Віктар Паўлавіч Качубей: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др clean up, replaced: е у → е ў, {{вызнч|1=Віктар Паўлавіч}} {{вызн|1=Качубей}} → {{DEFAULTSORT:Качубей Віктар Паўлавіч}}'''Віктар Паўлавіч Ка using AWB (7893) |
|||
Радок 2: | Радок 2: | ||
{{DEFAULTSORT:Качубей Віктар Паўлавіч}}'''Віктар Паўлавіч Качубей''' ([[22 лістапада|11 (22) лістапада]] [[1768]] — [[15 чэрвеня|3 (15) чэрвеня]] [[1834]]) — дыпламат і дзяржаўны дзеяч, міністр унутраных спраў [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]] (у [[1802]]—[[1807]] і ў [[1819]]—[[1828]]). У [[1799]] годзе ўзведзены ў графскую, а ў [[1831]] — княскую годнасць. |
{{DEFAULTSORT:Качубей Віктар Паўлавіч}}'''Віктар Паўлавіч Качубей''' ([[22 лістапада|11 (22) лістапада]] [[1768]] — [[15 чэрвеня|3 (15) чэрвеня]] [[1834]]) — дыпламат і дзяржаўны дзеяч, міністр унутраных спраў [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]] (у [[1802]]—[[1807]] і ў [[1819]]—[[1828]]). У [[1799]] годзе ўзведзены ў графскую, а ў [[1831]] — княскую годнасць. |
||
Выхоўваўся [[Андрэй Якаўлевіч Італінскі|Андрэем Якаўлевічам Італінскім]]. Пачаткаў дыпламатычную кар'еру ў [[1784]] |
Выхоўваўся [[Андрэй Якаўлевіч Італінскі|Андрэем Якаўлевічам Італінскім]]. Пачаткаў дыпламатычную кар'еру ў [[1784]] годзе ў рускай місіі ў [[Швецыя|Швецыі]], затым служыў у [[Лондан]]е, быў прызначаны надзвычайным пасланцам у Канстанцінопаль. Як дыпламат ён трымаўся «нацыянальнай сістэмы, заснаванай на карысці Расіі», жадаў, каб «усе дзяржавы шанавалі яе сяброўствам» і баяўся яе тэрытарыяльных пашырэнняў. Пасля ўступлення на прастол [[Павел I, імператар расійскі|Паўла I]] быў узведзены ў графскую годнасць, але неўзабаве трапіў у няміласць. |
||
Калі імператарам стаў [[Аляксандр I, імператар расійскі|Аляксандр I]], зрабіўся адным з найбліжэйшых яго саветнікаў. Кочубей быў прызначаны членам Дзяржаўнага савета, а з утварэннем міністэрстваў стаў першым міністрам унутраных спраў Расіі ([[1802]]). Яшчэ раней ён увайшоў у неафіцыйны дарадчы орган пры імператары — [[Нягласны камітэт]], у працы якога таксама ўдзельнічалі граф [[Павел Аляксандравіч Строганаў|П. А. Строганаў]], князь [[Адам Ежы Чартарыйскі|А. Чартарыйскі]] і [[Мікалай Мікалаевіч Навасільцаў|М. М. Навасільцаў]] і абмяркоўваліся ліберальныя рэформы. Пасля ўзыходжання [[Мікалай I, імператар расійскі|Мікалая I]] Качубей стаў старшынёй Дзяржсавета і Камітэта міністраў (у [[1827]] годзе) і быў узведзены ў княжую годнасць ([[1831]]). У [[1834]] годзе ён стаў канцлерам па ўнутраных справах. У тым жа году ён памёр ад прыпадку грудной жабы (стэнакардыі) і быў пахаваны ў царкве Святога Духу [[Аляксандра-Неўская лаўра|Аляксандра-Неўскай лаўры]]. |
