Монтэ-Пердыда
| Монтэ-Пердыда | |
|---|---|
| ісп. Monte Perdido | |
 | |
| Найвышэйшы пункт | |
| Абсалютная вышыня | 3 355 м |
| Адносная вышыня | 973 м[1] |
| Размяшчэнне | |
| 42°40′26″ пн. ш. 0°02′00″ у. д.HGЯO | |
| Краіна | |
| Рэгіён | Арагон |
| Правінцыя | Уэска |
| Горная сістэма | Пірэнеі |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Монтэ-Пердыда (ісп.: Monte Perdido, фр.: Mont Perdu, абедзве назвы азначаюць «страчаная гара») — трэцяя па вышыні горная вяршыня ў Пірэнеях (пасля піка Анета і Пасетса), знаходзіцца на поўначы іспанскай правінцыі Уэска каля мяжы з французскім дэпартаментам Пірэнеі Верхнія, вышыня 3355 м, побач размешчаны вяршыні Сірк-дэ-Гаварні (Cirque de Gavarnie) і Сірк-д-Эстабэ (Cirque d’Estaubé). Гара ўваходзіць у склад нацыянальнага парку Ардэса-і-Монтэ-Пердыда, размешчанага ў заходніх Пірэнэях, на заходнім схіле гары бярэ пачатак рака Сінка, якая адносіцца да басейна ракі Эбра.
Гэтая вапняковая гара была ў 1997 годзе ўнесена ў спіс Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА ў складзе аб’екта плошчай 30,6 тыс. га, які таксама ўключае два найглыбейшыя ў Еўропе каньёны (на іспанскім баку) і тры буйныя ледавіковыя цыркі (у Францыі).
Узыходжанне на гару прасцей з іспанскага боку. Сцежка пачынаецца ад населенага пункта Торла, ідзе па даліне Ардэса і перад штурмам вяршыні паднімаецца па Сірк-дэ-Сааса. Узімку для ўзыходжання неабходныя ледасек і альпінісцкія кошкі. Першае задакументаванае ўзыходжанне на вяршыню адбылося 6 жніўня 1802 года французскімі альпіністамі.
На кліматычныя ўмовы рэгіёна ўплываюць акіян з поўначы і перадміжземнаморскі клімат з поўдня. Сярэднегадавая тэмпература складае 5 °C, сярэдняя тэмпература лютага — −5 °C, ліпеня — 12 °C. Сярэднегадавая колькасць ападкаў — 1600 мм. Флора раёна складаецца з больш чым 1500 відаў, 50 з якіх эндэмічных для Пірэнеяў.
 | Артыкулу нестае спасылак на крыніцы. |
