Свята-Ільінская царква (Нарач, Вілейскі раён)
Праваслаўны храм | |
Царква Святога прарока Іліі | |
---|---|
![]() | |
54°33′51″ пн. ш. 26°43′42″ у. д.HGЯO | |
Краіна |
![]() |
Аграгарадок | Нарач |
Канфесія | Беларуская Праваслаўная Царква |
Епархія | Маладзечанская |
Архітэктурны стыль | рэтраспектыўна-рускі стыль |
Будаўніцтва | 1877—1882 гады |
Стан | дзейная |
![]() |
Свята-Ільінская царква — праваслаўны храм у аг. Нарач Вілейскага раёна Мінскай вобласці.
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/07/%D0%9D%D0%B0%D1%80%D0%BE%D1%87%D0%B0._%D0%A6%D0%B0%D1%80%D0%BA%D0%B2%D0%B0_%D0%BF%D1%80%D0%B0%D1%80%D0%BE%D0%BA%D0%B0_%D0%86%D0%BB%D0%BB%D1%96.jpg/220px-%D0%9D%D0%B0%D1%80%D0%BE%D1%87%D0%B0._%D0%A6%D0%B0%D1%80%D0%BA%D0%B2%D0%B0_%D0%BF%D1%80%D0%B0%D1%80%D0%BE%D0%BA%D0%B0_%D0%86%D0%BB%D0%BB%D1%96.jpg)
Першы ўспамін пра праваслаўную царкву ў Нарачы адносіцца да 1582 года. У 1866 годзе з-за трухлявасці будынка царкву нават збіраліся зачыніць, але ўсёж-ткі ў 1877 годзе пачалося будаўніцтва новага храма з цэглы. На пачатку 1882 года царква ў Нарачы была асвечана. У час Першай сусветнай вайны немцы гаспадарылі ў Нарачы з 15 па 29 верасня 1915 г. Памяшканне царквы яны выкарыстоўвалі для ўтрымання палонных і параненых, пры тым маёмасць храма захавалася. Пасля Другой сусветнай вайны, пры савецкай уладзе, у пачатку 1960-ых гадоў царква была зачынена і ператворана ў склад калгаса. Вярнулі будынак вернікам у маі 1990 г. і наноў асвечана мітрапалітам Мінскім і Слуцкім Філарэтам 15 жніўня 1992 года.
Святары
[правіць | правіць зыходнік]- ? — 1885 Іосіф Родзевіч
- 1885—1889 Іван Лечыцкі
- 1889—1933 і ў час нямецкай акупацыі Другой сусветнай вайны Павел Іларыёнавіч Сасноўскі
- 1933—1935 Уладзімір Сіняўскі
- 1935—1938 Аляксандр Міхалевіч
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cc/%D0%9D%D0%B0%D1%80%D0%B0%D1%87_%28%D0%92%D1%96%D0%BB%D0%B5%D0%B9%D1%81%D0%BA%D1%96_%D1%80%D0%B0%D1%91%D0%BD%29._%D0%A1%D0%B2%D1%8F%D1%82%D0%B0-%D0%86%D0%BB%D1%8C%D1%96%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%D1%86%D0%B0%D1%80%D0%BA%D0%B2%D0%B0._%D0%91%D1%80%D0%B0%D0%BC%D0%B0.jpg/220px-%D0%9D%D0%B0%D1%80%D0%B0%D1%87_%28%D0%92%D1%96%D0%BB%D0%B5%D0%B9%D1%81%D0%BA%D1%96_%D1%80%D0%B0%D1%91%D0%BD%29._%D0%A1%D0%B2%D1%8F%D1%82%D0%B0-%D0%86%D0%BB%D1%8C%D1%96%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%D1%86%D0%B0%D1%80%D0%BA%D0%B2%D0%B0._%D0%91%D1%80%D0%B0%D0%BC%D0%B0.jpg)
- 1938—1941 Ювеналій Кубенскі
- пасляваенны час да пачатку 1960-ых гг. Жалабковіч
- 1990—1996 Барыс Гулецкі
- 1996—2003 Ігар Віктаравіч Прылепскі
- 2003—2016 Вячаслаў Пяшко [1]
