Роберт Кален Мак-Кензі
| Роберт Кален Мак-Кензі | |
|---|---|
 Фотаздымак 1995 года. | |
| Дата нараджэння | 30 лістапада 1948[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 24 лютага 1995[1] (46 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Прыналежнасць |
 ЗША  Радэзія Зімбабвэ ПАР Транскей Сьера-Леонэ |
| Род войскаў | пяхота, паветрана-дэсантныя войскі, спецпрызн |
| Гады службы | 1966–1967, 1970–1980, 1980–1981, 1981–1985, 1995 |
| Званне | радавы першага класа (у ЗША), капітан (у Радэзіі), маёр (у ПАР) |
| Камандаваў |
22-я эскадрылля САС Паўднёвай Радэзіі, Падраздзяленне камандас САС Сьера-Леонэ |
| Бітвы/войны |
Вайна ў В’етнаме, Радэзійская вайна, Пагранічная вайна ПАР, Баснійская вайна, Грамадзянская вайна ў Сьера-Леонэ |
| Узнагароды і званні |
 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Роберт Кален Мак-Кензі (англ.: Robert Callen MacKenzie; 30 лістапада 1948 — 24 лютага 1995) — амерыканскі вайсковец і найміт, удзельнік шэрагу ваенных канфліктаў, адзін з рэдактараў часопіса «Soldier of Fortune».
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]У 1966 годзе ва ўзросце 17 гадоў, скончыўшы сярэднюю школу, Мак-Кензі атрымаў рэкамендацыю ў Акадэмію ВПС ЗША. Аднак ён пажадаў служыць у сухапутных войсках, каб трапіць на В’етнамскую вайну. На прызыўным пункце ў Сан-Дыега (штат Каліфорнія) юнак запісаўся пяхотнікам. Да 1967 года прайшоў курс падрыхтоўкі ў джунглях Панамы і атрымаў кваліфікацыю дэсантніка, пасля чаго быў адпраўлены ў Паўднёвы В’етнам. Служыў у 1-м батальёне 327-га пяхотнага палка 101-й паветрана-дэсантнай дывізіі. 29 мая таго ж года атрымаў кулявое раненне. Пасля года ў шпіталі лекары абвясцілі яго інвалідам, і Мак-Кензі быў вымушаны пакінуць узброеныя сілы.
У 1970 годзе паехаў у Радэзію. Прайшоўшы строгі адборачны курс, залічаны ў якасці замежнага добраахвотніка ў Спецыяльную авіяцыйную службу (SAS), дзе даслужыўся да камандзіра 22-й эскадрыллі. У складзе падраздзялення ўдзельнічаў у Радэзійскай вайне. Некаторы час пасля ўтварэння замест Радэзіі Зімбабвэ працягнуў кар’еру ў Нацыянальнай арміі новай дзяржавы, але ў 1980 годзе з’ехаў.
Мак-Кензі трапіў ва Узброеныя сілы ПАР і стаў маёрам спецпрызна. У 1981 годзе ён далучыўся да ўзброеных фарміраванняў Транскея. Артымаў пасаду намесніка камандзіра палка СпП. Змагаўся ў Пагранічнай вайне.
У 1985 годзе, пасля 15 гадоў службы за мяжой, Мак-Кензі вярнуўся ў ЗША. На радзіме Роберт К. Браўн, заснавальнік часопіса «Soldier of Fortune», наняў яго рэдактарам па «нетрадыцыйных аперацыях». Адначасна ў якасці ваенспеца ён аказваў свае паслугі ў Цэнтральнай Амерыцы, Харватыі і Босніі. Варта адзначыць работу Мак-Кензі ў Мазамбіку, дзе той вёў перамовы з паўстанцамі, дамогшыся вызвалення сямі заходніх закладнікаў.
У канцы студзеня 1995 года стаў камандзірам групы наёмных інструктараў-гуркхаў пры ўрадавай арміі Сьера-Леонэ, дзе ў той час бушавала грамадзянская вайна. Яго кантынгент займаўся падрыхтоўкай камандас. 23 лютага атрад Мак-Кензі ў складзе гуркхаў і ўрадавых вайскоўцаў атакаваў пазіцыі баевікоў АРФ у Малал-Хілс. У ходзе перастрэлкі амерыканец быў цяжка паранены і памёр на раніцу наступнага дня.
Сям’я
[правіць | правіць зыходнік]Мак-Кензі ажаніўся з Сібіл Клайн (раней была замужам за чыноўнікам Стэфанам Халперам[3]). У шлюбе нарадзіўся сын Ян[4]. Яго цесць Рэй Клайн з’яўляўся былым намеснікам дырэктара па разведцы ЦРУ[3].
Зноскі
- ↑ а б Robert C. Mackenzie // GeneaStar
- ↑ http://www.special-ops.org/robert-c-mackenzie-soldier-fortune-legendary-contractor/
- ↑ а б Leeman, Bernard (2015). Lesotho and the Struggle for Azania: Origins and History of the African National Congress, Pan Africanist Congress, South African Communist Party and Basutoland Congress Party, 1780—1994. London: University of Azania. p. 583. (2nd ed.) ISBN 9980850019 і 978-9980850010.
- ↑ Staff writer (2006). «Robert C. MacKenzie.» Book of Remembrance. Croatian Forces International Volunteers Association.
Публікацыі
[правіць | правіць зыходнік]- «Shoot and Scoot.» Soldier of Fortune, vol. 18, no. 10 (Oct. 1993), pp. 48-51.
- "4th Estate Armored Brigade, " with Chuck Fremont. Soldier of Fortune, vol. 18, no. 10 (Oct. 1993), pp. 52-53.
Бібліяграфія
[правіць | правіць зыходнік]- MacKenzie, Sibyl W. (Jul. 1995) «Death of a Warrior.» Soldier of Fortune, vol. 20, no. 7. pp. 36-41, 82-84. Full issue.
- Staff writer (2006). «Andrew Myers.» Book of Remembrance. Croatian Forces International Volunteers Association.