Сід Кампеадор
Jump to navigation
Jump to search
Сід Кампеадор ісп.: El Cid Campeador | ||
![]() | ||
Помнік Сіду ў Бургасе | ||
| ||
---|---|---|
1094 — 10 ліпеня 1099 | ||
Дзейнасць | рыцар, найміт, ваенны | |
Нараджэнне | каля 1043[1] | |
Смерць | 10 ліпеня 1099 | |
Пахаванне | ||
Імя пры нараджэнні | Радрыга Дыяс дэ Вівар | |
Бацька | Дыега Лаінес[d] | |
Маці | NN[d] | |
Жонка | Хімена Дыяс[d] | |
Дзеці | Крысціна Радрыгес[d], Марыя Радрыгес[d], Дыега Радрыгес[d] і Maria del Sol Díaz de Vivar[d] | |
Ваенная служба | ||
Прыналежнасць | Іспанія | |
Званне | рыцар | |
Бітвы | ||
Аўтограф | ![]() | |
Сід Кампеадор таксама Дыяс дэ Бівар (ісп.: Rodrigo(Ruy) Díaz de Vivar, 1040, Вівар, Кінтанілья-Вівар, каля Бургаса, Іспанія — 10 ліпеня 1099, Валенсія) — палкаводзец у час Рэканкісты.
Служыў пры двары караля Санча II, а пасля яго забойства, пры Альфонса VI зрабіўся галоўнокамандуючым кастыльськай арміі. З 1080 года — у выгнанні. У 1094 годзе атрымаў перамогу над Альмаравідамі ў бітве за Валенсію, якой кіраваў да сваёй смерці як самастойны манарх.
Зноскі
- ↑ Bell A. Encyclopædia Britannica — Encyclopædia Britannica, Inc., 1768. — Т. 22.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (Т. 14).