Алег Антонавіч Лойка: Розніца паміж версіямі

Алег Антонавіч Лойка
Алег Антонавіч Лойка
Дата нараджэння	1 мая 1931
Месца нараджэння	Слонім, Слонімскі павет, Навагрудскае ваяводства, Польская Рэспубліка;
Дата смерці	19 лістапада 2008 (77 гадоў)
Месца смерці	Слонім, Слонімскі раён, Гродзенская вобласць, Беларусь;
Грамадзянства	СССР; Беларусь;
Дзеці	Павел Алегавіч Лойка
Род дзейнасці	пісьменнік, перакладчык, паэт, літаратуразнавец, гісторык літаратуры, літаратурны крытык
Навуковая сфера	філалогія
Навуковая ступень	доктар філалагічных навук (1969)
Навуковае званне	член-карэспандэнт АН БССР (1989); прафесар (1971);
Альма-матар	філалагічны факультэт БДУ (1953);
Вядомы як	паэт, пісьменнік, крытык, літаратуразнавец
Член у	Саюз пісьменнікаў БССР; Саюз пісьменнікаў СССР;
Прэміі	Дзяржаўная прэмія БССР імя Якуба Коласа (1990) прэмія імя У. І. Пічэты
Узнагароды

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 12:39, 23 жніўня 2019

Алег Антонавіч Лойка (1 мая 1931, Слонім — 19 лістапада 2008, Слонім) — беларускі паэт, пісьменнік і літаратуразнавец. Член-карэспандэнт АН Беларусі.

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям’і фельчара. Скончыў беларускую Слонімскую сярэднюю школу № 1, паступіў на філалагічны факультэт БДУ, які скончыў з адзнакай у 1953 годзе і быў рэкамендаваны ў аспірантуру. Скончыў аспірантуру пры кафедры беларускай літаратуры БДУ абараніўшы кандыдацкую дысертацыю (1956). З 1956 года — выкладчык новаўтворанай кафедры беларускай літаратуры, якую ўзначаліў M.P. Ларчанка (кафедра вылучылася з кафедры беларускай мовы і літаратуры), з 1962 — дацэнт. Абараніў доктарскую дысертацыю (1969). 3 1971 — прафесар кафедры беларускай літаратуры, з 1985 — загадчык кафедры беларускай літаратуры. З 1993 года, калі з кафедры беларускай літаратуры вылучылася некалькі самастойных кафедр — загадчык кафедры беларускай літаратуры XX стагоддзя. 3 1998 — прафесар гэтай жа кафедры. У 1991—1996 — дэкан філалагічнага факультэта БДУ.

Узначальваў партыйную арганізацыю факультэта, быў старшынёй савета факультэта, кіраваў універсітэцкім аб’яднаннем «Узлёт» (1964—1989).

У апошнія гады жыцця жыў у Слоніме. Быў жанаты, меў дачку Антаніну, сына Паўла і ўнукаў Віталя, Алега і Надзею.

Дзейнасць і творчасць

Педагагічная

Пастаянна распрацоўваў новыя лекцыі, тэмы і семінары. Прачытаў курсы лекцый па «Гісторыі старабеларускай літаратуры», «Літаратуры XIX — пачатку XX ст.», «Уводзіны ў лiтаратуразнаўства», «Краязнаўства», спецкурсы па паэзіі, «Літаратурных славянскіх узаемасувязях» і інш. Стылістычную адметнасць лекцый А. Лойкі адзначалі студзнты БДУ, Варшаўскага, Іенскага універсітэтаў. Распрацаваны ў курсах лекцый матэрыял пакладзены ў аснову дапаможнікаў і падручнікаў для ВНУ.

