Аляксандр Аляксандравіч Макараў

Аляксандр Аляксандравіч Макараў
міністр унутраных спраў[d] (Расійская імперыя) 1 студзеня 1912 — 12 снежня 1912
Папярэднік	Уладзімір Мікалаевіч Какоўцаў
Пераемнік	Мікалай Аляксеевіч Маклакоў
16-ы Дзяржаўны сакратар Расійскай імперыі[d] 1909 — 1911
Папярэднік	Julius von Üxküll-Gyllenband[d]
Пераемнік	Sergey Kryzhanovsky[d]
Нараджэнне	19 ліпеня 1857(1857-07-19) Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя
Смерць	1919 Масква, Маскоўская губерня, РСФСР
Адукацыя	юрыдычны факультэт СПбДУ
Дзейнасць	палітык, адвакат
Узнагароды

Аляксандр Аляксандравіч Макараў (руск.: Александр Александрович Макаров) (1845—1915) — дзяржаўны дзеяч Расійскай імперыі, міністр унутраных спраў (1911—1912), міністр юстыцыі (1916—1917).

Скончыў Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны ўніверсітэт і стаў служыць у міністэрстве правасуддзя. Даслужыўся да Грамадскага Абвінаваўцы, і пасля стаў кіраўніком раённага суда. У 1906 ён быў прызначаны кіраўніком апеляцыйнай інстанцыі Харкава. У 1906 годзе ён быў прызначаны памочнікам міністра ўнутраных спраў паліцыі пад Сталыпінам до таго часу, пакуль не быў прызначаны імператарскім сакратаром у 1909. Ён быў прызначаны міністрам унутраных спраў у 1911 пасля забойства Сталыпіна па рэкамендацыі Какоўцава. Пакінуў пост у снежні 1912 пасля Ленскага растрэла і нязгоды рэгулявання прэсы. У апошнія месяцы 1916 года быў прызначаны на пост міністра юстыцыі, на якім знаходзіўся да лютаўскай рэвалюцыі 1917 года. Ён быў арыштаваны і забіты бальшавікамі ў 1919.