Мікалай Тадэвуш Лапацінскі

Мікалай Тадэвуш Лапацінскі
польск.: Mikołaj Tadeusz Łopaciński
Любіч
25-ы ваявода берасцейскі 8 жніўня 1777 — 4 студзеня 1778
Папярэднік	Ян Антоні Гараін
Пераемнік	Ян Тадэвуш Зыберг
30-ы староста мсціслаўскі 21 чэрвеня 1757 — 3 верасня 1767
Папярэднік	Міхал Антоні Сапега
Пераемнік	Ян Нікадзім Лапацінскі
інстыгатар вялікі літоўскі 9 мая 1750 — 1761
Папярэднік	Станіслаў Антоні Бужынскі
Пераемнік	Андрэй Зянковіч[d]
пісар вялікі літоўскі 20 снежня 1764 — 8 кастрычніка 1777
Папярэднік	Антоні Тызенгаўз
Пераемнік	Міхал Пшаздзецкі[d]
падчашы мсціслаўскі[d] 3 лістапада 1740 — 14 верасня 1744
Папярэднік	Антоні Людвік Галынскі[d]
Пераемнік	Якуб Плескачэўскі[d]
войскі мсціслаўскі[d] 14 верасня 1744 — 9 мая 1750
Папярэднік	Фларыян Тэафіл Францкевіч-Маркоўскі[d]
Пераемнік	Марцін Адам Цеханавецкі[d]
крайчы мсціслаўскі[d] 14 сакавіка 1739 — 3 лістапада 1740
Папярэднік	Фларыян Тэафіл Францкевіч-Маркоўскі[d]
Нараджэнне	20 мая 1715(1715-05-20)[…] Лапаціна, Мсціслаўскае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая
Смерць	4 студзеня 1778(1778-01-04) (62 гады) Лявонпаль, Полацкае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая
Род	Лапацінскія
Бацька	Лявон Лапацінскі[d]
Маці	Рэгіна са Свянціцкіх[d]
Жонка	Барбара з Копцяў[d]
Дзеці	Ян Нікадзім Лапацінскі, Брыгіта з Лапацінскіх[d], Юзаф Леан Лапацінскі[d], Барбара з Лапацінскіх[d] і Томаш Ігнацы Лапацінскі[d]
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мікалай Тадэвуш Лапацінскі (20 мая 1715 Лапаціна — 4 студзеня 1778 Ляво́нпаль) — ваявода берасцейскі з 1777, вялікі пісар літоўскі 1764—1777, староста мсціслаўскі.

Біяграфія

М. Лапацінскі, XVIII ст.

З шляхецкага роду Лапацінскіх герба «Любіч». Сын мсціслаўскага мастаўнічага Лявона Лапацінскага і Рэгіны Свянціцкай. Меў братоў Яна Дамініка і Ігнацыя. Ажаніўся з Барбарай Копаць.

З 1733 г. прыбываў у акружэнні вялікага маршалка літоўскага князя Аляксандра Сапегі, пазней у яго сына князя Юзафа Сапегі. Падчас вайны за польскую спадчыну падтрымаў Станіслава Ляшчынскага, пасля паражэння апошняга выдаўся з ім у выгнанне. У 1736 г. прысягнуў Аўгусту III.

У 1739 г. атрымаў пасаду крайчага мсціслаўскага, у 1742 г. падчашага, а ў 1744 г. войскага ваяводства мсціслаўскага. Дэпутат Літоўскага Трыбунала.

Быў паслом на 15 соймаў, у гадах: 1744, 1748, 1750, 1752, 1754, 1756, 1758, 1760, 1761, 1762, 1764, 1766, 1767. Падпісаў элекцыю Станіслава Аўгуста Панятоўскага. У 1766 г. узнагароджаны Ордэнам Святога Станіслава, у 1777 г. Ордэнам Белага Арла. У 1776—1777 г. прызначаны на пасаду маршалка Трыбунала Літоўскага.