Сярод іншага, аўтар вучэбнага дапаможніка для студэнтаў ВНУ «Гісторыя беларускай літаратуры: Дакастрычніцкі перыяд» (ч. I — 1977, ч. II — 1980, 2-е дапрац. выд. ч. I і II — 1989), 2-томнага падручніка для філалагічных факультэтаў універсітэтаў «Гісторыя беларускай літаратуры: Дакастрычніцкі перыяд» (у двух выданнях), падручніка «Старабеларуская літаратура». Аўтар праграм па старабеларускай літаратуры і беларускай літаратуры XVIII — пачатку XX ст. Адзін са складальнікаў хрэстаматыі для вышэйшых навучальных устаноў «Беларуская літаратура XIX стагоддзя» (з С. Александровічам і В. Рагойшам, 1971, 2-е дапрацаванае выданне з В. Рагойшам, 1988).

Пад кіраўніцтвам А. Лойкі абаронена 15 дысертацый. Быў старшёй Вучонага савета па абароне дысертацый у БДУ, членам Вучонага савета Інстытута літаратуры імя Я. Купалы, членам рздкалегiй часопісаў «Веснік БДУ» (серыя IV), «Беларусь», «Спадчына», «Першацвет».

Навуковая

Выступаў як крытык і літаратуразнавец. Аўтар больш як 450 публікацый, у тым ліку шасці манаграфій — «„Новая зямля“ Якуба Коласа: Вытокі, веліч, хараство» (1961), «Адам Міцкевіч і беларуская літаратура» (1959), «Сустрэчы з днём сённяшнім» (1968), «Максім Багдановіч» (1966), «Беларуская паэзія пачатку XX стагоддзя: Некаторыя заканамернасці і асаблівасці» (1972), «Старабеларуская літаратура» (2001). Сярод іншага «Гісторыя беларускай літаратуры: Дакастрычніцкі перыяд» (1977, 1980, 1989), зборнік літаратурна-крытычных артыкулаў і творчых партрэтаў «Паэзія і час» (1981), даклады на V Міжнародны з’езд славістаў «Беларуска-польскія літаратурныя ўзаемасувязі ў XIX ст.» (з Н. Перкіным, 1963), на IX з’езд — «Традыцыі літаратуры старажытнай Русі ў беларускай літаратуры» (з В. Чамярыцкім, А. Коршунавым, 1982).

Літаратурная

Аўтар 100 кніг, апошняя прыжыццёвая выйшла ў 2003 годзе.

Дэбютаваў вершамі у 1943 годзе ў «Баранавіцкай газеце». Аўтар зборнікаў паэзіі «На юначым шляху» (1959), «Задуменныя пералескі» (1961), «Дарогі і летуценні» (1963), «Блакітнае азерца» (вершы і паэмы, 1965), «Каб не плакалі кані» (1967), «Дзівасіл» (1969), «Калі ў дарозе ты…» (выбранае, 1971), «Шчырасць» (1973), «Пачуцці» (вершы і паэма, 1976), «Лінія жыцця» (1978), «Скрыжалі» (выбранае, 1981), «Няроўныя даты» (1983), «Грайна» (1986), «Пралескі ў акопах» (1987), «Балады вайны і міру» (1989), «Талая вясна» (вершы і паэмы, 1990). Выйшлі кніжкі вершаў для дзяцей «Як Тоня рэха шукала» (1962), «Карагод дзівосных прыгод» (1966), «Каля млына» (1972), «Дзе хто начуе?» (1977), «Пра дзеда Аяяй і бабку Оёёй» (1984). Напісаў раманы-эсэ «Як агонь, як вада» (1984) і «Францыск Скарына, або Сонца маладзіковае» (1990), аповесць «Скарына на Градчанах» (1990), аповесць «Кельты не ўміраюць» (1998). Аўтар сцэнарыя дакументальнага фільма «Максім Багдановіч» (зняты ў 1990).

