Перайсці да зместу

Клод Бернар

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Клод Бернар
Дата нараджэння 12 ліпеня 1813(1813-07-12)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 10 лютага 1878(1878-02-10)[1][2][…] (64 гады)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Жонка Marie Françoise Bernard[d]
Род дзейнасці урач-пісьменнік, палітык, псіхолаг, прафесар, фізіёлаг, урач
Навуковая сфера фізіялогія і медыцына
Месца працы
Альма-матар
Вядомыя вучні Іван Раманавіч Тарханаў[d] і Étienne Lancereaux[d][5]
Член у
Узнагароды
Подпіс Выява аўтографа
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Клод Бернар (фр.: Claude Bernard, 12 ліпеня 1813, Сен-Жульен (Рона) — 10 лютага 1878, Парыж) — французскі медык, даследчык працэсаў унутранай сакрэцыі, заснавальнік эндакрыналогіі.

Нарадзіўся ў вёсцы Сен-Жульен на паўднёвым усходзе Францыі, у сям’і селяніна-вінаградара. Некаторы час працаваў памочнікам аптэкара. У той час ён марыў стаць пісьменнікам, і, магчыма, стаў бы (адзін напісаны ім вадэвіль меў поспех на сцэне), але літаратурны крытык Марк Жырардо, да якога той звярнуўся па параду адносна літаратурнай кар’еры, пераканаў Бернара адмовіцца ад сваёй задумы. У 1834 годзе Бернар паступіў у Парыжскі ўніверсітэт.

Пазнаёміўся з вядомым фізіёлагам Франсуа Мажандзі, які запрасіў яго на працу да сябе ў лабараторыю ў Калеж дэ Франс.

Навуковая дзейнасць

[правіць | правіць зыходнік]

Вывучыў функцыянаванне слінных залоз, ролю страўнікавага і кішачнага соку.

Зноскі