Віктар Георгіевіч Сцянько
Віктар Георгіевіч Сцянько | |
---|---|
Дата нараджэння | 21 чэрвеня 1949[1] (74 гады) |
Месца нараджэння | |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | навуковец, выкладчык універсітэта |
Навуковая сфера | хірургія |
Месца працы | |
Навуковая ступень | доктар медыцынскіх навук[1] (1990) |
Навуковае званне | |
Альма-матар | |
Узнагароды |
Віктар Георгіевіч Сцянько́[3] (нар. 21 чэрвеня 1949 — вучоны ў галіне хірургіі, доктар медыцынскіх навук (1990), прафесар (1992).
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіўся ў вёсцы Пліса 2 Навагрудскага раёна Гродзенскай вобласці Беларусі. У 1968—1970 гадах праходзіў службу ў Савецкай Арміі[4]. У 1976 годзе скончыў Гродзенскі медыцынскі інстытут. У 1977—1978 гадах працаваў хірургам у раённай бальніцы[4]. Клінічны ардынатар кафедры шпітальнай хірургіі Курскага медыцынскага інстытута ў 1978—1980 гадах[4]. У 1983 годзе скончыў аспірантуру пры кафедры шпітальнай хірургіі 1-га Маскоўскага медыцынскага інстытута[4]. У 1983—1985 гадах працаваў малодшым навуковым супрацоўнікам у аддзяленні таракальнай хірургіі Навукова-даследчага інстытута анкалогіі Міністэрства аховы здароўя БССР.
З 1985 года Віктар Георгіевіч Сцянько ў Гродзенскім медыцынскім інстытуце: асістэнт (1985—1988, 1990—1991), прафесар (1991—1998), загадчык кафедры факультэцкай хірургіі (1998—1999), загадчык кафедры хірургічных хвароб № 2 з курсам уралогіі (2000—2004). У 1988—1990 гадах дактарант НДІ лазернай хірургіі Міністэрства аховы здароўя СССР[4]. У 1989 годзе абараніў доктарскую дысертацыю[4]. З 2005 года В. Г. Сянько прафесар кафедры псіхалогіі, з 2011 года прафесар кафедры крымінальнага права, працэса і крыміналогіі Беларускага інстытута правазнаўства[4].
Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]
В. Г. Сянько належаць працы па дыягностыцы і хірургічнаму лячэнню ранніх формаў рака страўніка, прымяненню лазераў у хірургіі анарэктальнай вобласці. Аўтар і сааўтар больш за 170[4] навуковых прац, двух манаграфій, вынаходстваў, рацыяналізатарскіх прапаноў, вучэбных дапаможнікаў, метадычных рэкамендацый, тыпавых вучэбных праграм. Упершыню ў Беларусі ўкараніў аперацыі з выкарыстаннем высокаэнергетычных лазераў, а таксама лячэнне гнойных ран метадам фотадынамічнай тэрапіі[4].
Сярод апублікаваных прац:
- Применение лазеров в хирургии аноректальной области — М., 1991 (у сааўтарстве);
- Стенько В. Г., Вешнякова Е. А. Желудочно-тонко-толстокишечный свищ, развившийся после резекции желудка по поводу осложнённой язвы 12-перстной кишки // Журнал Гродненского государственного медицинского университета, № 3(3) (2003);
- Стенько В. Г., Гаврилик Б. Л., Минюк Е. А., Клименко Н. Ф. Травматический разрыв двенадцатиперстной кишки // Журнал Гродненского государственного медицинского университета, № 2(6) (2004);
- Стенько В. Г., Исаков Г. А., Петров П. Т., Колешко С. В., Лис Р. Е. Первый опыт лечения гнойных ран методом фотодинамической терапии // Журнал Гродненского государственного медицинского университета, № 4(16) (2006);
- Стенько В. Г., Страпко В. П. Резекция левой доли печени по поводу множественных абсцессов, осложнённых распространгённым перитонитом // Журнал Гродненского государственного медицинского университета, № 3(7) (2004);
- Мариева И. Г. Особеннрости восприятия родителей детьми из неполных семей и формы его психолого-педагогической коррекции / И. Г. Мариева, В. Г. Сенько // Актуальні проблеми практичноіі психологіі. Збірник навукових праць. — Херсон, 2012. — С. 341—247.
Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]
Узнагароджаны сярэбраны медалём ВДНГ СССР (1989) за новы метад лячэння гнойных ран з выкарыстаннем лазераў і імабілізаваных ферментаў[4]. За ўнесены ўклад у развіццё лазернай медыцыны ў 1998 годзе абраны акадэмікам Лазернай акадэміі навук Расійскай Федэрацыі[4].
Зноскі[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ а б в г Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2002. — С. 317. — 552 с. — ISBN 985-11-0251-2
- ↑ БІП — Універсітэт права і сацыяльна-інфармацыйных тэхналогій // БІП — Універсітэт права і сацыяльна-інфармацыйных тэхналогій Праверана 31 кастрычніка 2023.
- ↑ БелЭн 2002.
- ↑ а б в г д е ё ж з і к Гродненский филиал Учреждения образования «БИП — Университет права и социально-информационных технологий» (руск.)
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Сцянько́ Віктар Георгіевіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 317. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
- Гарелик, П. В. 50 лет Гродненскому государственному медицинскому университету: события и биографии / П. В. Гарелик, Е. М. Тищенко. — Гродно, 2008. — С. 495. (руск.)
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Здравоохранение Беларуси. Знаменательные и юбилейные даты. 2009 год — С. 87. (руск.)
- Сотрудники кафедры уголовного права, процесса и криминологии // Гродненский филиал Учреждения образования «БИП — Университет права и социально-информационных технологий» (руск.)
- База патентов Беларуси (руск.)
- Банк патентов РФ на изобретения и промышленные образцы ФИПС Роспатента (руск.)
- Нарадзіліся 21 чэрвеня
- Нарадзіліся ў 1949 годзе
- Нарадзіліся ў СССР
- Супрацоўнікі РНПЦ анкалогіі і медыцынскай радыялогіі
- Выкладчыкі Гродзенскага дзяржаўнага медыцынскага ўніверсітэта
- Выкладчыкі Курскага дзяржаўнага медыцынскага ўніверсітэта
- Выкладчыкі БІП — Універсітэта права і сацыяльна-інфармацыйных тэхналогій
- Дактары медыцынскіх навук
- Прафесары
- Выпускнікі Гродзенскага дзяржаўнага медыцынскага ўніверсітэта
- Узнагароджаныя срэбраным медалём ВДНГ
- Асобы
- Вучоныя паводле алфавіта
- Хірургі СССР
- Хірургі Беларусі
- Вынаходнікі СССР
- Вынаходнікі Беларусі