Ігнат Пятровіч Антонаў

Ігнат Пятровіч Антонаў
Ігнат Пятровіч Антонаў
Дата нараджэння	28 снежня 1922
Месца нараджэння	Будніца[d], Віцебскі павет, Віцебская губерня, РСФСР;
Дата смерці	1 лютага 2015 (92 гады)
Месца смерці	Мінск, Беларусь;
Месца пахавання	Усходнія могілкі;
Грамадзянства	СССР; Беларусь;
Род дзейнасці	урач, неўролаг, ваенны ўрач
Навуковая сфера	медыцына
Месца працы	Рэспубліканскі навукова-практычны цэнтр неўралогіі і нейрахірургіі; ІПКіПКАЗ;
Навуковая ступень	доктар медыцынскіх навук
Навуковае званне	прафесар, член-карэспандэнт АМН СССР, акадэмік НАНБ
Альма-матар	Мінскі медыцынскі інстытут (1950);
Партыя	КПСС;
Прэміі
Узнагароды	; ганаровы грамадзянін Мінска[d] ганаровы грамадзянін горада Віцебска

Ігнат Пятровіч Антонаў (28 снежня 1922, в. Будніца, Віцебскі павет, Віцебская губерня — 1 лютага 2015, Мінск) — беларускі неўрапатолаг. Акадэмік АН БССР (1984), член-карэспандэнт Акадэміі медыцынскіх навук СССР (1974). Доктар медыцынскіх навук (1966), прафесар (1967)^[1]. Заслужаны дзеяч навукі БССР (1972). Народны ўрач Беларусі (1992).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны^[1], быў ваенфельчарам^[2]. Выратаваў 128 параненых байцоў. Скончыў Мінскі медыцынскі інстытут у 1950^[1] годзе. У 1950−1955 гг. малодшы навуковы супрацоўнік Беларускага НДІ неўралогіі, нейрахірургіі і фізіятэрапіі, у 1955—1959 гг. — асістэнт, а з 1959 г. — дацэнт кафедры нервовых хвароб Беларускага дзяржаўнага інстытута ўдасканалення ўрачоў^[3].

З 1962 года — дырэктар Беларускага НДІ неўралогіі і фізіятэрапіі^[1].

Памёр 1 лютага 2015 года ў Мінску^[4].

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Вядомы сваімі працамі па вывучэнні інфекцыйных і паразітарных хвароб нервовай сістэмы^[1], фізіятэрапіі і курарталогіі. Аўтар 12 вынаходніцтваў, 9 манаграфій, 438 навуковых артыкулаў (да 1993 г.). Стварыў навуковую школу і падрыхтаваў 20 дактароў і 42 кандыдаты навук^[3].

Амерыканскі біяграфічны інстытут за выдатныя поспехі ў развіцці навукі прысвоіў І. П. Антонаву ганаровае званне «Чалавек года-97», па рашэнні Міжнароднага біяграфічнага цэнтра (Кембрыдж, Англія) імя акадэміка ўнесена ў выданне «2000 знакамітых людзей ХХ стагоддзя»^[3].

Навуковыя працы[правіць | правіць зыходнік]

Элементы топической диагностики заболеваний нервной системы. — Мн., 1963 (в соавт.)
Судорожные состояния у детей. — Мн., 1970 (совм. с Г. Г. Шанько)
Вертебрально-базилярные инсульты. Мн., 1977 (совм. с Л. С. Гиткиной)
Ангиографическая диагностика сосудистых поражений и опухолей головного мозга. — Мн., 1973 (в соавт.)
Гиперкинезы у детей. — Мн., 1975 (совм. с Г. Г. Шанько)

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Народны ўрач Беларусі (1992), ганаровы грамадзянін Мінска і Віцебска. Узнагароджаны двума ордэнамі Чырвонай Зоркі, ордэнамі Айчыннай вайны І ступені, Працоўнага Чырвонага Сцяга, Дружбы народаў, Айчыны ІІІ і ІІ ступені, 15 медалямі^[3].

Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь у галіне навукі і тэхнікі (1994, у аўтарскім калектыве) — за цыкл прац «Патагенез, клініка і дыягностыка неўралагічных праяваў астэахандроза пазваночніка».

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д Антонов Игнатий Петрович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 27. — 737 с..
↑ Напярэдадні свята Перамогі ў Мінску ўшаноўвалі былых франтавых урачоў, санітараў, хірургаў, медыцынскіх сясцёр.(недаступная спасылка)
↑ ^а ^б ^в ^г АНТОНАЎ ІГНАТ ПЯТРОВІЧ(недаступная спасылка)
↑ Ушел из жизни Игнатий Петрович Антонов Архівавана 3 лютага 2015.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Антонаў Ігнат Пятровіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 1: А — Аршын / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 1. — С. 387. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0036-6 (т. 1).
Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 1. Ааліты — Гасцінец / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1983. — 575 с., іл. — 10 000 экз. — С. 97.
Антонов, И. Счастье мое трудное… / И. Антонов // Советская Белоруссия. — 2009. — 20 июня. — С. 4.
Антонов Игнатий Петрович // Русецкий, А. В. Ученые-уроженцы Витебщины — для инновационной Беларуси / А. В. Русецкий, Н. К. Толочко. — Витебск, 2007. — С. 26—29.
Беляева, Н. От санинструктора до народного врача № 1 / Н. Беляева // Народнае слова. — 2003. — 9 жн. — С. 4.
Долготович, Б. Семья, прошедшая войну / Б. Долготович // Белорусская нива. — 2008. — 22 февр. — С. 4.
О семье Игнатия Петровича Антонова, уроженца д. Будница Витебского р-на, Почетного гражданина г. Витебска.
Лысова, Т. «Самая вкусная еда — простая, и самые лучшие отношения между людьми — простые», — считает народный доктор академик Игнатий Антонов / Т. Лысова // Рэспублiка. — 2006. — 12 снеж. — С. 6.
Мяснікоў, А. Зямная зорка Ігнація Антонава / А. Мяснікоў // Полымя. — 2006. — № 2. — С. 136—143.
Стаховская, С. Народному доктору — 85 / С. Стаховская // Медицинский вестник. — 2007. — 20 дек. — С. 1.
Долготович Б. Д. Почётные граждане белорусских городов: биограф. справочник (руск.) / Б. Д. Долготович. — Мн.: Беларусь, 2008. — С. 53. — 368 с. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-01-0784-8.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Антонаў Ігнат Пятровіч Архівавана 5 сакавіка 2016. // Сайт ДУ «Віцебская абласная бібліятэка ім. У. І. Леніна»
Ігнат Пятровіч Антонаў у базе даных «История белорусской науки в лицах» Цэнтральнай навуковай бібліятэкі імя Якуба Коласа НАН Беларусі (руск.)

[БС-1] а ^б ^в ^г ^д Антонов Игнатий Петрович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 27. — 737 с..

[2] Напярэдадні свята Перамогі ў Мінску ўшаноўвалі былых франтавых урачоў, санітараў, хірургаў, медыцынскіх сясцёр.(недаступная спасылка)

[АІП-3] а ^б ^в ^г АНТОНАЎ ІГНАТ ПЯТРОВІЧ(недаступная спасылка)

[4] Ушел из жизни Игнатий Петрович Антонов Архівавана 3 лютага 2015.

[1]

[2]

[3]

[4]