Леў Якаўлевіч Рохлін

Леў Якаўлевіч Рохлін
Дэпутат Дзяржаўнай думы Расіі II склікання 16 студзеня 1996 — 2 ліпеня 1998
Пераемнік	генерал-маёр Сідзякін
Нараджэнне	6 чэрвеня 1947(1947-06-06) Аральск, Q20098180?, Аральскі раён, Кызылардзінская вобласць, Казахская ССР, СССР
Смерць	3 ліпеня 1998(1998-07-03) (51 год) Клокава, паселішча Первамайскае[d], Троіцкая адміністрацыйная акруга, Масква, Расія
Месца пахавання	Траякураўскія могілкі
Бацька	Якаў Львовіч Рохлін
Маці	Ксенія Іванаўна Рохліна (народжаная Ганчарова)
Жонка	Тамара Паўлаўна Рохліна
Дзеці	дачка і сын
Партыя	КПСС Рух у падтрымку арміі[d]
Член у	Дзяржаўная Дума Расійскай Федэрацыі II склікання[d]
Адукацыя	Ваенная акадэмія імя М. В. Фрунзэ Ташкенцкае вышэйшае агульнавайсковае каманднае вучылішча імя У. І. Леніна[d] Ваенная акадэмія Генеральнага штаба Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі
Дзейнасць	ваенная служба[d] і палітыка
Ваенная служба
Прыналежнасць	Расія і СССР
Званне	Генерал-лейтэнант
Бітвы	Афганская вайна Карабахская вайна Першая чачэнская вайна штурм Грознага[d]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Леў Якаўлевіч Рохлін (6 чэрвеня 1947, Аральск — 3 ліпеня 1998, Нара-Фамінскі раён, Маскоўская вобласць) — расійскі палітычны і ваенны дзеяч, дэпутат Дзяржаўнай Думы РФ 2-га склікання, старшыня Камітэта Дзяржаўнай Думы РФ па абароне (1996—1997), генерал-лейтэнант.

Біяграфія

У 1970 годзе скончыў Ташкенцкае вышэйшае агульнавайскавое каманднае вучылішча, як і ўсе наступныя навучальныя ўстановы, з адзнакай. Затым служыў у групе савецкіх войскаў у Германіі, горад Вурцэн. Паступіў у Акадэмію імя Фрунзэ, пасля яе заканчэння служыў у Запаляр’і, а таксама ў Ленінградскай, Туркестанскай, Закаўказскай ваенных акругах.

У 1982—1984 гадах праходзіў службу ў Афганістане, двойчы быў паранены (апошні раз — у кастрычніку 1984 года, пасля чаго быў эвакуіраваны ў Ташкент). Быў камандзірам 860-га мотастралковага палка. У красавіку 1983 года Рохлін быў зняты з пасады за няўдалую, па меркаванні камандавання, ваенную аперацыю, і прызначаны намеснікам камандзіра. Менш чым праз год Рохлін быў адноўлены на пасадзе. Затым камандаваў палком, дывізіяй.

З адзнакай скончыў Акадэмію Генеральнага штаба ў 1993 годзе. З чэрвеня 1993 года быў камандзірам Валгаградскага 8-га Гвардзейскага ваеннага корпуса і начальнікам Валгаградскага гарнізона.

З 1 снежня 1994 года па люты 1995 года ўзначальваў Паўночную групоўку федэральных войскаў у Чачні. Пад яго кіраўніцтвам здзяйсняўся захоп шэрагу раёнаў Грознага, у тым ліку прэзідэнцкага палаца.

3 верасня 1995 года на II з’ездзе руху «Наш дом — Расія» Леў Рохлін заняў трэцяе месца ў спісе НДР. У снежні 1995 года Леў Рохлін быў абраны дэпутатам Дзяржаўнай Думы РФ 2-га склікання па федэральным спісе выбарчага руху «Наш дом — Расія». У студзені 1996 года Леў Рохлін уступіў у члены фракцыі «Наш дом — Расія». Быў абраны старшынёй камітэта Дзяржаўнай Думы па абароне.

З верасня 1997 года ўзначальваў створаны ім палітычны «Рух у падтрымку арміі, абароннай прамысловасці і ваеннай навукі». 9 верасня 1997 года выйшаў з руху «Наш дом — Расія», у канцы верасня — са складу фракцыі «НДР», пакінуў пост старшыні Камітэта па абароне.

У ноч з 2 на 3 ліпеня 1998 года быў знойдзены забітым на ўласным лецішчы ў вёсцы Клокава Нара-Фамінскага раёна Маскоўскай вобласці. Генпракуратура абвінаваціла яго жонку Тамару Паўлаўну Рохліну, якая першапачаткова прызналася ў зробленым. Пазней яна змяніла свае сведчанні, заявіўшы, што абгаварыла сябе пад ціскам і з страху за сваю сям’ю. Нарэшце была апраўдана. Існуе версія забойства генерала Рохліна па загаду расійскіх уладаў, за тое, шта ён нібыта рыхтаваў выступленне расійскіх сілавікоў супраць дзеючай улады.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Леў Якаўлевіч Рохлін