- 2016 — Фёдар Кукс
Архітэктура
[правіць | правіць зыходнік]Помнік архітэктуры сінадальнага накірунку рэтраспектыўна-рускага стылю. Аб’ёмна-прасторавая кампазіцыя кананічная чатырохчасткавая: прытвор-званіца, трапезная, малітоўная зала, паўкруглая апсіда пад канічным дахам. Шатровыя пакрыцці двух’яруснай (васьмярык на чацверыку) званіцы і кубападобнага асноўнага аб’ёму завершаны цыбулепадобнымі галоўкамі на гранёных шыях. Галоўны ўваход аформлены масіўным арачным парталам, бакавыя — арачнымі нішамі. Атынкаваныя фасады расчлянёны адзінарнымі і здвоенымі арачнымі аконнымі праёмамі, дэкарыраванымі кілепадобнымі ліштвамі. Аб’ёмы акаймаваны прафіляванымі карнізамі з сухарыкамі, вуглавымі шырокімі лапаткамі, белізна якіх кантрастна вылучаецца на паліхромным фоне шліфаванай бутавай муроўкі сцен, якая ўзбагачана мазаічнай кладкай швоў дробным шчэбнем.
Інтэр’ер
[правіць | правіць зыходнік]Унутры памяшканні аб’яднаны шырокімі прасветамі. Мастацка-дэкаратыўным акцэнтам інтэр'ера з’яўляецца драўляны двух’ярусны іканастас, дэкарыраваны накладной разьбой. Царскія вароты выкананы скразной расліннай разьбой з абразамі-таблеткамі евангелістаў.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/67/%D0%9D%D1%8F%D0%BC%D0%B5%D1%86%D0%BA%D1%96_%D1%88%D0%BF%D1%96%D1%82%D0%B0%D0%BB%D1%8C_%D1%83_%D0%9D%D0%B0%D1%80%D0%BE%D1%86%D0%BA%D0%B0%D0%B9_%D1%86%D0%B0%D1%80%D0%BA%D0%B2%D0%B5_%D1%9E_%D1%87%D0%B0%D1%81_%D0%9F%D0%B5%D1%80%D1%88%D0%B0%D0%B9_%D1%81%D1%83%D1%81%D0%B2%D0%B5%D1%82%D0%BD%D0%B0%D0%B9_%D0%B2%D0%B0%D0%B9%D0%BD%D1%8B.jpg/220px-%D0%9D%D1%8F%D0%BC%D0%B5%D1%86%D0%BA%D1%96_%D1%88%D0%BF%D1%96%D1%82%D0%B0%D0%BB%D1%8C_%D1%83_%D0%9D%D0%B0%D1%80%D0%BE%D1%86%D0%BA%D0%B0%D0%B9_%D1%86%D0%B0%D1%80%D0%BA%D0%B2%D0%B5_%D1%9E_%D1%87%D0%B0%D1%81_%D0%9F%D0%B5%D1%80%D1%88%D0%B0%D0%B9_%D1%81%D1%83%D1%81%D0%B2%D0%B5%D1%82%D0%BD%D0%B0%D0%B9_%D0%B2%D0%B0%D0%B9%D0%BD%D1%8B.jpg)
Зноскі
- ↑ О настоятеле храма иерее Вячеславе Адамовиче Пешко (руск.) // 21.by
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Праваслаўныя храмы Беларусі : энцыклапедычны даведнік / А. М. Кулагін; [рэдакцыйны савет: Г. П. Пашкоў, Л. В. Календа]. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2007. — 653 с. 2000 экз. ISBN 978-985-11-0389-4
- Барыс С. В., Рогач А. В. Нарачанка і яе берагі. — Мн.: Выдавец Зміцер Колас, 2013. — 712 с. — 99 экз. — ISBN 978-985-6992-37-0.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Свята-Ільінская царква (Нарач, Вілейскі раён)
- Свята-Ільінская царква (Нарач, Вілейскі раён) на сайце Глобус Беларусі (руск.)
- Свята-Ільінская царква (Нарач, Вілейскі раён) на сайце Radzima.org