Пераклаў на беларускую мову кніжку выбраных твораў П. Верлена «У месяцавым ззянні» (1974), І. В. Гётэ «Спатканне і ростань» (1981), Ф. Шылера, асобныя творы рускіх, украінскіх, літоўскіх, латышскіх, польскіх і іншых паэтаў. Перакладчык і ўкладальнік 2-томнай анталогіі польскай паэзіі «Ад Буга да Віслы», куды ўвайшлі вершы 180 паэтаў.

Прызнанне

Член Саюза пісьменнікаў СССР (з 1960);
Доктар філалагічных навук;
Прафесар;
Узнагароджаны ордэнам Дружбы народаў, медалём Францыска Скарыны, польскім медалём «Заслужаны перад польскай літаратурай» інш. медалямі;
Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР імя Якуба Коласа (1990) за раман-эсэ «Францыск Скарына, або Сонца маладзіковае»;
Лаўрэат прэміі БДУ імя Уладзіміра Пічэты.

Памяць

Імем Алега Лойкі названа вуліца ў Слоніме.

Літаратура

Лойка Алег // Беларускія пісьменнікі (1917—1990): Даведнік / Склад. А. К. Гардзіцкі. Нав. рэд. А. Л. Верабей. — Мн.: Мастацкая літаратура, 1994. — 653 с.: іл. — 22 000 экз. — ISBN 5-340-00709-X.;
Лойка Алег // Беларускія пісьменнікі: Біябібліяграфічны слоўнік. У 6 т. / пад рэд. А. І. Мальдзіса. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 1992—1995.;
Аксак В. Вянок памяці: Алег Лойка // Радыё Свабода 19 ліст. 2008, 18:06;
Веснік Беларускага дзяржаўнага універсітэта. Сер. 4, Філалогія. Журналістыка. Педагогіка. — Мінск: БДУ. — 2001. — № 2. — С. 113;
Веснік Беларускага дзяржаўнага універсітэта. Сер. 4, Філалогія. Журналістыка. Педагогіка. — 2006. — № 2. — С.137.

