Джозеф Стыгліц

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Джозеф Стыгліц
англ.: Joseph Stiglitz
Joseph E. Stiglitz, 2019 (cropped).jpg
Дата нараджэння 9 лютага 1943(1943-02-09)[1][2][…] (80 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Жонка Аня Шыфрын[d]
Род дзейнасці эканаміст, выкладчык універсітэта, навуковы пісьменнік, пісьменнік-дакументаліст, прафесар, крытык, пісьменнік, удзельнік міжнароднага форуму
Навуковая сфера эканоміка і screening[d]
Месца працы
Навуковае званне
Альма-матар
Навуковы кіраўнік Роберт Салоў
Вядомыя вучні Джанет Елен
Партыя
Член у
Узнагароды
афіцэр Ордэна Ганаровага легіёна

грант Гугенхайма (1969)

John Bates Clark Medal[d] (1979)

H. C. Recktenwald Prize in Economics[d] (1997)

Нобелеўская прэмія па эканоміцы (2001)

Глабальная эканамічная прэмія[d] (2013)

праграма Фулбрайта[d] (1967)

Daniel Patrick Moynihan Prize[d] (2014)

Gerald Loeb Award[d] (2010)

член Эканаметрычнага таварыства[d]

член Брытанскай акадэміі[d]

honorary doctor of the Renmin University of China[d] (2006)

ганаровы доктар[d] (2019)

замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (2009)

ганаровы доктар Гарвардскага ўніверсітэта[d] (2014)

ганаровы доктар Лувенскага каталіцкага ўніверсітэта[d] (2003)

узнагарода Пола Волкера за прыжыццёвыя дасягненні ў эканамічнай палітыцы[d] (2017)

honorary doctor of HEC Paris[d] (2015)

ганаровы доктар Карлава ўніверсітэта[d] (8 чэрвеня 2001)

ганаровы доктар Ліёнскай вышэйшай нармальнай школы[d]

Сіднейская прэмія міру (2018)

Fisher-Schultz Lecture[d]

Grotius Lectures[d]

Сайт josephstiglitz.com
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Джозеф Стыгліц

Джозеф Юджын Стыгліц (англ.: Joseph Stiglitz; нар. 9 лютага 1943 года, г. Гэры, штат Індыяна) — амерыканскі эканаміст-неакейнсіянец. Лаўрэат Нобелеўскай прэміі па эканоміцы (2001, з Акерлофам Джорджам і Спенсам Майклам) «за аналіз рынкаў з несіметрычнай інфармацыяй». Вучыўся ў Амхерст-каледжы і Масачусецкім тэхналагічным інстытуце, дзе атрымаў ступень доктара. Прафесар Калумбійскага ўніверсітэта. Замежны член РАН.

Узнагароджаны медалём Дж. Б. Кларка (1979). Лаўрэат прэміі Рэктэнвальда (1998). Старшыня Савета эканамічных кансультантаў пры прэзідэнце ЗША (1995—1997); Шэф-эканаміст Сусветнага банка (1997—2000).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў яўрэйскай сям'і Шарлоты і Натаніеля Стыгліца. З 1960 па 1963 вучыўся ў Амхерст-каледжы, дзе быў прэзідэнтам студэнцкага самакіравання. Працягнуў сваю вучобу ў Масачусецкім тэхналагічным інстытуце. У 1965—1966 вучыўся ў Чыкага, дзе займаўся пад кіраўніцтвам Хірафумі Удзавы. Затым ён вярнуўся ў МТІ, дзе атрымаў ступень доктара навук у 1967. У далейшым Стыгліц выкладаў ва ўніверсітэтах Кембрыджа, Еля, Дзюка, Стэнфарда, Оксфарда і Уінстана і цяпер з'яўляецца прафесарам Калумбійскага ўніверсітэта, а таксама з'яўляецца сурэдактарам часопіса The Economists' Voice («Голас эканамістаў»).

Акрамя сваіх значных даследаванняў у галіне мікра-і макраэканомікі, Стыгліц таксама грае важную ролю ў палітычным і грамадскім жыцці. У 1992 ён перабраўся ў Вашынгтон, каб працаваць у адміністрацыі прэзідэнта Клінтана. У 1993—1995 гадах уваходзіў у склад Эканамічнага савета пры Прэзідэнце ЗША Клінтане. У 1995—1997 займаў пасаду старшыні Савета эканамічных кансультантаў пры прэзідэнце ЗША. У 1997—1999 гадах віцэ-прэзідэнт Сусветнага банка і шэф-эканаміст МБРР.

Зноскі

  1. Deutsche Nationalbibliothek, Staatsbibliothek zu Berlin, Bayerische Staatsbibliothek et al. Record #120068524 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 9 красавіка 2014.
  2. Joseph E. Stiglitz // Brockhaus Enzyklopädie / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. Joseph E. Stiglitz // Munzinger Personen
  4. Becker E. U.N. Study Finds Global Trade Benefits Are Uneven // The New York Times / J. KahnManhattan, NYC: The New York Times Company, A. G. Sulzberger, 2004. — ISSN 0362-4331; 1553-8095; 1542-667X Праверана 15 сакавіка 2021.
  5. Two Ways to Find Mediocrity in Food // The New York Times / J. KahnManhattan, NYC: The New York Times Company, A. G. Sulzberger, 2009. — ISSN 0362-4331; 1553-8095; 1542-667X Праверана 15 сакавіка 2021.
  6. At Long Last, Environmental Supplement to GDP Takes Shape // The New York Times / J. KahnManhattan, NYC: The New York Times Company, A. G. Sulzberger, 2009. — ISSN 0362-4331; 1553-8095; 1542-667X Праверана 15 сакавіка 2021.
  7. https://royalsociety.org/people/joseph-stiglitz-12354/ Праверана 26 верасня 2019.
  8. http://www.nasonline.org/member-directory/members/8900.html Праверана 26 верасня 2019.
  9. http://www.pass.va/content/scienzesociali/en/academicians/ordinary/stiglitz.html Праверана 26 верасня 2019.
  10. https://www.amacad.org/person/joseph-eugene-stiglitz Праверана 26 верасня 2019.
  11. NNDB — 2002.
  12. https://racef.es/es/academicoscorrespondiente-extranjero/his-excellency-dr-joseph-e-stiglitz
  13. https://www.econometricsociety.org/society/organization-and-governance/fellows Праверана 26 верасня 2019.