Перайсці да зместу

Дзмітрый Мікалаевіч Дудар

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Дудар.
Футбол
Дзмітрый Дудар
Поўнае імя Дзмітрый Мікалаевіч Дудар
Нарадзіўся 8 лістапада 1991(1991-11-08)[1] (32 гады)
Грамадзянства  Беларусь
Рост 197 см
Вага 84 кг[2]
Пазіцыя брамнік
Інфармацыя пра клуб
Клуб Беларусь Дынама (Брэст)
Нумар 91
Маладзёжныя клубы
Беларусь Белкард (Гродна)
2007—2008 Беларусь РДВАР (Мінск)
Клубная кар’ера[* 1]
2008—2010 Беларусь Дынама (Мінск) 0 (0)
2011—2012 Беларусь Белкард (Гродна) 45 (-66)
2013 Беларусь Хімік (Светлагорск) 21 (-18)
2014—2015 Беларусь Дынама (Брэст) 22 (-41)
2016 Беларусь Граніт (Мікашэвічы) 14 (-14)
2016—2017 Беларусь Слуцк 29 (-28)
2018—2019 Беларусь Гомель 23 (-32)
2019—2021 Беларусь Нёман (Гродна) 42 (-45)
2022—2023 Беларусь Тарпеда-БелАЗ (Жодзіна) 26 (-23)
2024— Беларусь Дынама (Брэст)
Нацыянальная зборная[* 2]
2007 Беларусь Беларусь (да 17) 2 (-3)
2010 Беларусь Беларусь (да 20) 2 (-2)
2017 Беларусь Беларусь B 1 (-0)
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 6 жніўня 2024.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 26 снежня 2017

Дзмітрый Дудар (нар. 8 лістапада 1991, Гродна) — беларускі футбаліст, брамнік брэсцкага «Дынама».

Клубная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Выхаванец гродзенскай ДЮСШ Белкард і мінскага РДВАР, з 2008 года пачаў гуляць за дубль мінскага «Дынама». У 2010 годзе атрымаў траўму, з-за якой не гуляў на працягу паловы года. Пасля аднаўлення ад траўмы з сярэдзіны 2011 года выступаў за гродзенскі «Белкард», у сезоне 2012 стаў асноўным брамнікам каманды ў Другой лізе. У сезоне 2013 быў іграком светлагорскага «Хіміка» ў Першай лізе.

У сакавіку 2014 года перайшоў у брэсцкае «Дынама»[3], дзе стаў другім брамнікам пасля Канстанціна Рудзянка. Сезон 2015 пачаў у якасці дублёра Валерыя Фамічова, але пасля яго зыходу з каманды ў чэрвені стаў асноўным брамнікам.

У студзені 2016 года перайшоў у мікашэвіцкі «Граніт»[4]. У ліпені 2016 года ў сувязі з фінансавымі праблемамі «Граніта» пакінуў клуб і перайшоў у «Слуцк»[5], дзе ў сувязі з траўмай Артура Лясько стаў асноўным брамнікам. У сезоне 2017 чаргаваўся ў браме слуцкай каманды з Барысам Панкратавым.

У снежні 2017 года, пакінуўшы «Слуцк», падпісаў аднагадовы кантракт з «Гомелем»[6]. У складзе «Гомеля» стаў асноўным брамнікам, выцесніўшы Алега Кавалёва. У снежні 2018 года падоўжыў пагадненне з гомельскім клубам на сезон 2019[7]. Аднак, у сезоне 2019 выступаў пераважна за дубль, згуляў за асноўную каманду толькі ў адным матчы. У ліпені 2019 года пакінуў гомельскі клуб[8].

Неўзабаве пасля сыхода з гомельскай каманды стаў іграком гродзенскага «Нёмана»[9], дзе замацаваўся ў якасці асноўнага брамніка. У студзені 2021 года на год падоўжыў кантракт з «Нёманам»[10]. У сезоне 2021 з’яўляўся на полі нерэгулярна, чаргаваўся ў складзе з Сяргеем Курганскім і Артурам Маліеўскім.

У студзені 2022 года перайшоў у жодзінскае «Тарпеда-БелАЗ»[11]. У сезоне 2022 быў асноўным брамнікам каманды. У сакавіку 2023 года з-за забароны Міністэрства спорту і турызму не трапіў у заяўку «Тарпеда-БелАЗ» на сезон і не ўдзельнічаў у афіцыйных матчах каманды, толькі ў жніўні вярнуўся ў склад, аднак не выхадзіў на поле, заставаўся на лаўцы запасных. У снежні 2023 года па заканчэнні кантракта пакінуў жодзінскі клуб[12].