@@ Радок 8: / Радок 8: @@
 == Біяграфія ==
+Нарадзіўся ў сям’і фельчара. Скончыў беларускую Слонімскую сярэднюю школу № 1, паступіў на [[Філалагічны факультэт БДУ|філалагічны факультэт]] БДУ, які скончыў з адзнакай у 1953 годзе і быў рэкамендаваны ў [[Аспірантура|аспірантуру]]. Скончыў аспірантуру пры кафедры беларускай літаратуры БДУ абараніўшы кандыдацкую дысертацыю (1956). З 1956 года — выкладчык новаўтворанай кафедры беларускай літаратуры, якую ўзначаліў M.P. Ларчанка (кафедра вылучылася з кафедры беларускай мовы і літаратуры), з 1962 — дацэнт. Абараніў доктарскую дысертацыю (1969). 3 1971 — прафесар кафедры беларускай літаратуры, з 1985 — загадчык кафедры беларускай літаратуры. З 1993 года, калі з кафедры беларускай літаратуры вылучылася некалькі самастойных кафедр — загадчык кафедры беларускай літаратуры XX стагоддзя. 3 1998 — прафесар гэтай жа кафедры. У 1991—1996 — дэкан філалагічнага факультэта БДУ.
-Нарадзіўся А.А. Лойка 1 мая 1931 г. у [[Слонім|Слоніме]] Гродзенскай вобласцi. Станаўленне закладвалася ў сям'і фельчара, што заедала ліхалецце [[Першая сусветная вайна|першай сусветнай]], [[Грамадзянская вайна|грамадзянскай]] і [[Вялікая Айчынная вайна|Вялікай Айчыннай]] войнаў. Пасля заканчэння Беларускай Слонімскай сярэдняй школы № 1 паступіў на [[Філалагічны факультэт БДУ|філалагічны факультэт]] БДУ<ref>https://bsu.by/</ref>, які скончыў у 1953 г. і быў рэкамендаваны ў [[Аспірантура|аспірантуру]].
+Узначальваў партыйную арганізацыю факультэта, быў старшынёй савета факультэта, кіраваў універсітэцкім аб’яднаннем «Узлёт» (1964—1989).
-Усё далейшае жыццё А.А. Лойкі звязана з філалагічным факультэтам<ref>http://philology.bsu.by/</ref> [[Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт|Беларускага дзяржаўнага універсітэта]]: ён быў студэнтам аднаго з першых пасляваенных выпускаў. Дыплом з адзнакай атрымаў у 1953 г. Як лепшага студэнта яго рэкамендавалі ў аспірантуру, якую ён закончыў у 1956 г.; з 1956 г. - выкладчык новаўтворанай кафедры беларускай літаратуры, якую ўзначаліў M.P. Ларчанка (кафедра вылучылася з кафедры беларускай мовы і літаратуры). Кандыдацкую дысертацыю абараніў у 1956 г., а доктарскую - у 1969 г. 3 1962 г.- дацэнт, з 1971 г. - прафесар кафедры беларускай літаратуры. 3 1985 г. - загадчык кафедры беларускай літаратуры, з якой у 1993 г. вылучылася некалькі самастойных кафедр. А.А. Лойка ўзначаліў кафедру беларускай літаратуры XX стагоддзя. 3 1998 г. - прафесар гэтай жа кафедры. У 1991-1996 гг. з'яўляўся дэканам філалагічнага факультэта БДУ.
-Сярод калег ён вызначаецца педагагічным майстэрствам, пастаяннай распрацсўкай новых лекцый, тэм і семінараў. Ім прачытаны курсы лекцый па "Гісторыі старабеларускай літаратуры", "Літаратуры XIX - пачатку XX ст.", "Уводзіны ў лiтаратуразнаўства", "Краязнаўства", спецкурсы па паэзіі, "Літаратурных славянскіх узаемасувязях" і інш. Паэтычнае майстэрства надае яго лекцыям стылістычную адметнасць, што адзначылі студзнты БДУ, Варшаўскага, Іенскага універсітэтаў Распрацаваны ў курсах лекцый матэрыял пакладзены ў аснову яго манаграфій, дапаможнікаў, падручнікаў для ВНУ.
