Перайсці да зместу

Электрычная індукцыя

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Электрычная індукцыя
Размернасць L−2TI
Адзінкі вымярэння
СІ Кл/м²
Заўвагі
Вектарная велічыня
Электрадынаміка
Электрычнасць · Магнетызм

Электрычная індукцыя, ці электрычнае зрушэнне — вектарная велічыня, роўная суме вектара напружанасці электрычнага поля і вектара палярызацыі.

У СІ: .

У СГС: .

Велічыня электрычнай індукцыі ў сістэме СГС вымяраецца ў СГСЭ або СГСМ адзінках, а ў СІ — у кулонах на м² (L−2TI). У рамках СТА вектары і аб'ядноўваюцца ў адзіны тэнзар, аналагічны тэнзару электрамагнітнага поля.

Вызначальныя ўраўненні

[правіць | правіць зыходнік]

Ураўненні для вектара індукцыі ў СГС маюць выгляд (2ая пара ўраўненняў Максвела)

Тут  — шчыльнасць свабодных зарадаў, а  — шчыльнасць току свабодных зарадаў. Увядзенне вектара , такім чынам, дазваляе выключыць з ураўненняў Максвела невядомыя малекулярныя токі і палярызацыйныя зарады.

Матэрыяльныя ўраўненні

[правіць | правіць зыходнік]

Для поўнага вызначэння электрамагнітнага поля ўраўненні Максвела неабходна дапоўніць матэрыяльнымі раўнаннямі, якія звязваюць вектары і (а таксама і ) у рэчыве. У вакууме гэтыя вектары супадаюць, а ў рэчыве сувязь паміж імі часта мяркуюць лінейнай:

Велічыні ўтвараюць тэнзар дыэлектрычнай пранікальнасці. У прынцыпе, ён можа залежаць як ад кропкі ўнутры цела, так і ад частаты ваганняў электрамагнітнага поля. У ізатропных асяроддзях тэнзар дыэлектрычнай пранікальнасці зводзіцца да скаляра, так званай дыэлектрычнай пранікальнасці. Матэрыяльныя ўраўненні для набываюць просты выгляд

Магчымыя асяроддзі, для якіх залежнасць паміж і з'яўляецца нелінейнай (у асноўным — сегнетаэлектрыкі).

Межавыя ўмовы

[правіць | правіць зыходнік]

На мяжы двух рэчываў скачок нармальнай кампаненты вектара вызначаецца паверхневай шчыльнасцю свабодных зарадаў:

(у СГС)
(у СІ)

Тут  — нармальная вытворная,  — кропка на паверхні раздзела,  — вектар нармалі да гэтай паверхні у дадзенай кропцы,  — паверхневая шчыльнасць свабодных зарадаў. Ураўненне не залежыць ад выбару нармалі (знешняй або ўнутранай). У прыватнасці, для дыэлектрыкаў ураўненне азначае, што нармальная кампанента вектара непарыўная на мяжы асяроддзяў. Простага ўраўнення для датычнага складніка запісаць нельга, ён павінен вызначацца з межавых умоў для і матэрыяльных ўраўненняў.