Аляксандр Апанасавіч Жук

Аляксандр Апанасавіч Жук
Аляксандр Апанасавіч Жук
Дата нараджэння	31 снежня 1918
Месца нараджэння	Веска, Слуцкі павет, Мінская губерня;
Дата смерці	18 ліпеня 1983 (64 гады)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР;
Месца пахавання	Кунцаўскія могілкі[d];
Альма-матар	Ваенная акадэмія імя М. В. Фрунзэ;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	пяхота
Гады службы	1934—1959
Званне	Генерал-маёр
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна; Савецка-японская вайна
Узнагароды і званні	;

Аляксандр Апанасавіч Жук (1918—1983) — генерал-маёр Савецкай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1945).

Біяграфія

Аляксандр Жук нарадзіўся 31 снежня 1918 года ў вёсцы Веска (цяпер Салігорскі раён Мінскай вобласці Беларусі). Вучыўся ў Мінскім тарфяным тэхнікуме. У 1934 годзе Жук быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. У 1937 годзе ён скончыў Мінскае пяхотнае вучылішча, у 1942 годзе — курсы «Стрэл». З сакавіка 1942 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Прымаў удзел у баях на Заходнім, Калінінскім, Данскім, Бранскім, Цэнтральным, 1-м Украінскім, 1-м і 2-м Беларускім франтах. Удзельнічаў у вызваленні Польшчы, у тым ліку гарадоў Новагеоргіеўск (руск.) (бел. і Пшасныш. Да вясны 1945 года падпалкоўнік Аляксандр Жук камандаваў 342-м стралковым палком 136-й стралковай дывізіі (руск.) (бел. 70-й арміі (руск.) (бел. 2-га Беларускага фронту. Вызначыўся ў час баёў у Германіі^[1].

18—20 красавіка 1945 года Жук арганізаваў фарсіраванне свайго палка праз Ост - і Вест-Одэр. Замацаваўшыся на захопленым плацдарме ў раёне населенага пункта Шэнінген (цяпер — Камянец на поўдзень ад Шчэціна), полк пашырыў яго, блакаваўшы магістраль, што спрыяла паскарэнню наступу савецкіх войскаў на гэтым участку^[1].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 29 чэрвеня 1945 года за «умелае камандаванне стралковым палком, узорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм» падпалкоўнік Аляксандр Жук быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» за нумарам 7486^[1].

Пасля заканчэння вайны Жук працягнуў службу ў Савецкай Арміі. У 1948 годзе ён скончыў Ваенную акадэмію імя Фрунзэ. У 1959 годзе ў званні генерал-маёра ён быў звольнены ў запас. Жыў у Маскве, працаваў у адным з маскоўскіх НДІ. Памёр 18 ліпеня 1983 года, пахаваны на Кунцаўскіх могілках Масквы^[1].

Быў таксама узнагароджаны трыма ордэнамі Чырвонага Сцяга, ордэнамі Кутузава (руск.) (бел. 3-й ступені, Айчыннай вайны 1-й ступені, Чырвонай Зоркі, шэрагам медалёў^[1].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д Аляксандр Апанасавіч Жук на сайце «Героі краіны»

Літаратура

Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1987. — Т. 1 /Абаев — Любичев/. — 911 с. — 100 000 экз. — ISBN отс., Рег. № в РКП 87-95382.
Навечно в сердце народном. 3-е изд., доп. и испр. Минск, 1984.

[wh-1] а ^б ^в ^г ^д Аляксандр Апанасавіч Жук на сайце «Героі краіны»

[1]