Гарохавішчы

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Гарохавішчы
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Першая згадка
Колькасць двароў
100
Насельніцтва
273[1] чалавек (2011)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375-2357
Паштовы індэкс
247306
Аўтамабільны код
3
Гарохавішчы на карце Беларусі ±
Гарохавішчы (Беларусь)
Гарохавішчы
Гарохавішчы (Гомельская вобласць)
Гарохавішчы

Гаро́хавішчы[2] (трансліт.: Harochaviščy, руск.: Гороховищи) — вёска ў Акцябрскім раёне Гомельскай вобласці. Уваходзіць у склад Любанскага сельсавета.

Геаграфія[правіць | правіць зыходнік]

Размяшчэнне[правіць | правіць зыходнік]

У 35 км на паўднёвы ўсход ад гарадскога пасёлка Акцябрскі, 150 км ад Гомеля, 30 км ад чыгуначнай станцыі Рабкор, размешчанай на чыгунцы Бабруйск — Рабкор, адгалінаванні лініі АсіповічыЖлобін.

Транспартная сетка[правіць | правіць зыходнік]

Транспартныя сувязі па прасёлкавай, затым аўтамабільнай дарозе Акцябрскі — Азарычы.

Інфармацыя[правіць | правіць зыходнік]

Планіроўка складаецца з амаль просталінейнай, блізкай да мерыдыянальнай арыентацыі вуліцы, да якой на поўначы далучаецца кароткая шыротная вуліца. Забудова двухбаковая, драўляная, сядзібнага тыпу. У 1987 годзе пабудаваны 50 цагляных хат, у якіх змесцаваліся перасяленцы з забруджаных радыяцыяй у выніку аварыі на Чарнобыльскай АЭС месцаў. Працуюць сярэдняя школа (у 1996 годзе пабудаваны новы цагляны будынак), дзіцячы сад, клуб, бібліятэка, фельчарска-акушэрскі пункт, аддзяленне сувязі, комплексна-прыёмны пункт, шавецкая майстэрня, 2 крамы. У складзе сельскагаспадарчага ААТ «Бумажкова-Агра» (цэнтр — Любань), малочнатаварная ферма, механічны парк.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Выяўлены археолагамі курганны могільнік (5 насыпаў вышынёй да 2 м і дыяметрам да 10 м, за 3 км на паўднёвы захад ад вёскі) сведчыць пра засяленне гэтых месцаў з даўніх часоў.

Па пісьмовых крыніцах вядомая з пачатку XIX стагоддзя, калі вёска ўваходзіла ў склад маёнтка Дуброва. У 1879 годзе згадваецца ў ліку паселішчаў Дубровенскага царкоўнага прыходу. Паводле перапісу 1897 года ў Чэрнінскай воласці Бабруйскага павета Мінскай губерні. Побач быў прыселак Гарохавішча (ён жа Гаравая Данілаўка).

З 21 жніўня 1925 года да 16 ліпеня 1954 года цэнтр Гарохавішчанскага сельсавета спачатку Парыцкага, з 28 чэрвеня 1939 года — Акцябрскага раёнаў. Да 26 ліпеня 1930 года ў складзе Бабруйскай акругі, з 20 лютага 1938 года ў складзе Палескай, з 20 верасня 1944 года — Бабруйскай, з 8 студзеня 1954 года — Гомельскай абласцей. У 1930 годзе арганізаваны калгас. Падчас Вялікай Айчыннай вайны партызаны разграмілі створаны нямецкімі акупантамі ў вёсцы апорны пункт. Карнікі ў красавіку 1942 года цалкам спалілі вёску і забілі 130 жыхароў. У баях за вызваленне вёскі вызначыўся полк пад камандаваннем А. Н. Валошына і асабіста наводчык гарматы Дж. Тураеў (прысвоена званне Герой Савецкага Саюза). 38 жыхароў загінулі на фронце. Пасля вызвалення некаторы час тут месцаваўся штаб 354-й стралковай дывізіі.

У 1955 годзе ў вёсцы адбылося небывалае па беларускіх мерках злачынства — у выніку тэракта быў забіты старшыня калгаса 1(недаступная спасылка)2.

Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]

Колькасць[правіць | правіць зыходнік]

  • 2011 год — 100 двароў, 273 жыхары.

Дынаміка[правіць | правіць зыходнік]

  • 1857 год — 14 двароў, 99 жыхароў.
  • 1897 год — 37 двароў, 225 жыхароў; прыселак Гарохавішча (ён жа Гаравая Данілаўка) — 4 двары, 29 жыхароў (паводле перапісу).
  • 1908 год — 46 двароў, 290 жыхароў.
  • 1925 год — 75 двароў.
  • 1940 год — 120 двароў, 480 жыхароў.
  • 1959 год — 325 жыхароў (паводле перапісу).
  • 1997 год — 134 двары, 377 жыхароў.
  • 2004 год — 126 двароў, 358 жыхароў.

Зноскі

  1. Дадзеныя сельсавета на 1 студзеня 2011 года
  2. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гомельская вобласць: нарматыўны даведнік / Н. А. Багамольнікава і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2006. — 382 с. ISBN 985-458-131-4 (DJVU).

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т.1, кн.1. Гомельская вобласць/С. В. Марцэлеў; Рэдкалегія: Г. П. Пашкоў (галоўны рэдактар) і інш. — Мн.: БелЭн, 2004. 632с.: іл. Тыраж 4000 экз. ISBN 985-11-0303-9 ISBN 985-11-0302-0
  • Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Акцябрскага р-на. — Мн.: БЕЛТА, 1997. — 478 с. ISBN 985-6302-03-X

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]