Магчыма гэты машынны пераклад або выкарыстанне ненарматыўнага правапісу ці лексікону. Для спраўджэння існуюць адмысловыя праграмы.
Галісійская мова (Galego) — мовараманскай групы, ставіцца да Ібера-раманскай падгрупе раманскіх моў. Мова Галісіі згодна з пунктам 2 артыкула 3 Канстытуцыі Іспаніі 1978 года і артыкула 5 Статута пра аўтаномію Галісіі нароўні з іспанскай з'яўляецца афіцыйнай. На галісійскай мове кажа карэннае насельніцтва гістарычнай вобласці Галісія на паўночным захадзе Пірэнейскага паўвострава. Па прыблізных ацэнках агульная колькасць гаворачых на галісійскай мове ў 2-й палове XX стагоддзя складала каля 4 мільёнаў чалавек: 2 мільёна 700 тысяч у Галісіі, 1 мільён - у краінах Новага Свету, каля 250 тысяч - у Іспаніі па-за Галісіі. У гістарычным плане дыялекты галісійскай мовы больш архаічныя, бліжэйшымі да агульнараманскай мовы Галецыі (лац. Gallaecia, Callaetia, Galecia), і большай часткай з'яўляюцца аўтахтонным развіццём народнай латыні на яе тэрыторыі, у той час як дыялекты партугальскай мовы з'яўляюцца вытворнымі ад іх і не аўтахтоннымі, а прыўнесеных на тэрыторыю сучаснай Партугаліі ў працэсе Рэканкісты.
У галісійскай мове вылучаюць тры групы дыялектаў, кожная з якіх мае свае асаблівасці. Заходні дыялект распаўсюджаны ў раёне Рыяс-Бахас (галіс. Rías Baixas, ісп. Rías Bajas), аж да Сант'яга-дэ-Кампастэла. Цэнтральны дыялект займае большую частку тэрыторыі Галісіі, а ўсходні дыялект распаўсюджаны на крайнім усходзе Галісіі і ў памежных зонах Леона і Самора. Асноўнымі адрозненнямі гэтых дыялектаў з'яўляюцца gheada і seseo.
Дадзеная класіфікацыя не з'яўляецца адзінай. Згодна з Б. П. Нарумову, Р. Карбальё Калер падзяляе чатыры дыялекту:
Паўднёва-заходні дыялект — характэрныя фанетычныя адрозненні seseo і gheada, перадарсальная артыкуляцыя s, захаванне -n < лац. -anu, -ana: irmán «брат», «сястра», утварэнне формы множнага ліку імёнаў на -l па мадэлі animal - animás «жывёлы || ое, -ыя ».
Паўночна-заходні дыялект характарызуецца seseo толькі ў канчатковай пазіцыі — lus замест luz «святло», gheada; апіка-альвеалярная артыкуляцыя s, адпадзенне -n ў імёнах irmá, irmás «брат, -ья», «Сёстры || а, -ы », утварэнне множнага ліку імёнаў на -l, як у паўднёва-заходнім дыялекце.
Цэнтральны дыялект характарызуецца адсутнасцю seseo і gheada, апіка-альвеалярнай артыкуляцыяй s, пераходам лац. -anu > -ao і лац. -ana > -a: irmao «брат», irmá «сястра», утварэння множнага ліку імёнаў на -l, як у заходніх дыялектах.
Усходні дыялект характарызуецца тымі ж рысамі, што і цэнтральны дыялект, але утварэнне множнага ліку імёнаў на -l, -n адбываецца па мадэлі animal - animáis «жывёлы || ое, -ыя », can - cais« сабак || а, -і ».
На галісійскай мове размаўляюць звыш 3 млн чалавек у Галісіі і галісійскіх супольнасцях ў астатняй Іспаніі (Мадрыд, Барселона), у Амерыцы (у першую чаргу, у Буэнас-Айрэсе, Каракасе, Мантавідэа, Гаване і Мехіка) і ў Еўропе. Акрамя Галісіі на галісійская таксама гавораць на захадзе Эль Бьерсо (Леон) і ў вёсцы Санабрия (Самора), паводле дамовы паміж Упраўленнем адукацыі ўрада Галісіі і Упраўленнем адукацыі Кастыліі і Леона, у гэтых месцах вядзецца выкладанне галісійская мовы.
У трох муніцыпіі Касерэс ў даліне Халамоў (Вальверде дэль Фресно, Эльхас і Сан-Марцін-дэ-Тревехо) гавораць на фале (ісп. Fala de Xálima), мове з нагоды якога сярод навукоўцаў няма згоды ў тым, ці з'яўляецца ён самастойным мовай, нароўні з галісійская і партугальскай, ці ж древнепортугальским з Леонскі і іспанскім суперстратом.
Некаторыя лінгвісты прытрымліваюцца думкі, што мова эонавьего, або галісійская-Астурыйскага, на якім кажуць у прыгранічных вёсках Астурыі, якія адносяцца да камаркі ЭО-Навия (ісп. Eo-Navia), таксама з'яўляецца галісійская.