У студзені 2024 года афіцыйна быў дапушчаны да прафесійнай дзейнасці спартсмена ў Беларусі камісіяй пры Генпракуратуры[13]. У ліпені 2024 года падпісаў кантракт з брэсцкім «Дынама»[14].

Міжнародная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

У маі 2010 года выступаў за малодшую моладзевую зборную Беларусі (да 20) на міжнародным турніры ў Партугаліі.

У ліпені 2017 года выступаў за другую зборную Беларусі на Кубку Караля ў Тайландзе.

Дасягненні

[правіць | правіць зыходнік]

Статыстыка выступленняў

[правіць | правіць зыходнік]
Сезон Дывізіён Клуб Матчы Галы
2008 дубль Дынама (Мінск) 2 −0
2009 дубль Дынама (Мінск) 16 −11
2010 дубль Дынама (Мінск) 13 −4
2011 (2) Д2 Белкард 11 −21
2012 Д3 Белкард 34 −45
2013 Д2 Хімік 21 −18
2014 Д1 Дынама (Брэст) 4 −8
2015 Д1 Дынама (Брэст) 18 −33
2016 (1) Д1 Граніт 14 −14
2016 (2) Д1 Слуцк 14 −11
2017 Д1 Слуцк 15 −17
2018 Д1 Гомель 22 −29
2019 (1) Д1 Гомель 1 −3
2019 (2) Д1 Нёман 14 −16
2020 Д1 Нёман 19 −17
2021 Д1 Нёман 9 −12
2022 Д1 Тарпеда-БелАЗ 26 −23
2023 Д1 Тарпеда-БелАЗ 0 0

Грамадзянская пазіцыя

[правіць | правіць зыходнік]

Пасля жорсткага разгону акцый пратэстаў, выкліканых масавымі фальсіфікацыямі на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, збіцця і катаванняў затрыманых пратэстоўцаў, разам з 92 іншымі беларускімі футбалістамі выступіў з асуджэннем гвалту ў Беларусі[15].

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Dmitri Dudar // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ https://www.pressball.by/footballstat/dmitri_dudar/
  3. ↑ Брестское «Динамо» подписало контракты с Дударем, Кондратьевым, Жевнеровым и Кириллом Вергейчиком (руск.). by.tribuna.com.
  4. ↑ "Гранит" подписал Дударя, на просмотре Кибук, Степанов и российский защитник Обивалин (руск.). football.by (25 студзеня 2016). Праверана 22 сакавіка 2024.
  5. ↑ Дмитрий Дударь стал футболистом "Слуцка" (руск.). football.by (28 ліпеня 2016). Праверана 22 сакавіка 2024.
  6. ↑ Дударь сменил "Слуцк" на "Гомель" (руск.). football.by (26 снежня 2017). Праверана 22 сакавіка 2024.
  7. ↑ "Гомель" пролонгировал соглашения с вратарями (руск.). football.by (3 снежня 2018). Праверана 22 сакавіка 2024.
  8. ↑ Капор и Дударь покинули "Гомель" (руск.)(недаступная спасылка). football.by (12 ліпеня 2019). Архівавана з першакрыніцы 13 ліпеня 2019.
  9. ↑ "Неман" подписал Дударя и расстался с Борисовым (руск.). football.by (16 ліпеня 2019). Праверана 22 сакавіка 2024.
  10. ↑ Дударь подписал новое соглашение с "Неманом" (руск.). football.by (19 студзеня 2021). Праверана 22 сакавіка 2024.
  11. ↑ Дударь сменил Гродно на Жодино (руск.). football.by (10 студзеня 2022). Праверана 22 сакавіка 2024.
  12. ↑ Дударь официально расстался с "Торпедо-БелАЗом" (руск.). football.by (30 снежня 2023). Праверана 22 сакавіка 2024.
  13. ↑ Семерым "беглым" атлетам разрешили заниматься профдеятельностью в Беларуси (руск.). sputnik.by (26 студзеня 2024). Праверана 22 сакавіка 2024.
  14. ↑ Дмитрий Дударь перешел в брестское "Динамо" (руск.). football.by (9 ліпеня 2024). Праверана 6 жніўня 2024.
  15. ↑ 93 беларускія футбалісты выступілі з асуджэннем гвалту ВІДЭА . Наша Ніва (12 верасня 2020). Праверана 22 сакавіка 2024.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Дзмітрый_Мікалаевіч_Дудар&oldid=4816520"