Калі імператарам стаў [[Аляксандр I, імператар расійскі|Аляксандр I]], зрабіўся адным з найбліжэйшых яго саветнікаў. Кочубей быў прызначаны членам Дзяржаўнага савета, а з утварэннем міністэрстваў стаў першым міністрам унутраных спраў Расіі ([[1802]]). Яшчэ раней ён увайшоў у неафіцыйны дарадчы орган пры імператары — [[Нягласны камітэт]], у працы якога таксама ўдзельнічалі граф [[Павел Аляксандравіч Строганаў|П. А. Строганаў]], князь [[Адам Ежы Чартарыйскі|А. Чартарыйскі]] і [[Мікалай Мікалаевіч Навасільцаў|М. М. Навасільцаў]] і абмяркоўваліся ліберальныя рэформы. Пасля ўзыходжання [[Мікалай I, імператар расійскі|Мікалая I]] Качубей стаў старшынёй Дзяржсавета і Камітэта міністраў (у [[1827]] годзе) і быў узведзены ў княжую годнасць ([[1831]]). У [[1834]] годзе ён стаў канцлерам па ўнутраных справах. У тым жа году ён памёр ад прыпадку грудной жабы (стэнакардыі) і быў пахаваны ў царкве Святога Духу [[Аляксандра-Неўская лаўра|Аляксандра-Неўскай лаўры]]. |
||
Радок 16: | Радок 16: | ||
[[Катэгорыя:Дзяржаўныя дзеячы Расійскай імперыі]] |
[[Катэгорыя:Дзяржаўныя дзеячы Расійскай імперыі]] |
||
[[Катэгорыя:Асобы]] |
[[Катэгорыя:Асобы]] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
{{Кіраўнікі АУС Расіі}} |
{{Кіраўнікі АУС Расіі}} |
||
Радок 36: | Радок 27: | ||
|WP= |
|WP= |
||
}} |
}} |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ |
Версія ад 22:44, 31 мая 2012
Віктар Паўлавіч Качубей (11 (22) лістапада 1768 — 3 (15) чэрвеня 1834) — дыпламат і дзяржаўны дзеяч, міністр унутраных спраў Расійскай імперыі (у 1802—1807 і ў 1819—1828). У 1799 годзе ўзведзены ў графскую, а ў 1831 — княскую годнасць.
Выхоўваўся Андрэем Якаўлевічам Італінскім. Пачаткаў дыпламатычную кар'еру ў 1784 годзе ў рускай місіі ў Швецыі, затым служыў у Лондане, быў прызначаны надзвычайным пасланцам у Канстанцінопаль. Як дыпламат ён трымаўся «нацыянальнай сістэмы, заснаванай на карысці Расіі», жадаў, каб «усе дзяржавы шанавалі яе сяброўствам» і баяўся яе тэрытарыяльных пашырэнняў. Пасля ўступлення на прастол Паўла I быў узведзены ў графскую годнасць, але неўзабаве трапіў у няміласць.
Калі імператарам стаў Аляксандр I, зрабіўся адным з найбліжэйшых яго саветнікаў. Кочубей быў прызначаны членам Дзяржаўнага савета, а з утварэннем міністэрстваў стаў першым міністрам унутраных спраў Расіі (1802). Яшчэ раней ён увайшоў у неафіцыйны дарадчы орган пры імператары — Нягласны камітэт, у працы якога таксама ўдзельнічалі граф П. А. Строганаў, князь А. Чартарыйскі і М. М. Навасільцаў і абмяркоўваліся ліберальныя рэформы. Пасля ўзыходжання Мікалая I Качубей стаў старшынёй Дзяржсавета і Камітэта міністраў (у 1827 годзе) і быў узведзены ў княжую годнасць (1831). У 1834 годзе ён стаў канцлерам па ўнутраных справах. У тым жа году ён памёр ад прыпадку грудной жабы (стэнакардыі) і быў пахаваны ў царкве Святога Духу Аляксандра-Неўскай лаўры.