Людвіг фон Ройтэр: Розніца паміж версіямі
Створана перакладам старонкі "Ройтер, Людвиг фон" |
(Няма розніцы)
|
Версія ад 16:19, 26 ліпеня 2021
| Людвіг фон Ройтэр | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 9 лютага 1869[1] |
| Месца нараджэння |
|
| Дата смерці | 18 снежня 1943[1] (74 гады) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Род войскаў | Германскі імперскі флот |
| Званне | Адмірал[d], Kommodore[d] і Konteradmiral[d] |
| Бітвы/войны | |
| Узнагароды і званні | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
Людвіг фон Ройтар (ням.: Ludwig von Reuter; 9 лютага 1869, Губен, Прусія — 18 снежня 1943, Патсдам) — германскі ваенна-марскі дзеяч, віцэ-адмірал. Вядомы затапленнем караблёў свайго Флоту адкрытага мора (1919).
Біяграфія
Нарадзіўся ў сям’і з даўнімі ваеннымі традыцыямі. Падчас Першай сусветнай вайны камандаваў крэйсерамі ў складзе германскага ВМФ.
З 11.9.1916 — камандзір 2-й разведвальнай групы (у сакавіку-маі 1916 — выконваючы абавязкі), 26.11.1916 узведзены ў контр-адміралы.
З 22.1.1918 прызначаны 2-м камандуючым 1-й разведвальнай групай, у лютым і жніўні 1918 замяшчаў адмірала Франца фон Хіпера на пасадзе камандуючага лёгкімі сіламі флоту.
З 11.08.1918 — першы камандуючы разведвальнымі сіламі флоту і камандуючы 1-й разведвальнай групай.
Стаў апошнім камандуючым германскага Флота адкрытага мора, змяніўшы ў 2-й палове лістапада 1918 адмірала фон Хіпера.
Пасля Лістападаўскай рэвалюцыі ў Германіі і падзення імперскага ўрада (9 лістапада 1918), Першая сусветная вайна была ўжо фактычна скончана і крах быў непазбежны, а флот знаходзіўся на мяжы паўстання.
Пасля капітуляцыі Германіі па загадзе з Берліна па ўмовах перамір’я, Флот адкрытага мора пад камандаваннем Л. фон Ройтара павінен быў быць інтэрнаваны на базе брытанскіх Каралеўскіх ВМС Скапа-Флоу на Аркнейскіх астравах. У ходзе «Аперацыі ZZ» 21 лістапада 1918 60 лінкараў Антанта эскартавалі 11 лінейных караблёў, 5 лінейных крэйсераў, 8 крэйсераў і 48 эскадраных мінаносцаў Флоту адкрытага мора на стаянку ў Скапа-Флоу, дзе ўтрымліваліся больш за паўгода, чакаючы, пакуль пераможцы вырашаць іх лёс. На судах былі пакінутыя нямецкія экіпажы, і без дазволу камандуючага контр-адмірала Людвіга фон Ройтара, англічане не падымаліся на борт нямецкіх караблёў.
Напярэдадні заканчэння тэрміну перамір’я і падпісання Версальскага дагавора фон Ройтар, не без падстаў баючыся перадачы германскага флоту саюзнікам, з мэтай не дапусціць гэтага, прыняў рашэнне затапіць свае караблі.
21 чэрвеня 1919 года контр-адмірал Людвіг фон Ройтар загадаў камандам затапіць караблі, каб яны не дасталіся брытанцам. Усяго па яго загадзе быў затоплены 51 германскі карабель, у тым ліку, 10 лінкар, 5 лінейны і 4 лёгкія крэйсеры, 32 эсмінцы.
Нягледзячы на ўвесь цяжар сітуацыі, сваімі паводзінамі Людвіг фон Ройтар змог заслужыць павагу не толькі ўласных падначаленых, але і англічан. 21.6.1919 ён здаў камандаванне і адбыў у Германію, дзе быў сустрэты, як нацыянальны герой.
Праз пяць месяцаў пасля вяртання з Англіі, фон Ройтару было прапанавана падаць у адстаўку са складу ВМФ. Версальскі дагавор вымусілі Германію рэзка паменшыць свой флот, застаўшыся без адпаведнай каманды, і ўлічваючы званне і ўзрост, фон Ройтар сышоў з флоту.
Пераехаўшы ў Патсдам, стаў саветнікам. Напісаў кнігу аб затапленні Флоту адкрытага мора.
29 жніўня 1939 года, у гонар юбілею бітвы пад Таненбергам, быў узведзены ў чын поўнага адмірала.
Памёр у Патсдаме ад сардэчнага прыступу 18 снежня 1943 года.
Узнагароды
- Ордэн Чырвонага Арла 2-га класа з дубовымі лісцём і мячамі (Каралеўства Прусія)
- Ордэн Кароны 2-га класа (Каралеўства Прусія)
- Жалезны крыж (1914) 2-га і 1-га класа (Каралеўства Прусія)
- Каралеўскі ордэн Дома Гогенцолернаў рыцарскі крыж з мячамі
- Крыж «За выслугу гадоў» (за 25 гадоў бездакорнай службы) (Каралеўства Прусія)
- Ордэн «за ваенныя заслугі» 3-га класа з каронай і мячамі (Каралеўства Баварыя)
- Ганзейскі крыж Гамбурга
- Крыж Фрыдрыха Жніўня 1-га класа (Вялікае герцагства Ольдэнбург)
- Ордэн Альбрэхта Камандорскі крыж 2-га класа (Каралеўства Саксонія)
Гл. таксама
Літаратура
- Залескі К. А. хто быў хто ў Першай сусветнай вайне. Біяграфічны энцыклапедычны слоўнік. М., 2003
Спасылкі
- Ludwig von Reuter (ням.)