Эўгяніюс Матузявічус

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Эўгяніюс Матузявічус
літ.: Eugenijus Matuzevičius
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 24 снежня 1917(1917-12-24)
Месца нараджэння
Дата смерці 20 чэрвеня 1994(1994-06-20) (76 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Жонка Дана Руткуце[d]
Дзеці Карняліюс Матузявічус[d] і Юрагіс Матузявічус[d]
Альма-матар
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці паэт, перакладчык, крытык
Мова твораў літоўская мова
Узнагароды
ордэн Дружбы народаў
Merited Cultural Worker of the Ukrainian SSR

Эўгяніюс Матузявічус (лац.: Eugenijus Matuzevičius; 24 снежня 1917, г. Урупінск, Вобласць Войска Данскога, РСФСР — 20 чэрвеня 1994) — літоўскі паэт, перакладчык, крытык. Заслужаны дзеяч мастацтваў Літвы (1977).

Вучыўся ў 19391943 гадах Каўнаскім і Вільнюскім універсітэтах.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Аўтар паэтычных зборнікаў «Веснавой сцежкай» (1941), «Песня дружбы» (1953), «Не гасні, агонь маяка!» (1960), «Месячны бераг» (1965), «Млечны шлях» (1970), «Зялёныя астравы гадоў» (1975, Дзяржаўная прэмія Літвы 1977), «Варыяцыі і вяртанні» (1980) і інш. Для яго вершаў характэрна рамантычная прыўзнятасць, песенныя інтанацыі.

Для зборніка Янкі Купалы на літоўскай мове «Не жалейка стогне» (1957, укладальнік разам з А. Жукаўскасам), анталогій «З беларускай паэзіі» (1952) і «Па Нёмане песня плыве» (1958) пераклаў паэмы Я.Купалы «Курган», «Барысаў», п'есы «Паўлінка», «Раскіданае гняздо», яго вершы і іншых беларускіх паэтаў. Укладальнік зборніка твораў Я. Купалы «Мая доля» (Вільнюс, 1982). Аўтар артыкулаў пра Я. Купалу, беларускую літаратуру, культуру.

Пераклады[правіць | правіць зыходнік]

На беларускую мову асобныя яго вершы пераклалі А. Астрэйка, Р. Барадулін, А. Бачыла, А. Вярцінскі, А. Грачанікаў, Л. Дайнека, М. Калачынскі, Я. Крупенька, П. Марціновіч, А. Разанаў, М. Танк.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Беларускія пераклады[правіць | правіць зыходнік]

  • Просіцца ў песню мора. Мн., 1965.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]