Вячаслаў Рудольфавіч Мянжынскі
Jump to navigation
Jump to search
| Вячаслаў Мянжынскі польск.: Waclaw Menzynski, Mezynski | |||
 | |||
| |||
|---|---|---|---|
| 30 ліпеня 1926 — 10 мая 1934 | |||
| Папярэднік | Фелікс Эдмундавіч Дзяржынскі | ||
| Пераемнік | Пасада скасавана; Генрых Рыгоравіч Ягада, як народны камісар унутраных спраў | ||
| |||
| 20 студзеня (2 лютага) 1918 — 21 сакавіка 1918(в.а. з 30 кастрычніка (12 лістапада) 1917) | |||
| Прэм’ер-міністр | Уладзімір Ільіч Ленін | ||
| Папярэднік | Іван Іванавіч Скварцоў-Сцяпанаў | ||
| Пераемнік | Ісідар Эмануілавіч Гукоўскі | ||
| Партыя | |||
| Адукацыя | |||
| Дзейнасць | палітык, ваенны | ||
| Член у | |||
| Нараджэнне | 19 (31) жніўня 1874 | ||
| Смерць | 10 мая 1934[2] (59 гадоў) | ||
| Пахаванне | |||
| Бацька | Рудольф Ігнацьевіч Мянжынскі | ||
| Маці | Марыя Аляксандраўна Шакеева | ||
| Узнагароды |
| ||
.svg){kind=small}
Вячаслаў Рудольфавіч Мянжынскі (польск.: Waclaw Menzynski, Mezynski; 19 (31) жніўня 1874, Санкт-Пецярбург — 10 мая 1934, «Горкі-6»[3], Архангельскае Маскоўскай вобласці) — расійскі рэвалюцыянер, савецкі партыйны дзеяч, чэкіст, наступнік Ф. Э. Дзяржынскага на чале АДПУ (1926—1934), адзін з арганізатараў сталінскіх рэпрэсій.
Фатаграфіі[правіць | правіць зыходнік]
В. Р. Мянжынскі — старшыня АДПУ — у рабочым кабінеце. 1926 г.
В. Р. Мянжынскі на манеўрах войскаў Маскоўскай вайсковай акругі. 1928 г.
Апошні здымак В. Р. Мянжынскага. 1933 г.
В. Р. Мянжынскі
Зноскі
- ↑ 1,0 1,1 Менжинский Вячеслав Рудольфович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
- ↑ Менжинский Вячеслав Рудольфович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 27 верасня 2015.
- ↑ [1], зона регулируемой застройки усадьбы «Архангельское»
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Рассказы о Менжинском. (Воспоминания современников), сост. М. Смирнов, М., 1969.
- О Вячеславе Менжинском. Воспоминания, очерки, статьи / Составитель М. А. Смирнов. — М.: Политиздат, 1985. — 272 с., ил.
- Гладков Т. К., Смирнов М. А. Менжинский. — М.: Мол. гвардия, 1969. — 351 с.: ил., портр.
- Барышев М. И. Особые полномочия: Повесть о Вячеславе Менжинском. — М.: Политиздат, 1976. — (Пламенные революционеры). — 446 с., ил.
- Мозохин О. Б., Гладков Т. К. Менжинский. Интеллигент с Лубянки (Вожди в законе). — М.: Яуза; ЭКСМО, 2005. — 448 с. — ISBN 5-699-09942-5.
- Рейфилд Д. Сталин и его подручные / авторск. пер. с англ., расширенн. и доп. — М.: Новое литературное обозрение, 2008. — 576 с. — ISBN 978-5-86793-651-8. — Гл. 3. Изысканный инквизитор; гл. 4. Партия соло. — С. 122−220.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
|
| |||||
| ||||||||||||||||||||
