Абхіджыт Банерджы

Абхіджыт Банерджы
англ.: Abhijit Vinayak Banerjee
Дата нараджэння	21 лютага 1961(1961-02-21) (63 гады)
Месца нараджэння	Мумбаі, Махараштра, Індыя
Грамадзянства	ЗША
Жонка	Эстэр Дзюфло
Род дзейнасці	эканаміст, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	эканоміка развіцця[d]
Месца працы	Масачусецкі тэхналагічны інстытут Прынстанскі ўніверсітэт Гарвардскі ўніверсітэт
Альма-матар	Гарвардскі ўніверсітэт (1988) Калькуцкі ўніверсітэт (1981) Прэзідэнцкі ўніверсітэт[d] Універсітэт імя Джавахарлала Нэру[d] (1983) South Point School[d]
Навуковы кіраўнік	Эрык Мэскін
Член у	Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Эканаметрычнае таварыства[d][…] Нацыянальная акадэмія навук ЗША
Узнагароды	грант Гугенхайма (2000) прэмія Майкла Валерстэйна[d] (2006) прэмія Інфосіс[d] (2009) член Эканаметрычнага таварыства[d] (1995) член Амерыканскай акадэміі мастацтваў і навук (2004) ганаровы доктар Лёвенскага каталіцкага ўніверсітэта[d] (2 лютага 2014) BBVA Foundation Frontiers of Knowledge Award[d] (2008) Albert O. Hirschman Prize[d] (2014) ганаровы доктар Ліёнскай вышэйшай нармальнай школы[d] (23 чэрвеня 2022)
Сайт	economics.mit.edu/facult…
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Абхіджыт Вінаяк Банерджы (англ.: Abhijit Vinayak Banerjee, бенг.: অভিজিৎ বিনায়ক বন্দ্যোপাধ্যায়; нар. 21 лютага 1961(1961-02-21), Мумбаі) — амерыканскі эканаміст індыйскага паходжання, прафесар Масачусецкага тэхналагічнага інстытута (ЗША). Лаўрэат прэміі па эканоміцы імя Альфрэда Нобеля 2019 года.

Член Нацыянальнай акадэміі навук ЗША (2020).

Біяграфія

Скончыў Прэзідэнсі-каледж ў Калькуце, затым атрымаў ступень магістра па эканоміцы ў дэлійскім універсітэце Джавахарлала Нэру. У 1988 годзе атрымаў доктарскую ступень у Гарвардскім універсітэце. Выкладаў у Гарвардзе і Прынстане, затым у Масачусецкім тэхналагічным інстытуце. У 2003 годзе разам з Эстэр Дзюфло і Сендхілам Мулейнатанам заснаваў Лабараторыю змагання з беднатой, з’яўляўся прэзідэнтам даследчага бюро эканамічнага аналізу развіцця (Bureau for the Research in the Economic Analysis of Development), супрацоўнікам Нацыянальнага бюро эканамічных даследаванняў, Цэнтра эканамічных і палітычных даследаванняў і Кільскага інстытута сусветнай эканомікі. Сапраўдны член Амерыканскай акадэміі мастацтваў і навук і Эканаметрычнага таварыства.

