Вільгельм Вунт

Вільгельм Вунт
ням.: Wilhelm Wundt
Дата нараджэння	16 жніўня 1832(1832-08-16)[…]
Месца нараджэння	Некараў[d], Мангейм, Вялікае Герцагства Бадэн, Германскі саюз
Дата смерці	31 жніўня 1920(1920-08-31)[…] (88 гадоў)
Месца смерці	Лейпцыг, Лейпцыг, Правінцыя Саксонія, Вольная дзяржава Прусія, Веймарская рэспубліка, Германскі рэйх
Месца пахавання	Паўднёвыя могілкі ў Лейпцыгу[d]
Грамадзянства	Германія
Жонка	Sophie Wundt[d]
Дзеці	Max Wundt[d] і Eleonore Wundt[d]
Род дзейнасці	філосаф, выкладчык універсітэта, псіхолаг, фізіёлаг, пісьменнік
Навуковая сфера	фізіялогія, псіхалогія народаў[d] і experimental psychology[d]
Месца працы	Гайдэльбергскі ўніверсітэт Цюрыхскі ўніверсітэт Лейпцыгскі ўніверсітэт
Навуковая ступень	доктарская ступень[d] (1856)
Альма-матар	Цюбінгенскі ўніверсітэт Гайдэльбергскі ўніверсітэт Берлінскі ўніверсітэт імя Гумбальта
Навуковы кіраўнік	Karl Ewald Hasse[d] і Герман Людвіг Фердынанд Гельмгольц
Вядомыя вучні	Vitaly Serebrenikov[d], Ferdinand Tönnies[d], Уладзімір Міхайлавіч Бехцераў, Франц Боас, Эміль Дзюркгейм, Эдмунд Гусерль, Ludwig Lange[d], Karl Julius Lohnert[d], Браніслаў Маліноўскі, George Herbert Mead[d], Constantin Rădulescu-Motru[d], Эдвард Сэйпір, William Isaac Thomas[d], Ernst Meumann[d], Władysław Witwicki[d] і Richard Arwed Pfeifer[d]
Член у	Пецярбургская акадэмія навук Саксонская акадэмія навук[d] Расійская акадэмія навук Пруская акадэмія навук Баварская акадэмія навук Нацыянальная акадэмія навук ЗША Турынская акадэмія навук[d]
Узнагароды	honorary citizen of Leipzig[d] (16 жніўня 1902)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вільгельм Максіміліян Вунт (ням.: Wilhelm Maximilian Wundt; 16 жніўня 1832, Некараў каля Манхайма — 31 жніўня 1920, Гросботэн каля Лейпцыга) — нямецкі псіхолаг, фізіёлаг і філосаф, заснавальнік эксперыментальнай псіхалогіі.

Біяграфія

Вывучаў медыцыну ва ўніверсітэтах Цюбінгенскім, Гайдэльбергскім і Берлінскім універсітэтах. Быў вучнем Г. Геймгольца. У 1857 годзе стаў выкладчыкам, а з 1864 — прафесарам Гайдэльбергскага ўніверсітэта. З 1874 года — прафесар філасофіі Цюрыхскага ўніверсітэта; у 1875—1917 — ардынарны прафесар філасофіі Лейпцыгскага ўніверсітэта (у 1889—1890 — яго рэктар). У 1879 годзе заснаваў у Лейпцыгскім універсітэце першую ў свеце лабараторыю эксперыментальнай псіхалогіі, дзе вывучаў час рэакцыі, утварэнне асацыяцый, увагу, пачуцці. У 1883 годзе заснаваў першы ў свеце часопіс па эксперыментальнай псіхалогіі «Філасофскія даследаванні».

Дзейнасць

Прадметам псіхалогіі разглядаў змест свядомасці.

Стварыў «трохмерную» тэорыю пачуццяў. Ён вылучаў тры часткі эмоцый: задавальненне-незадавальненне, спакой-узрушанасць, напружанасць-разрадка. Кожная элементарная эмоцыя мае спецыфічныя суадносіны гэтых уласцівасцей. Эмоцыі з падобнымі уласцівасцямі могуць аб'ядноўвацца. Акрамя таго, некаторыя сітуацыі нараджаюць цэлыя комплексы больш-менш розных эмоцый.