан Пінска (1963), праект рэканструкцыі Цэнтральнага батанічнага саду АН БССР (1962), ПДП жылых раёнаў і забудовы мікрараёнаў Усход (1965—1978), Серабранка (1968—79), па вул. Чкалава (1962), Вяснянка (1986), комплекс архітэктурна-будаўнічага інстытута і навучальна-лабараторны корпус будаўнічых факультэтаў Беларускага політэхнічнага інстытута (1976—1983, сумесна з І. Есьманам) у Мінску, генплан (1965) і праект рэканструкцыі цэнтра (1968) Брэста (сумесна з Г. Трушнікавай), ПДП Усходняга раёна і праекты забудовы мікрараёнаў-1, 2 у Брэсце (1967), праект добраўпарадкавання плошчы Леніна (цяпер плошча Незалежнасці) у Мінску.

Працы

Больш за 120 публікацый, у т.л. манаграфіі: «Мікрараёны Беларусі» (Мінск, 1963), «Архітэктура Савецкай Беларусі» (Масква. 1973, 1986, у аўтарскім калектыве), «Горад-герой Мінск» (Масква, 1976, з Ю. П. Грыгор’евым), «Брэсцкая крэпасць-герой» (Масква, 1981, 1985), «Архітэктурнае праектаванне жылых раёнаў» (Масква, 1987), «Горадабудаўніцтва Беларусі» (Мінск, 1988, у аўтарскім калектыве).

Узнагароды

Узнагароджаны ордэнам Айчыннай вайны II ступені (1985), медалямі. Ганаровымі граматамі Прэзідыумаў Вярхоўнага Савета ЛітССР (1949) і БССР (1989).

Бібліяграфія

• Брестская крепость — герой. Москва: Стройиздат, 1981. 181 с. (Архитектура городов-героев)
• Жилой район крупного города: Опыт Белоруссии. Москва: Стройиздат, 1987. 190 с.

Літаратура

• Аникин Виктор Иванович // Республика Беларусь: Энциклопедия в 6 т. Т. 2: А — Герань / редкол. Г. П. Пашков и др. — Минск: БелЭн, 2006. — 912 с : ил. — ISBN 985-11-0341-1. — ISBN 985-11-0371-3 (Т. 2).
• Аникин Виктор Иванович // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др.. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.) 

Спасылкі

• К 90-летию со дня рождения зодчего Аникина Архівавана 12 чэрвеня 2011.
• Партрэт аўтарства І. В. Мядзведзева — НАЦИОНАЛЬНОЕ СВОЕОБРАЗИЕ В ТВОРЧЕСТВЕ АРХИТЕКТОРА-ХУДОЖНИКА И. В. МЕДВЕДЕВА. С. 85