З 2003 года Банерджы разам з Эстэр Дзюфло з дапамогай праграм іх лабараторыі барацьбы з беднасцю збіраў у Індыі і Афрыцы фактычны матэрыял аб праблеме беднасці з мэтай вызначыць мяжу паміж тым, чаго бедныя здольныя дамагчыся самастойна, і тым, дзе ім неабходная дапамога. Па словах даследчыка, ён і Дзюфло правялі ад 70 да 80 эксперыментаў у розных краінах, высвятляючы, што бедныя купляюць, як яны клапоцяцца пра здароўе сваіх дзяцей, колькі дзяцей яны хочуць мець, чаму іх дзеці ходзяць у школу, але ўсё ж не могуць даведацца шмат, чаму мікрафінансаванне карысна, але не здольна даць эфект цудоўнага рашэння задачы. Даследаванні ў 18 краінах дазволілі ім зрабіць выснову, што бедныя ў сельскай мясцовасці марнуюць на ежу ад 36 да 70 % даходаў, а бедныя ў гарадах — 53 да 74 %. Пры гэтым яны аддаюць перавагу дарагой смачнай і высокакаларыйнай ежы і гатовыя да іншых марнаванняў, якія робяць жыццё менш шэрай і аднастайнай. У прыватнасці, у Паўночным індыйскім штаце Раджастхан, дзе бедныя амаль не маюць доступу да тэлебачання, яны марнуюць 14 % сямейнага бюджэту на рознага роду святы, а ў Нікарагуа, дзе 56 % бедных у вёсках маюць радыё, а 21 % — тэлевізары, многія сем’і наогул не траціліся на якія-небудзь ўрачыстасці.

Вынікам шматгадовых даследаванняў стала выснова, што няма чароўнага спосабу разам вырашыць праблему. Простае павелічэнне даходаў не абавязкова прыводзіць да павышэння якасці харчавання, паколькі з’яўляюцца дадатковыя жаданні. Даследчыкі сфармулявалі пералік крокаў, якія вядуць у патрэбным кірунку: напрыклад, распаўсюджванне карыснай інфармацыі (як пазбегнуць інфікавання ВІЧ). Правільныя ўчынкі заснаваныя на тым, што мы ведаем (танная соль, узбагачаная жалезам і ёдам). Карысныя інавацыі (мікракрэдыты і грашовыя пераводы праз мабільныя тэлефоны). Вынікі праведзенай працы апублікаваныя ў кнізе Poor Economics: A Radical Rethinking of the Way to Fight Global Poverty (Эканоміка беднасці: радыкальнае пераасэнсаванне шляхоў барацьбы з беднасцю ў свеце).

Сям’я

Жонка — Эстэр Дзюфло, узнагароджана адначасова з Абхіджыт Банерджы і Майклам Крэмерам прэміяй па эканоміцы імя Альфрэда Нобеля ў 2019 годзе. Дзюфло і Банерджы афіцыйна жанатыя з 2015, у іх двое дзяцей. У Банерджы быў сын (1991—2016) ад першага шлюбу, які загінуў у выніку няшчаснага выпадку.

Узнагароды

• Прэмія па эканоміцы імя Альфрэда Нобеля (2019)

Працы

• Aghion, Philippe; Banerjee, Abhijit (2005). Volatility And Growth. Oxford: Oxford University Press. ISBN 9780199248612.
• Banerjee, Abhijit Vinayak; Bénabou, Roland; Mookherjee, Dilip, рэд-ры (2006). Understanding Poverty. Oxford; New York: Oxford University Press. ISBN 9780195305203.
• Banerjee, Abhijit Vinayak (2005). Making Aid Work. Cambridge: MIT Press. ISBN 9780262026154.
• Banerjee, Abhijit V.; Duflo, Esther (2011). Poor Economics: A Radical Rethinking of the Way to Fight Global Poverty. New York: PublicAffairs. ISBN 9781610390408.
• Banerjee, Abhijit Vinayak; Duflo, Esther, рэд-ры (2017). Handbook of Field Experiments, Volume 1. North-Holland Publishing Company. ISBN 9780444633248.
• Banerjee, Abhijit Vinayak; Duflo, Esther, рэд-ры (2017). Handbook of Field Experiments, Volume 2. North-Holland Publishing Company. ISBN 9780444640116.
• Banerjee, Abhijit Vinayak (2019). A Short History of Poverty Measurements. Juggernaut Books.
• Banerjee, Abhijit V.; Duflo, Esther (2019). Good Economics for Hard Times. PublicAffairs. ISBN 9781541762879.

Спасылкі

• Abhijit Banerjee (англ.). MIT Economics. Праверана 14 кастрычніка 2019.
• Андрэас Адрыяна Змагары з беднасцю // Фінансы і развіццё, чэрвень 2020.