-На працягу работы на філалагічным факультэце Алег Антонавіч узначальваў партыйную арганізацыю факультэта, быў старшынёй савета факультэта. З'яўляўся старшынёй Вучонага савета па абароне дысертацый БДУ, уваходзіў у склад савета па абароне дысертацый пры [[Інстытут літаратуры імя Янкі Купалы НАН Беларусі|Інстытуце літаратуры імя Янкі Купалы НАН Беларусі]]. Кіраваў універсітэцкім аб’яднаннем «Узлёт» (1964—1989).
 У апошнія гады жыцця жыў у Слоніме. Быў жанаты, меў дачку Антаніну, сына [[Павел Алегавіч Лойка|Паўла]] і ўнукаў Віталя, Алега і Надзею.
+== Дзейнасць і творчасць ==
-== Творчасць ==
+=== Педагагічная ===
-У асобе Алега Антонавіча Лойкі спалучаецца вучоны і паэт.
+Пастаянна распрацоўваў новыя лекцыі, тэмы і семінары. Прачытаў курсы лекцый па «Гісторыі старабеларускай літаратуры», «Літаратуры XIX — пачатку XX ст.», «Уводзіны ў лiтаратуразнаўства», «Краязнаўства», спецкурсы па паэзіі, «Літаратурных славянскіх узаемасувязях» і інш. Стылістычную адметнасць лекцый А. Лойкі адзначалі студзнты БДУ, Варшаўскага, Іенскага універсітэтаў. Распрацаваны ў курсах лекцый матэрыял пакладзены ў аснову дапаможнікаў і падручнікаў для ВНУ.
+Сярод іншага, аўтар вучэбнага дапаможніка для студэнтаў ВНУ «Гісторыя беларускай літаратуры: Дакастрычніцкі перыяд» (ч. I — 1977, ч. II — 1980, 2-е дапрац. выд. ч. I і II — 1989), 2-томнага падручніка для філалагічных факультэтаў універсітэтаў «Гісторыя беларускай літаратуры: Дакастрычніцкі перыяд» (у двух выданнях), падручніка «Старабеларуская літаратура». Аўтар праграм па старабеларускай літаратуры і беларускай літаратуры XVIII — пачатку XX ст. Адзін са складальнікаў хрэстаматыі для вышэйшых навучальных устаноў «Беларуская літаратура XIX стагоддзя» (з [[С. Александровіч]]ам і [[В. Рагойша]]м, 1971, 2-е дапрацаванае выданне з В. Рагойшам, 1988).
-=== Вучоны ===
+Пад кіраўніцтвам А. Лойкі абаронена 15 дысертацый. Быў старшёй Вучонага савета па абароне дысертацый у БДУ, членам Вучонага савета [[Інстытут літаратуры імя Янкі Купалы НАН Беларусі|Інстытута літаратуры імя Я. Купалы]], членам рздкалегiй часопісаў «Веснік БДУ» (серыя IV), «Беларусь», «Спадчына», «Першацвет».
-Выступаў як крытык і літаратуразнавец. Выдаў манаграфіі «[[Новая зямля, паэма|Новая зямля]]» Якуба Коласа: Вытокі, веліч, хараство" (1961), «Адам Міцкевіч і беларуская літаратура» (1959), «Сустрэчы з днём сённяшнім» (1968), "Максім Багдановіч" (1966), "Беларуская паэзія пачатку XX стагоддзя: Некаторыя заканамернасці і асаблівасці" (1972), "Гісторыя беларускай літаратуры: Дакастрычніцкі перыяд" (1977, 1980, 1989), "Старабеларуская літаратура" (2001), зборнік літаратурна-крытычных артыкулаў і творчых партрэтаў «Паэзія і час» (1981), даклады на V Міжнародны з’езд славістаў «Беларуска-польскія літаратурныя ўзаемасувязі ў XIX ст.» (з [[Н. Перкін]]ым, 1963), на IX з’езд — «Традыцыі літаратуры старажытнай Русі ў беларускай літаратуры» (з [[В. Чамярыцкі]]м, [[А. Коршунаў|А. Коршунавым]], 1982), вучэбны дапаможнік для студэнтаў ВНУ «Гісторыя беларускай літаратуры: Дакастрычніцкі перыяд» (ч. I — 1977, ч. II — 1980, 2-е дапрац. выд. ч. I і II — 1989). Аўтар праграм па старабеларускай літаратуры і беларускай літаратуры XVIII — пачатку XX стагоддзяў. Адзін са складальнікаў хрэстаматыі для вышэйшых навучальных устаноў «Беларуская літаратура XIX стагоддзя» (з [[С. Александровіч]]ам і [[В. Рагойша]]м, 1971, 2-е дапрацаванае выданне з В. Рагойшам, 1988).
