П’ер-Франсуа-Шарль Ажэро

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
П’ер-Франсуа-Шарль Ажэро
фр.: Pierre Augereau
Дата нараджэння 21 кастрычніка 1757(1757-10-21)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 12 чэрвеня 1816(1816-06-12)[1][2][…] (58 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Род войскаў пяхота
Званне Маршал Імперыі[d]
Камандаваў VII Corps[d]
Бітвы/войны
Узнагароды і званні
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

П'ер-Франсуа-Шарль Ажэро (фр.: Pierre Augereau, 21 кастрычніка 1757 — 12 чэрвеня 1816)[4] — французскі ваенны дзеяч часоў Французскай рэвалюцыі і Першай імперыі, Маршал Францыі, Пэр Францыі.

Паходзіў з сям'і П'ера Ажеро, ад гандляра ў парыжскім прыгарадзе Сен-Марсо. Атрымаў пачатковую адукацыю. 1774 годзе ўступіў у французскую армію. Пасля перайшоў на службу ў прускай арміі, дзе прымаў удзел у войскаў і па Баварскай спадчыну супраць Аўстрыі, а затым у войнах супраць Асманскай імперыі. Тут ён атрымаў пасаду сержвнту, але потым дэзерціраваў, перабраўшыся ў Саксонію. Тут ён некаторы час быў на службе ў мясцовым арміі, а ў 1790 годзе паступіў на службу да караля Неапаля. У 1791 годзе служыў каралю Партугаліі.

У 1792 годзе ён вярнуўся ў Францыю. На працягу шасці 1793 годзе атрымліваў званне капітана, падпалкоўніка і палкоўніка за паспяховыя дзеянні супраць Шуан ў Брэтані. У 1796—1797 гадах прымаў актыўны ўдзел у італьянскай кампаніі. У 1797 годзе дапамагаў здушыць мяцеж раялістаў у Парыжы. 23 снежня таго ж года атрымаў званне дывізіёнаў генерала. У тым жа годзе чолював паслядоўна Самбры-Мааську і Рэйнскай-мозельского арміі.

У 1799 годзе абіраецца сябрам Рады пяцісот. Выступіў супраць мецяжу 18 брумера, але затым далучыўся да Напалеона Банапарта. Таму атрымаў камандаванне батаўскага арміяй. У 1801 годзе адпраўлены ў адстаўку за свае рэспубліканскія выказванні.

Падчас каранацыі Напалеона апошні спытаў Ажеро: «Як Вам цырымонія?» Той адказаў: «Прыгожая. На жаль, тут не хапае 100 000 чалавек, якія склалі галаву, каб такіх цырымоній ніколі не было». Зрэшты імператар прадаставіў Ожеро званне маршала, ордэн Ганаровага легіёна.

У 1805 годзе паспяхова дзейнічаў супраць аўстрыйцаў пад Ульм, аднак не ўдзельнічаў у бітве пад Аўстэрліцам. У 1806 годзе звитяжив чале 7 корпуса Вялікай арміі ў бітву пры Ене і Гольмине. У бітве пры Прэйсіш-ЭЛАУ яго корпус быў разбіты, а сам Ожеро параненыя. Зрэшты, ў 1808 годзе ён становіцца герцагам Кастильоне.

У 1808—1812 гадах воювавв Іспаніі, дзе вызначыўся жорсткасцю. У 1812 годзе вяртаецца ў Францыю. У 1812 годзе прызначаецца старшынёй 11 корпуса, які стаяў у Прусіі. Аднак Ожеро не браў удзел у ваеннай кампаніі супраць Расеі. Пасля адступлення Напалеона I з Расіі Ожеро далучыўся да яго. Пасля гэтага быў актыўным удзельнікам усіх бітваў 1813.

У ваеннай кампаніі 1814 выявіў марудлівасць і нежаданне працягваць вайну. У рэшце рэшт 16 красавіка перайшоў на бок Бурбонаў. За гэта атрымаў званне пэра.

Падчас Ста дзён Напалеона Ажеро спрабаваў вярнуць давер апошняга, але дарэмна. Таму не ўдзельнічаў у ваеннай кампаніі ў 1815 годзе. Падчас другога вяртання Бурбонаў захаваў свае тытулы і званні, але вымушаны быў сысці ў адстаўку. Аддаліўся ў свой маёнтак, дзе і памёр 12 чэрвеня 1816 ад вадзянкі.

Зноскі

  1. а б Pierre François Charles Augereau — 2009.
  2. а б Pierre, François, Charles Augereau Duc De Castiglione / Assemblée nationale
  3. а б в Pouvoirs et société / пад рэд. G. BonetPublications de l'olivier, 2011. — Т. 1. — 699 с.
  4. Michel Cadé, « Augereau (Charles, Pierre, François) », in Nouveau Dictionnaire de biographies roussillonnaises 1789-2011, vol. 1 Pouvoirs et société, t. 1 (A-L), Perpignan, Publications de l'olivier, 2011, 699 p. (ISBN 9782908866414)