Вячаслаў Рудольфавіч Мянжынскі

З пляцоўкі Вікіпедыя
Перайсці да навігацыі Перайсці да пошуку
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Мянжынскі.
Вячаслаў Мянжынскі
польск.: Waclaw Menzynski, Mezynski
VR-Menzhinsky.jpg
Сцяг2-і старшыня АДПУ СССР
30 ліпеня 1926 — 10 мая 1934
Папярэднік Фелікс Эдмундавіч Дзяржынскі
Пераемнік Пасада скасавана; Генрых Рыгоравіч Ягада, як народны камісар унутраных спраў
Сцяг2-і народны камісар фінансаў РСФСР
20 студзеня (2 лютага) 1918 — 21 сакавіка 1918(в.а. з 30 кастрычніка (12 лістапада) 1917)
Кіраўнік урада Уладзімір Ільіч Ленін
Папярэднік Іван Іванавіч Скварцоў-Сцяпанаў
Пераемнік Ісідар Эмануілавіч Гукоўскі
Нараджэнне 19 (31) жніўня 1874
Смерць 10 мая 1934(1934-05-10)[2] (59 гадоў)
Месца пахавання
Бацька Рудольф Ігнацьевіч Мянжынскі
Маці Марыя Аляксандраўна Шакеева
Нацыянальнасць паляк
Партыя
Член у
Адукацыя
Дзейнасць палітык, ваенны
Узнагароды Ордэн Чырвонага Сцяга
Commons-logo.svg Вячаслаў Рудольфавіч Мянжынскі на Вікісховішчы

Вячаслаў Рудольфавіч Мянжынскі (польск.: Waclaw Menzynski, Mezynski; 19 (31) жніўня 1874, Санкт-Пецярбург — 10 мая 1934, «Горкі-6»[3], Архангельскае Маскоўскай вобласці) — расійскі рэвалюцыянер, савецкі партыйны дзеяч, чэкіст, наступнік Ф. Э. Дзяржынскага на чале АДПУ (1926—1934), адзін з арганізатараў сталінскіх рэпрэсій.

Фатаграфіі[правіць | правіць зыходнік]

  • В. Р. Мянжынскі — старшыня АДПУ — у рабочым кабінеце. 1926 г.

    В. Р. Мянжынскі — старшыня АДПУ — у рабочым кабінеце. 1926 г.

  • В. Р. Мянжынскі на манеўрах войскаў Маскоўскай вайсковай акругі. 1928 г.

    В. Р. Мянжынскі на манеўрах войскаў Маскоўскай вайсковай акругі. 1928 г.

  • Апошні здымак В. Р. Мянжынскага. 1933 г.

    Апошні здымак В. Р. Мянжынскага. 1933 г.

  • В. Р. Мянжынскі

    В. Р. Мянжынскі

Зноскі

  1. ↑ 1,0 1,1 Менжинский Вячеслав Рудольфович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  2. ↑ Менжинский Вячеслав Рудольфович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 27 верасня 2015.
  3. ↑ [1], зона регулируемой застройки усадьбы «Архангельское»

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Рассказы о Менжинском. (Воспоминания современников), сост. М. Смирнов, М., 1969.
  • О Вячеславе Менжинском. Воспоминания, очерки, статьи / Составитель М. А. Смирнов. — М.: Политиздат, 1985. — 272 с., ил.
  • Гладков Т. К., Смирнов М. А. Менжинский. — М.: Мол. гвардия, 1969. — 351 с.: ил., портр.
  • Барышев М. И. Особые полномочия: Повесть о Вячеславе Менжинском. — М.: Политиздат, 1976. — (Пламенные революционеры). — 446 с., ил.
  • Мозохин О. Б., Гладков Т. К. Менжинский. Интеллигент с Лубянки (Вожди в законе). — М.: Яуза; ЭКСМО, 2005. — 448 с. — ISBN 5-699-09942-5.
  • Рейфилд Д. Сталин и его подручные / авторск. пер. с англ., расширенн. и доп. — М.: Новое литературное обозрение, 2008. — 576 с. — ISBN 978-5-86793-651-8. — Гл. 3. Изысканный инквизитор; гл. 4. Партия соло. — С. 122−220.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Вячаслаў_Рудольфавіч_Мянжынскі&oldid=4010065"