Карл Тэадор Ясперс

Карл Тэадор Ясперс
ням.: Karl Theodor Jaspers
Карл Ясперс
Імя пры нараджэнні:	ням.: Karl Theodor Jaspers
Дата нараджэння	23 лютага 1883(1883-02-23)
Месца нараджэння	Горад Ольдэнбург, Free State of Oldenburg[d], Веймарская рэспубліка
Дата смерці	26 лютага 1969(1969-02-26) (86 гадоў)
Месца смерці	Базель, кантон Базель-Штат, Швейцарыя
Краіна:	ФРГ
Месца працы	Гайдэльбергскі ўніверсітэт
Альма-матар:	Гайдэльбергскі ўніверсітэт
Школа/традыцыя:	Экзістэнцыялізм, Неакантыянства
Кірунак:	Заходняя філасофія
Перыяд:	Філасофія XX ст.
Асноўныя інтарэсы:	Псіхіятрыя, тэалогія, філасофія гісторыі, філасофія рэлігіі, Філасофія палітыкі
Зведалі ўплыў:	Жан-Поль Сартр, Альбер Камю
Узнагароды:
Карл Тэадор Ясперс на Вікісховішчы

Карл Тэадор Ясперс (ням.: Karl Theodor Jaspers; 23 лютага 1883, Ольдэнбург - 26 лютага 1969, Базель, Швейцарыя) — нямецкі філосаф, псіхолаг і псіхіятр, адзін з галоўных прадстаўнікоў экзістэнцыялізму.

3 1908 асістэнт псіхіятрычнай бальніцы ў Гайдэльбергу, з 1921 прафесар філасофіі ў Гайдэльбергскім універсітэце. У 1937 адхілены ад выкладання, вярнуўся да яго ў 1945. 3 1948 выкладаў у Базельскім універсітэце.

У псіхіятрыі кіраваўся біяграфічным метадам; разглядаў хваробу не як працэс распаду чалавечай асобы, а ў сувязі з гісторыяй жыцця, з пошукам чалавекам уласнай індывідуальнасці («Усеагульная псіхапаталогія», 1913). Некаторыя яго працы прысвечаны праблемам патаграфіі — псіхапаталагічнаму аналізу эвалюцыі знакамітых асоб (Ю. А. Стрындберг, В. ван Гог, Ф. Ніцшэ).

У 1920—30-я г. К. Ясперс стварыў уласны варыянт экзістэнцыяльнай філасофіі, дзе філасофію вызначыў не як стварэнне пэўнай сістэмы, а як адкрыты духоўны працэс, што высвятляе становішча чалавека ў свеце. Асноўныя катэгорыі яго філасофіі — экзістэнцыя, трансцэндэнцыя, сітуацыя, гістарычнасць, камунікацыя. Сэнс экзістэнцыі ён бачыў у свабодзе. Быццё ў філасофіі К. Ясперса паўстае як прадметнае быццё, экзістэнцыя і трансцэндэнцыя (Бог). Мысленне, спалучанае з прадметным быццём, ёсць «арыентацыя ў свеце», філасофстваванне аб экзістэнцыі паўстае як яе «прасвятленне» («Розум і экзістэнцыя», 1935). Праблемы быцця, пазнання і чалавека К. Ясперс разглядаў з пункту гледжання гістарычнасці, пад якой ён разумеў незаменнасць, непаўторнасць, канчатковасць чалавечай асобы. Адрозненне філасофскай веры ад рэлігійнай бачыў у тым, што першая заснавана на штодзённым вопыце любога чалавека, а другая не можа быць агульназначнай, бо заснавана на адкрыцці.

К. Ясперс стварыў сваю ўласную канцэпцыю гісторыі, заснаваную на ідэях гістарычнай цэласнасці і адзінстве чалавецтва. Ён акрэсліў 4 «зрэзы» гісторыі: дагістарычны перыяд (авалоданне людзьмі мовай, прыладамі працы і агнём); старажытныя культуры; «вось сусветнага часу» (VIII—II ст. да н.э.), ад якога толькі пачынаецца сусветная гісторыя; станаўленне навукова-тэхнічнай цывілізацыі («Еўропа XVII—XX ст.; «філасофія». Т. 1—3, 1931—32).

Сачыненні

• Агульная псіхапаталогія /ISBN 5-88001-021-Х (Allgemeine Psychopathologie, 1913)
• Псіхалогія светапогляду (Psychologie der Weltanschauungen, 1919);
• Духоўная сітуацыя эпохі (1931);
• Філасофія (Philosophie, 3 Bd., 1932);
• Экзістэнцыйная філасофія (1938);
• Праблема нямецкай віны (Die Schuldfrage. Ein Beitrag zur deutschen Frage, 1946);
• Пра ісціну (Von der Wahrheit, 1947);

Літаратура

• Сідарэнка І. Ясперс // БЭ ў 18 т. Т. 18. Кн. І. Мн., 2004.