Енджэй Марачэўскі

Енджэй Марачэўскі
польск.: Jędrzej Moraczewski
Халева[d]
Прэм’ер-міністр Польшчы 18 лістапада 1918 — 16 студзеня 1919
Папярэднік	Ігнацы Дашынскі
Пераемнік	Ігнацы Ян Падарэўскі
дэпутат з 1919
Нараджэнне	13 студзеня 1870(1870-01-13) Тшэмэшна, Гміна Тшэмэшна, Гнезненскі павет, Велікапольскае ваяводства, Польшча
Смерць	5 жніўня 1944(1944-08-05) (74 гады) Суляёвак, Міньскі павет, Мазавецкае ваяводства, Польшча
Месца пахавання	Вайсковыя могілкі Павонзкі[d]
Род	Марачэўскія[d]
Бацька	Мацей Марачэўскі
Жонка	Сафія Марачэўская[d]
Дзеці	Адам Марачэўскі[d]
Веравызнанне	каталіцтва
Партыя	Польская сацыялістычная партыя[d] Польская сацыял-дэмакратычная партыя Галіцыі і Цешынскай Сілезіі[d] Польская сацыялістычная партыя - былая рэвалюцыйная фракцыя[d] Беспартыйны блок супрацоўніцтва з урадам[d]
Адукацыя	Львоўская палітэхніка
Дзейнасць	палітык, пісьменнік, прафсаюзны дзеяч, публіцыст, інжынер чыгуначных шляхоў
Навуковая дзейнасць
Навуковая сфера	палітыка і публіцыстыка
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Енджэй Марачэўскі (польск.: Jędrzej Moraczewski; 13 студзеня 1870 — 5 жніўня 1944 года) — польскі палітык, грамадскі дзеяч, прафсаюзны лідар, прэм'ер-міністр Польшчы.

Інжынер, выпускнік Львоўскай політэхнікі. З 1894 года ў Галіцкай сацыял-дэмакратычнай партыі (пазней Польская сацыял-дэмакратычная партыя). Член рэйхсрата (парламента Аўстра-Венгрыі) у 1907-1918 гадах. Міністр шляхоў зносін у Часовым народным урадзе Польскай Рэспублікі. З 18 лістапада 1918 па 16 студзеня 1919 года — прэм'ер-міністр Польшчы. У 1920 годзе стаў начальнікам Ваеннага ўпраўлення Польскай сацыялістычнай партыі, кіраваў як наборам у добраахвотніцкія атрады, так і дыверсійнай дзейнасцю ў тыле савецкіх войскаў. У 1919-1925 гадах член Галоўнага савета, у 1919-1923 гадах член Цэнтральнага выканаўчага камітэта Польскай сацыялістычнай партыі. У 1919-1926 гадах — дэпутат і віцэ-маршалак Сейму. З лістапада 1925 па люты 1926 года быў міністрам грамадскіх работ ва ўрадзе Аляксандра Скшыньскага. У маі 1926 года ён стаў суарганізатарам забастоўкі чыгуначнікаў у падтрымку Юзафа Пілсудскага. Пасля пераходу Польскай сацыялістычнай партыі ў апазіцыю ён адмовіўся ад членства ў Вярхоўным Савеце ППС і сышоў з дэпутацкага мандата. Пасля ўваходжання ва ўрад Юзафа Пілсудскага ў якасці міністра грамадскіх работ 2 кастрычніка 1926 года, насуперак пазіцыі партыі, у 1927 годзе быў выключаны. У чарговых урадах Казімежа Барталя і Казімежа Світальскага на пасадзе міністра грамадскіх работ да 28 снежня 1929 года. У кастрычніку 1928 года далучыўся да ППС - былой Рэвалюцыйнай фракцыі. У 1930 годзе ўступіў у Цэнтральнае аб'яднанне прафсаюзаў, а ў снежні 1930 года стаў яго старшынёй. У сакавіку 1931 года разам з Медардам Даўнаровічам, Зыгмунтам Гардэцкім і Антоніем Панчэкам ён раскалоў аб'яднанне і аб'яднаўся з іншымі санацыйнымі прафсаюзамі. Падчас Другой сусветнай вайны ўдзельнічаў у працы мясцовай спажывецкай кааперацыі, супрацоўнічаў з падпольным Польскім сіндыкальным саюзам, заснаваным актывістамі Саюза незалежных таварыстваў. Загінуў 5 жніўня 1944 года, калі выпадковы артылерыйскі снарад трапіў у яго кватэру.