Дом віцэ-губернатара (Мінск)
| Славутасць | |
| Дом віцэ-губернатара | |
|---|---|
 | |
| 53°54′11″ пн. ш. 27°33′12″ у. д.HGЯO | |
| Краіна |
 Беларусь |
| Горад | Мінск |
| Архітэктурны стыль | неакласіцызм і мадэрн |
| Архітэктар | Фёдар Аляксандравіч Крамер |
| Дата пабудовы | 1745 год |
| Статус |
 Гісторыка-культурная каштоўнасць Беларусі, шыфр 711Е000001 |
 |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Дом віцэ-губернатара — будынак у Мінску, у квартале, які прымыкае да Верхняга Горада, па адрасе вуліца Рэвалюцыйная, 3.
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
.jpg)
Архітэктурны комплекс Мінскага калегіума езуітаў у стылі барока сфарміраваўся ў 1-й палове XVIII стагоддзя. У 1745 годзе з боку вуліцы Койданаўскай (цяпер Рэвалюцыйная) пабудаваны вялікі аднапавярховы будынак з падвальнымі памяшканнямі, перакрытымі скляпеннямі, дзе знаходзілася бурса і стайня.
.jpg)
У канцы XVIII — пачатку XIX стагоддзяў будынак перабудаваны паводле праекта архітэктара Фёдара Крамера ў стылі класіцызму пад рэзідэнцыю мінскага віцэ-губернатара. Гэта быў аднапавярховы прамавугольны ў плане будынак з высокім цокальным паверхам. Сіметрычны па кампазіцыі галоўны фасад быў вылучаны трыма рызалітамі ў цэнтральнай і вуглавых частках. У 1873 годзе дом віцэ-губернатара моцна пацярпеў падчас пажару, пасля якога быў адноўлены.
Найноўшы час[правіць | правіць зыходнік]
У канцы XIX — пачатку XX стагоддзяў на першым паверсе будынка знаходзіліся жылыя пакоі, а цокальны паверх выкарыстоўваўся пад крамы, у тым ліку бакалейную і мануфактурны склад «Канавалаў і сын».
У пачатку 1920-х гадоў прынята рашэнне пра грунтоўную рэканструкцыі будынка, праект у 1924 годзе распрацаваў архітэктар Аляксей Дзянісаў. Падчас рэканструкцыі надбудаваны другі паверх, а сіметрычны па кампазіцыі галоўны фасад быў вырашаны ў стылі неакласіцызму з элементамі архітэктуры мадэрну.
З 1932 года ў былым доме віцэ-губернатара знаходзіўся Камітэт па радыёвяшчанні пры ЦВК БССР, які ў 1933 годзе рэарганізаваны ў Камітэт радыёінфармацыі і радыёвяшчання пры Савеце Народных Камісараў БССР, які знаходзіўся тут да 1941 года.
У гады Другой сусветнай вайны будынак не пацярпеў. Пасля вайны ў ім знаходзіліся розныя адміністрацыйныя ўстановы. У 1950-я гады будынак былога дома віцэ-губернатара рэканструяваны, праз што часткова страчаны архітэктурны дэкор галоўнага фасада.
У канцы XX стагоддзя распрацаваны праект рэстаўрацыі будынка (архітэктар Людміла Іванова), такім чынам быў цалкам адноўлены выгляд галоўнага фасада паводле ранейшага праекта архітэктара Аляксея Дзянісава.
У 2003 годзе пасля капітальнага рамонту, калі надбудаваны трэці паверх, будынак заняты цэнтральным апаратам Камітэта па барацьбе з арганізаванай злачыннасцю і карупцыяй пры МУС Рэспублікі Беларусь.
Архітэктура[правіць | правіць зыходнік]
Пабудаваны з цэглы. Двухпавярховы будынак з цэнтральнай часткай, якая завершана ў выглядзе трохвугольнага шчыта. Кампазіцыя галоўнага фасада сіметрычная. Уваход паглыблены, дэкараваны 2 калонамі круглага сячэння, устаноўленымі на ганку. Аконныя праёмы прамавугольныя, без ліштваў, на 1-м паверсе ў цэнтры шырокія, двухчасткавыя[1].
Зноскі
- ↑ 271. // Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі / АН БССР. Ін-т мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору; Рэд. кал.: С. В. Марцэлеў (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1988. — Мінск. — 333 с.: іл. — ISBN 5-85700-006-8.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- 271. // Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі / АН БССР. Ін-т мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору; Рэд. кал.: С. В. Марцэлеў (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1988. — Мінск. — 333 с.: іл. — ISBN 5-85700-006-8.
