Карлас Сааведра Ламас

Карлас Сааведра Ламас
ісп.: Carlos Saavedra Lamas
Род дзейнасці	юрыст, адвакат, дыпламат, палітык, выкладчык універсітэта
Дата нараджэння	1 лістапада 1878(1878-11-01)[…]
Месца нараджэння	Буэнас-Айрэс, Аргенціна
Дата смерці	5 мая 1959(1959-05-05)[…] (80 гадоў)
Месца смерці	Буэнас-Айрэс, Аргенціна
Месца пахавання	Могілкі Рэкалета[d]
Месца працы	Універсітэт Буэнас-Айрэса Нацыянальны ўніверсітэт Ла-Платы[d]
Альма-матар	Універсітэт Буэнас-Айрэса Нацыянальны каледж Буэнас-Айрэса[d] Нацыянальны ўніверсітэт Ла-Платы[d]
Партыя	Нацыянальная партыя аўтанамістаў[d]
Член у	Academia Nacional de Ciencias Morales y Políticas[d]
Узнагароды і прэміі	Нобелеўская прэмія міру (1936)
Карлас Сааведра Ламас на Вікісховішчы

Карлас Сааведра Ламас (ісп.: Carlos Saavedra Lamas, 1 лістапада 1878, Буэнас-Айрэс — 5 мая 1959, Буэнас-Айрэс) — аргенцінскі вучоны-правазнавец і палітык. У 1936 годзе стаў першым лацінаамерыканскім лаўрэатам Нобелеўскай прэміі міру.

Біяграфія

Скончыў Універсітэт Буэнас-Айрэса (1903) са ступенню доктара права. З'яўляўся прафесарам міжнароднага права, а таксама выкладаў правазнаўства і сацыялогію ва ўніверсітэце Ла-Платы. Сваю палітычную кар'еру пачаў у 1906 годзе, узначаліў грамадскую крэдытную службу. У 1908 быў абраны ў парламент Аргенціны, а ў 1915 быў прызначаны міністрам юстыцыі і грамадскага адукацыі. C 1932 па 1938 год займаў пасаду міністра замежных спраў ва ўрадзе Агусціна Педра Хуста. 3 жніўня 1932 г. у сваёй міністэрскай дэкларацыі сфармуляваў прынцыпы міжнародных адносін, якія былі пакладзены ў аснову пакта Сааведра Ламаса 1933. У 1935 прыняў удзел ва ўрэгуляванні балівійскі-парагвайской канфлікту, стварыўшы прымірэнчую камісію з шасці нейтральных амерыканскіх дзяржаў, пры пасярэдніцтве якой у чэрвені 1934 года было заключана мірнае пагадненне. За свае міратворчыя заслугі ў 1936 годзе ён стаў лаўрэатам Нобелеўскай прэміі міру. У тым жа годзе быў абраны прэзідэнтам Лігі Нацый.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (Т. 14).