Андрэй Авяр’янавіч Куцак

Андрэй Авяр'янавіч Куцак
Андрэй Авяр'янавіч Куцак
	1956 — 1957
Кіраўнік урада	Ціхан Кісялёў
Папярэднік	пасада заснаваная
Пераемнік	пасада скасаваная
	верасень 1952 — студзень 1954
Кіраўнік урада	Аляксей Кляшчоў; Кірыл Мазураў
Папярэднік	Мікалай Абраменка
Пераемнік	Уладзімір Лабанок
	1948 — верасень 1952
Папярэднік	Міхаіл Зімянін
Пераемнік	Аляксей Варанцоў
Нараджэнне	17 (30) ліпеня 1903; Жэрдэніўка, Гайсінскі павет[d], Падольская губерня, Расійская імперыя;
Смерць	12 студзеня 1974 (70 гадоў); Мінск, БССР, СССР;
Партыя	УКП(б) (з 1927)
Дзейнасць	афіцэр
Ваенная служба
Прыналежнасць	СССР
Званне	Палкоўнік
Бітвы	Вялікая Айчынная вайна;
	Медаль «Партызану Айчыннай вайны» II ступені

Андрэ́й Авяр’я́навіч Куца́к (17 ліпеня 1903, в. Жэрдэніўка, Падольская губерня, Расійская імперыя, цяпер Гайсынскі раён Вінніцкай вобласці Украіны) — 12 студзеня 1974, Мінск) — беларускі партыйны і дзяржаўны дзеяч. Член УКП(б)^[1].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

У 1924 годзе скончыў Вышэйшыя педагагічныя курсы у г. Гайсыне, пасля працаваў настаўнікам^[2].

У 1925—1928 гадах на службе ў РСЧА.

Пасля дэмабілізацыі паступіў у Тыфліскі лесатэхнічны інстытут^[2], пасля яго заканчэння працаваў на Гомельскім дрэваапрацоўчым камбінаце^[1], літаральна праз тры гады стаўшы яго дырэктарам, прайшоўшы шлях ад майстра цэху і галоўнага інжынера^[3].

У 1939 годзе быў абраны трэцім сакратаром Гомельскага гаркама КП(б)Б, са студзеня 1941 года — сакратар Гомельскага абкама КП(б)Б па кадрах^[1]^[3].

У жніўні 1941 — лістападзе 1942 года знаходзіўся на пасадзе сакратара Гомельскага падпольнага абкама КП(б)Б^[2], узначальваў надзвычайную камісію па эвакуацыі прадпрыемстваў^[3], з ліпеня 1942 года камісар групы партызанскіх атрадаў.

У жніўні 1943 года быў прызначаны ўпаўнаважаным ЦК КП(б)Б і ЦШПР на Цэнтральным фронце.

Пасля вызвалення Беларусі быў зноў абраны сакратаром Гомельскага абкама КП(б)Б^[2], з 1948 года — другі сакратар абкама^[1].

З верасня 1952 года па студзень 1954 года працаваў старшынёй Гомельскага абласнога выканаўчага камітэта, пасля па ліпень 1956 года быў першым намеснікам старшыні^[1].

З діпеня 1956 года ў Мінску — працаваў у дрэваапрацоўчай прамысловасці: быў прызначаны міністрам утворанага Міністэрства папяровай і дрэваапрацоўчай прамысловасці БССР, пасля яго скасавання ў 1957 годзе працаваў начальнікам Галоўнага ўпраўлення папяровай і дрэваапрацоўчай прамысловасці Беларускага СНГ, затым да 1963 года быў першым намеснікам начальніка^[2].

Кандыдат у члены ЦК КПБ (1940—1960)^[1], дэпутат Вярхоўнага Савета БССР (1951—1959)^[2].

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Андрэй Куцак узнагароджаны^[3]:

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё Справочник по истории Коммунистической партии и Советского Союза 1898 - 1991(недаступная спасылка) (руск.)
↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е Высшее партизанское командование Белоруссии. 1941—1944: справочник / Э. Г. Иоффе [и др.]; под общ. ред. д-ра ист. наук проф. Э. Г. Иоффе. — Мн.: Беларусь, 2009. — С. 145—146. — 271 с. — 1 500 экз. — ISBN 978-985-01-0836-4. (руск.)
↑ ^а ^б ^в ^г СЕКРЕТАРЬ ПОДПОЛЬНОГО ОБКОМА. Сайт КПБ

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Высшее партизанское командование Белоруссии. 1941—1944: справочник / Э. Г. Иоффе [и др.]; под общ. ред. д-ра ист. наук проф. Э. Г. Иоффе. — Мн.: Беларусь, 2009. — С. 145—146. — 271 с. — 1 500 экз. — ISBN 978-985-01-0836-4. (руск.)

[kpss-1] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё Справочник по истории Коммунистической партии и Советского Союза 1898 - 1991(недаступная спасылка) (руск.)

[ВПК-2] а ^б ^в ^г ^д ^е Высшее партизанское командование Белоруссии. 1941—1944: справочник / Э. Г. Иоффе [и др.]; под общ. ред. д-ра ист. наук проф. Э. Г. Иоффе. — Мн.: Беларусь, 2009. — С. 145—146. — 271 с. — 1 500 экз. — ISBN 978-985-01-0836-4. (руск.)

[КПБ-3] а ^б ^в ^г СЕКРЕТАРЬ ПОДПОЛЬНОГО ОБКОМА. Сайт КПБ

[1]

[2]

[3]

Старшыні Гомельскага абласнога выканаўчага камітэта
БССР	Сяргей Мальцаў (1938—1939) • Сяргей Матусевіч (1939—1941) • Серафім Лебедзеў в.а. (1943—1944) • Андрэй Ждановіч в.а. (1944) • Пётр Кавальчук (1944—1945) • Мікалай Абраменка (1945—1952) • Андрэй Куцак (1952—1954) • Уладзімір Лабанок (1954—1956) • Іван Палякоў (1956—1957) • Міхаіл Кліменка (1957—1963) • Міхаіл Кліменка (1963—1964, сельск.) • Аляксей Івалгін (1963—1964, прам.) • Міхаіл Кліменка (1964—1970) • Уладзімір Лашкевіч (1970—1974) • Юрый Хусаінаў (1974—1978) • Анатоль Малафееў (1978—1982) • Аляксей Камай (1982—1985) • Аляксандр Грахоўскі (1985—1989) • Мікалай Вайцянкоў (1989—1992)
Рэспубліка Беларусь	Мікалай Вайцянкоў (1992—1994) • Павел Шыпук (1994—1997) • Мікалай Вайцянкоў (1997—2001) • Аляксандр Якабсон (2001—2010) • Уладзімір Дворнік (2010—2019) • Генадзь Салавей (2019—2021) • Іван Крупко (з 2021)