Салавецкі манастыр: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
VladimirZhV (размовы | уклад) др →Літаратура: вікіфікацыя |
Rescuing 1 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.8.6 |
||
Радок 43: | Радок 43: | ||
* [http://www.solovki-monastyr.ru Афіцыйны сайт манастыра] |
* [http://www.solovki-monastyr.ru Афіцыйны сайт манастыра] |
||
* [http://www.solovki-science.ru/ Спаса-Праабражэнскі Салавецкі стаўрапігіяльны манастыр. Навукова-гістарычны аддзел] |
* [http://www.solovki-science.ru/ Спаса-Праабражэнскі Салавецкі стаўрапігіяльны манастыр. Навукова-гістарычны аддзел] |
||
* [http://arhit.ru/index.php/solovki.html Салавецкі манастыр на сайце Arhit.ru — Архітэктура і традыцыі] |
* [http://arhit.ru/index.php/solovki.html Салавецкі манастыр на сайце Arhit.ru — Архітэктура і традыцыі] {{Архівавана|url=https://web.archive.org/web/20140220055405/http://arhit.ru/index.php/solovki.html |date=20 лютага 2014 }} |
||
{{Сусветная спадчына ў Расіі}} |
{{Сусветная спадчына ў Расіі}} |
Версія ад 22:18, 19 студзеня 2022
Манастыр | |
Салавецкі манастыр | |
---|---|
| |
65°01′28″ пн. ш. 35°42′38″ у. д.HGЯO | |
Краіна | Расія |
Вобласць | Архангельская вобласць |
Канфесія | Праваслаўе |
Епархія | Архангельская і Халмагорская епархія |
Тып | Стаўрапігіяльны мужчынскі |
Дата заснавання | 1420-я — 1430-я |
Вядомыя насельнікі | Зосіма Салавецкі, Савацій Салавецкі, Іёў Анзерскі, Іёна і Васіян |
Настаяцель | архімандрыт Парфірый (Шутаў) |
Статус | аб'ект сусветнай спадчыны ЮНЕСКА |
Стан | дзеючы |
Сайт | solovki-monastyr.ru |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Салавецкі манастыр — стаўрапігіяльны мужчынскі манастыр Рускай праваслаўнай царквы, размешчаны на Салавецкіх астравах у Белым моры.
Паўстаў у 1420—1430-я гады, адбудаваны ў камені працамі св. Філіпа (Калычова), у дапятроўскі час лічыўся сярод найбуйнейшых землеўладальнікаў дзяржавы. У 1669—1676 гг. абложаны царскімі войскамі як адзін з агменяў супраціву ніканіянскім пераўтварэнням.
Пры савецкай уладзе на тэрыторыі манастыра дзейнічаў першы ў краіне Салавецкі лагер асаблівага прызначэння , будынкі планамерна руйнаваліся. 25 кастрычніка 1990 года Свяшчэнны Сінод пастанавіў вярнуць да жыцця Спаса-Праабражэнскі стаўрапігіяльны мужчынскі манастыр.
У 1992 годзе комплекс помнікаў Салавецкага музея-запаведніка быў унесены ў спіс Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА, у 1995 годзе — у Дзяржаўны звод асабліва каштоўных аб’ектаў культурнай спадчыны народаў Расійскай Федэрацыі.
Літаратура
- Салавецкі манастыр // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 95. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).
Спасылкі
Сусветная спадчына ЮНЕСКА, аб’ект № 632 рус. • англ. • фр. |
- Манастыры паводле алфавіта
- Сусветная спадчына паводле алфавіта
- Сусветная спадчына ў Расіі
- З’явіліся ў 1429 годзе
- Аб’екты на банкнотах
- Руская архітэктура XVI стагоддзя
- Мужчынскія манастыры
- Крэпасці Расіі
- Салавецкія астравы
- Гістарычныя музеі Расіі
- Храмы Праабражэння
- Манастыры Рускай праваслаўнай царквы
- Манастыры Расіі
- Колішнія турмы