Перайсці да зместу

Башкіры

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Murtaza Rakhimov, Zeki Velidi Togan, Babich Shaikhzada, Zaynulla Rasulev, Zagir Ismagilov, Galimyan Tagan, Irek Zaripov.

Башкіры (башк.: башҡорт) — цюркскі народ, які пражывае на тэрыторыі Расіі ў Рэспубліцы Башкартастан, а таксама ў Чалябінскай, Арэнбургскай, Курганскай, Свярдлоўскай, Самарскай і Саратаўскай абласцях і Пермскім краі. Размаўляюць на башкірскай мове, рускай і татарскай мове. Пермскія і свярдлоўскія башкіры, а таксама башкіры заходняга Башкартастана ўжываюць таксама дыялект, які блізкі да татарскай мовы.

Родаплемянная арганізацыя

[правіць | правіць зыходнік]

Родаплемянная арганізацыя башкір — традыцыйная структура башкірскага грамадства, заснаваная на генеалагічным сваяцтве. Склалася ва ўмовах пераважна паўкачавога, жывёлагадоўчага гаспадарча-культурнага тыпу, была абумоўлена звычаямі і гісторыка-культурнымі традыцыямі.

Асноўнымі родаплемяннымі атрыбуты з’яўляліся тамга, аран, ангон. Гістарычныя падзеі фіксаваліся ў шэжэрэ. Правадыром племені з’яўляўся бей. Органамі самакіравання з’яўляліся народныя сходы (курултай, йыйын) і саветы старэйшын (аксакалаў).

У XVIII—XIX стст. родаплемянная арганізацыя страціла сваё значэнне ў грамадскім жыцці башкір і ў далейшым працягвае існаваць толькі ў сілу традыцый.

Зноскі