Старыя Юркавічы
Вёска
Старыя Юркавічы
Старыя Юркавічы на карце Беларусі ±   |
Стары́я Ю́ркавічы[1] (трансліт.: Staryja Jurkavičy, руск.: Старые Юрковичи) — вёска ў Брагінскім раёне Гомельскай вобласці. Уваходзіць у склад Малажынскага сельсавета.
Геаграфія[правіць | правіць зыходнік]
Размяшчэнне[правіць | правіць зыходнік]
За 11 км на паўднёвы ўсход ад Брагіна, 40 км ад чыгуначнай станцыі Хойнікі (на галінцы Васілевічы — Хойнікі ад лініі Калінкавічы — Гомель), 130 км ад Гомеля.
Гідраграфія[правіць | правіць зыходнік]
На поўначы сетка меліярацыйных каналаў.
Транспартная сетка[правіць | правіць зыходнік]
Транспартныя сувязі па прасёлкавай, затым аўтамабільнай дарозе Камарын — Хойнікі.
Планіроўка складаецца з ледзь выгнутай шыротнай вуліцы, забудаванай драўлянымі хатамі сядзібнага тыпу.
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
Вядомая з XIX стагоддзя як вёска Юркавічы ў Рэчыцкім павеце Мінскай губерні. Некаторы час існавалі два населеныя пункты: сяло Старыя Юркавічы і вёска Новыя Юркавічы. У 1862 годзе знаходзіліся сядзіба абшарніка, 2 ветракі. У 1877 годзе ў сяле Старыя Юркавічы пабудавана царква, у вёсцы Новыя Юркавічы з 1880 года дзейнічаў хлебазапасны магазін, з 1884 года працавала народнае вучылішча (у 1889 годзе 80 вучняў). У 1885 годзе працавалі школа, царква, 5 ветракоў, крама. У 1890-х гадах вёска Новыя Юркавічы далучылася да сяла. Цэнтр воласці, у склад якой у 1890 годзе ўваходзілі 10 населеных пунктаў з 1434 дварамі. Паводле перапісу 1897 года размяшчаліся царква, народная вучэльня, 2 хлебазапасныя крамы, 3 крамы, карчма. У 1909 г. 3795 дзесяцін зямлі, дзейнічалі лячэбны пункт і вінная крама. Падчас акупацыі германскім войскам у снежні 1918 года жыхары вёскі забілі гетманскага валаснога галаву, абяззброілі атрад нямецкіх салдат і адправілі іх у Гомель.
З 8 снежня 1926 года ў складзе БССР. У 1931 годзе арганізаваны калгас. У 1959 годзе ў складзе калгаса «XVIII партз’езд» (цэнтр — вёска Крыўча).
Да 8 студзеня 1987 года вёска ўваходзіла ў склад Крыўчанскага сельсавета[2], да 26 верасня 2006 года — у склад Дублінскага сельсавета (у 1987—2005 гадах — Спярыжскі сельсавет[3])[4], да 1 снежня 2009 года — у склад Чамярыскага сельсавета[5], пасля — у складзе Малажынскага сельсавета.
Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]
Колькасць[правіць | правіць зыходнік]
- 2004 год — 24 гаспадаркі, 41 жыхар.
Дынаміка[правіць | правіць зыходнік]
- 1862 год — 551 жыхар мужчынскага полу.
- 1885 год — 274 двары, 1666 жыхароў.
- 1897 год — 352 двары (паводле перапісу).
- 1959 год — 294 жыхары (паводле перапісу).
- 2004 год — 24 гаспадаркі, 41 жыхар.
Зноскі
- ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гомельская вобласць: нарматыўны даведнік / Н. А. Багамольнікава і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2006. — 382 с. ISBN 985-458-131-4 (DJVU).
- ↑ Рашэнне выканкома Гомельскага абласнога Савета народных дэпутатаў ад 8 студзеня 1987 г. // Збор законаў Беларускай ССР, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1987, № 23 (1901).
- ↑ Решение Гомельского областного Совета депутатов от 18 марта 2005 г. № 159 О переименовании Остроглядовского и Сперижского сельсоветов Брагинского района
- ↑ Решение Гомельского областного Совета депутатов от 26 сентября 2006 г. № 295 Об изменении административно-территориального устройства районов Гомельской области Архівавана 22 верасня 2019.
- ↑ Решение Гомельского областного Совета депутатов от 1 декабря 2009 г. № 276 Об изменении административно-территориального устройства Брагинского района Гомельской области Архівавана 29 кастрычніка 2013.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 1, кн. 1. Гомельская вобласць / С. В. Марцэлеў; рэдкал.: Г. П. Пашкоў (дырэктар) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2004. — 632 с.: іл. — 4 000 экз. — ISBN 985-11-0303-9.
 | |
|---|---|
| Цэнтр | |
| Пасёлкі | |
| Вёскі | |