Ізабела Ангулемская
Выгляд
| Ізабела Ангулемская | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Isabelle d’Angoulême | |||||||
| | |||||||
| | |||||||
|
| |||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Берэнгарыя Наварская | ||||||
| Пераемнік | Элеанора Праванская | ||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Эймар I | ||||||
| Пераемнік | Гуга X дэ Лузіньян | ||||||
|
|
|||||||
| Нараджэнне | каля 1188 ці 1188[1] | ||||||
| Смерць |
4 чэрвеня 1246 ці 31 мая 1246[2][3][…] |
||||||
| Месца пахавання | |||||||
| Род | Дом Тайлефер, Плантагенеты, Лузіньяны | ||||||
| Бацька | Эймар Ангулемскі[d] | ||||||
| Маці | Алікс дэ Куртэнэ[d] | ||||||
| Муж | Іаан Беззямельны[4][5] і Гуга X дэ Лузіньян[d][4][5] | ||||||
| Дзеці | Генрых III[4], Рычард, кароль Германіі[4], Джаан Англійская[d][4], Ізабела Англійская[4], Элеанора Плантагенет[d][4], Гуга XI дэ Лузіньян[d][4], Эмар дэ Валенс[d][6], Уільям дэ Валенс[d][4], Ізабэла дэ Лузіньян[d][6][7], Аліса дэ Лузіньян[d], Гі дэ Лузіньян[d][6], Geoffrey I of Lusignan (Lord of Jarnac)[d][6][7], Margaret de Lusignan[d][6] і Agatha le Brun[d][6] | ||||||
| Дзейнасць | палітыка[8] | ||||||
Ізабела Ангулемская (англ.: Isabella of Angoulême, фр.: Isabelle d’Angoulême; каля 1188 — 31 мая 1246. Фантэўро, Францыя) — другая жонка Іаана Беззямельнага, каралева Англіі і графіня Ангулемская.
Дзеці
[правіць | правіць зыходнік]ад 1-га шлюбу: Генрых, Рычард, Жанна, Ізабела, Элеанора
ад 2-га шлюбу: Гуга, Эймар, Агнес, Алікс, Гай, Джэфры, Вільям, Маргарыта, Ізабела
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ A Historical Dictionary of British Women — 2 — Routledge, 2003. — P. 239. — ISBN 978-1-85743-228-2
- ↑ Lundy D. R. Isabella d'Angoulême // The Peerage Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Pas L. v. Isabella d'Angoulême // Genealogics — 2003.
- ↑ а б в г д е ё ж з Kindred Britain
- ↑ а б (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.
- ↑ а б в г д е Lundy D. R. The Peerage
- ↑ а б Pas L. v. Genealogics — 2003.
- ↑ Národní autority České republiky Праверана 7 лістапада 2022.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Berg, Dieter: Die Anjou-Plantagenes, Stuttgart 2003.