Ірына Уладзіміраўна Шымановіч
 Ірына Шымановіч | |
|---|---|
.jpg) | |
| Нарадзілася |
30 чэрвеня 1997[1][2] (27 гадоў) |
| Грамадзянства | |
| Рэзідэнцыя | Мінск, Беларусь |
| Прафесійная кар’ера | 2013 — ц.ч. |
| Вядучая рука | правая |
| Удар злева | двуручны |
| Прызавыя грошы | 550 491 $[4] |
| Адзіночны разрад | |
| Вынікі (в/п) | 248–122[5] |
| Тытулы | 13 ITF |
| Найвышэйшы рэйтынг | 154 (12 чэрвеня 2023) |
| Турніры серыі Вялікага шлема | |
| Францыя | 2-і раунд (2023) |
| Парны разрад | |
| Вынікі (в/п) | 167–87[5] |
| Тытулы | 1 WTA, 13 ITF |
| Найвышэйшы рэйтынг | 67 (16 ліпеня 2023) |
| Турніры серыі Вялікага шлема | |
| Францыя | 2-і раунд (2023) |
| Уімблдан | 1/4 фіналу (2023) |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
| Апошняе абнаўленне: 17 красавіка 2023 года | |
Іры́на Уладзі́міраўна Шымано́віч (нар. 30 чэрвеня 1997 года, Мінск, Беларусь) — беларуская тэнісістка; пераможца аднаго турніру WTA ў парным разрадзе; фіналістка аднаго юніёрскага турніру Вялікага шлема ў парным разрадзе (Уімблданскі турнір 2013).
Спартыўная кар’ера
[правіць | правіць зыходнік] |
Нарадзілася 30 чэрвеня 1997 года ў Мінску (Беларусь). На Уімблданскім турніры 2013 года ў парным разрадзе сярод дзяўчын яна ў пары з Ангелінай Калінінай прабілася ў фінал[6], але саступілі чэшскай пары Барбара Крэйчыкава і Кацярына Сінякова з лікам 3-6, 1-6[7][8].
4 лютага 2014 года дэбютавала за зборную Беларусі на Кубку Федэрацыі, выйграўшы свой першы міжнародны матч у пары з Ілонай Эдуардаўнай Крамень супраць зборнай Турцыі[9]. У 2014 годзе заваявала сярэбраны медаль Юнацкіх Алімпійскіх гульняў у Нанкіне (Китай), прайграўшы ў фінале мясцовай тэнісістцы Сюй Шылінь у двух сэтах з лікам 3-6, 1-6[10][11].
За сваю кар’еру тэнісістка выйграла трынаццаць адзіночных турніраў і трынаццаць парных турніраў ITF. 12 чэрвеня 2023 года яна заняла найвышэйшае месца ў рэйтынгу адзіночнага разраду WTA Tour — 154-е месца, а 10 красавіка 2023 года дасягнула найвышэйшай пазіцыі ў парным разрадзе — 94-е месца.
Выніковае месца ў рэйтынгу WTA паводле гадоў
[правіць | правіць зыходнік]| Год | Адзіночны рэйтынг |
Парны рэйтынг |
| 2022 | 330 | 384 |
| 2021 | 263 | 306 |
| 2020 | 419 | 459 |
| 2019 | 420 | 358 |
| 2018 | 493 | 504 |
| 2017 | 578 | 626 |
| 2016 | 528 | 548 |
| 2015 | 534 | 468 |
| 2014 | 384 | 949 |
| 2013 | 919 | 845 |
Выступленні на турнірах
[правіць | правіць зыходнік].svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Гісторыя выступленняў на турнірах
[правіць | правіць зыходнік]Станам на 8 ліпеня 2023 года
Для таго, каб прадухіліць блытаніну і падвойванне ліку, інфармацыя ў гэтай табліцы карэктуецца толькі па сканчэнні ўдзелу там дадзенага гульца.
Зноскі
- ↑ https://web.archive.org/web/20180501094254if_/https://www.itftennis.com/procircuit/players/player/profile.aspx?playerid=100168554
- ↑ https://www.billiejeankingcup.com/en/players/player.aspx?id=800332400
- ↑ https://web.archive.org/web/20140222163856if_/http://www.sportclub.by/stipendii-kluba-15016.html
- ↑ Player Profile // WTA website
- ↑ а б Player Profile // WTA website
- ↑ Михаил Шаповалов. Украинка вышла в парный финал юниорского Уимблдона (руск.). СПОРТ.UA. Праверана 20 жніўня 2020.
- ↑ Калинина и Шиманович в паре уступили в финале юниорского Уимблдона (руск.). www.sportonline.ua. Новости спорта «СпортОнлайн.ua» — новости спорта, спортивные результаты и фотографии соревнований, спорт в Украине и в мире. Праверана 20 жніўня 2020.
- ↑ Wimbledon 2013. Первый финал Ирины Шиманович. (руск.). protennis.by. Праверана 20 жніўня 2020.
- ↑ Теннис. Сборная Беларуси победила команду Турции в матче Кубка федерации (руск.). Белорусский партизан. Праверана 20 жніўня 2020.(недаступная спасылка)
- ↑ Ирина Шиманович: Не хочу оправдывать своё поражение травмой — Новости тенниса на GoTennis.ru (руск.). GoTennis.ru. Праверана 20 жніўня 2020.
- ↑ Юношеская Олимпиада. Шиманович проиграла в финале (руск.). BY.Tribuna.com. Праверана 20 жніўня 2020.
- ↑ а б Пачала турнір з кваліфікацыі.
- ↑ а б в г д е ё ж з Расійская тэнісістка гуляла на турніры ў нейтральным статусе, у перыяд забароны выступленняў пад сцягам Расіі.
- ↑ Беларуская тэнісістка гуляла на турніры ў нейтральным статусе, у перыяд забароны выступленняў пад сцягам Беларусі.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Профіль на сайце WTA Tour (англ.)
- Профіль на сайце ITF (англ.)
- Профіль на сайце Кубка Федэрацыі (англ.)
 10 наймацнейшых беларускіх тэнісістак паводле рэйтынгу Жаночай тэніснай асацыяцыі | |
|---|---|
| |
| |
Месцы ў рэйтынгу прыведзены на 17 красавіка 2023 года | |