-Аўтар больш як 450 публікацый, у тым ліку шасці манаграфій, двухтомнага падручніка для філалагічных факультэтаў універсітэтаў «Гісторыя беларускай літаратуры: Дакастрычніцкі перыяд» (у двух выданнях), падручніка «Старабеларуская літаратура». Выступаў як літаратуразнавец, крытык. Сярод публікацый найбольш значныя: «Адам Міцкевіч і беларуская літаратура» (1959), «"Новая зямля" Якуба Коласа. Вытокі, веліч, хараство» (1961), «Максім Багдановіч» (1966), «Беларуская паэзія пачатку XX ст.». Аўтар праграм па старабеларускай літаратуры і беларускай літаратуры XVIII - пачатку XX ст. Адзін са складальнікаў хрэстаматыі для ВНУ «Беларуская літаратура XIX ст.».
+=== Навуковая ===
-Прафесар А. А. Лойка ўважліва клапоціцца аб падрыхтоўцы маладых навукоўцаў. Пад яго кіраўніцтвам абаронены 15 дысертацый. Гэтай галіне яго дзейнасці падначалена праца Лойкі-старшыні Вучонага савета па абароне дысертацый у БДУ, члена Вучонага савета Інсгытута літаратуры імя Я. Купалы, праца члена рздкалегii часопісаў "Веснік БДУ" (серыя IV), "Беларусь", "Спадчына", "Першацвет".
+Выступаў як крытык і літаратуразнавец. Аўтар больш як 450 публікацый, у тым ліку шасці манаграфій — «„[[Новая зямля, паэма|Новая зямля]]“ Якуба Коласа: Вытокі, веліч, хараство» (1961), «Адам Міцкевіч і беларуская літаратура» (1959), «Сустрэчы з днём сённяшнім» (1968), «Максім Багдановіч» (1966), «Беларуская паэзія пачатку XX стагоддзя: Некаторыя заканамернасці і асаблівасці» (1972), «Старабеларуская літаратура» (2001). Сярод іншага «Гісторыя беларускай літаратуры: Дакастрычніцкі перыяд» (1977, 1980, 1989), зборнік літаратурна-крытычных артыкулаў і творчых партрэтаў «Паэзія і час» (1981), даклады на V Міжнародны з’езд славістаў «Беларуска-польскія літаратурныя ўзаемасувязі ў XIX ст.» (з [[Н. Перкін]]ым, 1963), на IX з’езд — «Традыцыі літаратуры старажытнай Русі ў беларускай літаратуры» (з [[В. Чамярыцкі]]м, [[А. Коршунаў|А. Коршунавым]], 1982).
-=== Паэт ===
+=== Літаратурная ===
-А.А. Лойка - адзін з самых вядомых паэтаў Беларусі. Першыя вершы надрукаваў у 1943 г. у «Баранавіцкай газеце». Аўтар зборнікаў паэзіі «На юначым шляху» (1959), «Задуменныя пералескі» (1961), «Дарогі і летуценні» (1963), «Блакітнае азерца» (вершы і паэмы, 1965), «Каб не плакалі кані» (1967), «Дзівасіл» (1969), «Калі ў дарозе ты…» (выбранае, 1971), «Шчырасць» (1973), «Пачуцці» (вершы і паэма, 1976), «Лінія жыцця» (1978), «Скрыжалі» (выбранае, 1981), «Няроўныя даты» (1983), «Грайна» (1986), «Пралескі ў акопах» (1987), «Балады вайны і міру» (1989), «Талая вясна» (вершы і паэмы, 1990). Для дзяцей выйшлі кніжкі вершаў «Як Тоня рэха шукала» (1962), «Карагод дзівосных прыгод» (1966), «Каля млына» (1972), «Дзе хто начуе?» (1977), «Пра дзеда Аяяй і бабку Оёёй» (1984). Напісаў раманы-эсэ «Як агонь, як вада» (1984) і «[[Францыск Скарына|Францыск Скарына]], або Сонца маладзіковае» (1990), аповесць «Скарына на Градчанах» (1990), аповесць «Кельты не ўміраюць» (1998), сцэнарый дакументальнага фільма «[[Максім Адамавіч Багдановіч|Максім Багдановіч]]» (зняты ў 1990). Актыўна працуе як перакладчык. Пераклаў на беларускую мову кніжку выбраных твораў [[П. Верлен]]а «У месяцавым ззянні» (1974), [[І. В. Гётэ]] «Спатканне і ростань» (1981), [[Фрыдрых Шылер|Ф. Шылера]], асобныя творы рускіх, украінскіх, літоўскіх, латышскіх, польскіх і іншых паэтаў. [[перакладчык]] і ўкладальнік 2-томнай анталогіі польскай паэзіі «Ад Буга да Віслы», куды ўвайшлі вершы 180 паэтаў.
 Аўтар 100 кніг, апошняя прыжыццёвая выйшла ў 2003 годзе.
+Дэбютаваў вершамі у 1943 годзе ў «Баранавіцкай газеце». Аўтар зборнікаў паэзіі «На юначым шляху» (1959), «Задуменныя пералескі» (1961), «Дарогі і летуценні» (1963), «Блакітнае азерца» (вершы і паэмы, 1965), «Каб не плакалі кані» (1967), «Дзівасіл» (1969), «Калі ў дарозе ты…» (выбранае, 1971), «Шчырасць» (1973), «Пачуцці» (вершы і паэма, 1976), «Лінія жыцця» (1978), «Скрыжалі» (выбранае, 1981), «Няроўныя даты» (1983), «Грайна» (1986), «Пралескі ў акопах» (1987), «Балады вайны і міру» (1989), «Талая вясна» (вершы і паэмы, 1990). Выйшлі кніжкі вершаў для дзяцей «Як Тоня рэха шукала» (1962), «Карагод дзівосных прыгод» (1966), «Каля млына» (1972), «Дзе хто начуе?» (1977), «Пра дзеда Аяяй і бабку Оёёй» (1984). Напісаў раманы-эсэ «Як агонь, як вада» (1984) і «[[Францыск Скарына]], або Сонца маладзіковае» (1990), аповесць «Скарына на Градчанах» (1990), аповесць «Кельты не ўміраюць» (1998). Аўтар сцэнарыя дакументальнага фільма «[[Максім Адамавіч Багдановіч|Максім Багдановіч]]» (зняты ў 1990).
+Пераклаў на беларускую мову кніжку выбраных твораў [[П. Верлен]]а «У месяцавым ззянні» (1974), [[І. В. Гётэ]] «Спатканне і ростань» (1981), [[Фрыдрых Шылер|Ф. Шылера]], асобныя творы рускіх, украінскіх, літоўскіх, латышскіх, польскіх і іншых паэтаў. Перакладчык і ўкладальнік 2-томнай анталогіі польскай паэзіі «Ад Буга да Віслы», куды ўвайшлі вершы 180 паэтаў.
 == Прызнанне ==
@@ Радок 44: / Радок 44: @@
 == Памяць ==
-Імем Алега Лойкі названа вуліца ў Слоніме.
+* Імем Алега Лойкі названа вуліца ў Слоніме.
 == Літаратура ==
@@ Радок 50: / Радок 51: @@
 * {{крыніцы/БП (1992-95)||Лойка Алег}};
 * ''Аксак В.'' Вянок памяці: Алег Лойка // Радыё Свабода 19 ліст. 2008, 18:06;
-* [http://elib.bsu.by/handle/123456789/205090 Веснік Беларускага дзяржаўнага універсітэта. Серыя 4, Філалогія. Журналістыка. Педагогіка. - Мінск: БДУ. - 2001. - № 2. - С. 113];
+* [http://elib.bsu.by/handle/123456789/205090 Веснік Беларускага дзяржаўнага універсітэта. Сер. 4, Філалогія. Журналістыка. Педагогіка. — Мінск: БДУ. — 2001. — № 2. — С. 113];
-* [http://elib.bsu.by/handle/123456789/40064 Веснік Беларускага дзяржаўнага універсітэта. Сер. 4, Філалогія. Журналістыка. Педагогіка. - 2006. - № 2. - С.137].
+* [http://elib.bsu.by/handle/123456789/40064 Веснік Беларускага дзяржаўнага універсітэта. Сер. 4, Філалогія. Журналістыка. Педагогіка. — 2006. — № 2. — С.137].
 {{Бібліяінфармацыя}}