Геранім Юр’евіч Хадкевіч

Геранім Хадкевіч
Геранім Хадкевіч. Невядомы мастак, XVII ст.
Герб «Касцеша»
староста берасцейскі[d] 21 красавіка 1598 — 8 верасня 1617
Папярэднік	Дзмітрый Халецкі
Пераемнік	Леў Сапега
3-і ваявода мсціслаўскі 24 чэрвеня 1593 — 1595
Папярэднік	Павел Мікалаевіч Пац
Пераемнік	Станіслаў Мікалаевіч Нарбут
канюшы вялікі літоўскі 31 сакавіка 1588 — 24 чэрвеня 1593
Папярэднік	Якуб Пясецкі[d]
Пераемнік	Павел Стэфан Сапега
кашталян віленскі 1595 — 8 верасня 1617
Папярэднік	Павел Мікалаевіч Пац
Пераемнік	Януш Радзівіл
Нараджэнне	1560
Смерць	8 верасня 1617(1617-09-08) Крэмэнэць, Крамянецкі павет[d], Валынскае ваяводства, Малапольская правінцыя, Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая
Месца пахавання	Брэст
Род	Хадкевічы
Бацька	Юрый Аляксандравіч Хадкевіч
Маці	Соф’я з Алелькавічаў[d]
Жонка	Багдана з Палубінскіх Ганна з Тарлаў Дарота з Рэяў Соф'я з Карбачова
Дзеці	Соф'я, Ян Геранім, Крыштаф, Альжбета, Ганна, Барбара, Крысціна
Веравызнанне	каталіцтва
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Геранім Хадкевіч (1560—1617) — дзяржаўны і ваенны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага. Канюшы вялікі літоўскі (1588—1593), ваявода мсціслаўскі (1593—1595), кашталян віленскі і староста берасцейскі (з 1595).

Біяграфія

Паходзіў з магнацкага роду Хадкевічаў герба «Касцеша», сын Юрыя, заснавальніка малодшай галіны роду, і Соф'і з Алелькавічаў.

Удзельнічаў у войнах з Маскоўскай дзяржавай і Швецыяй. Падчас рокашу Зебжыдоўскага (1606—1609) забяспечыў каралю і вялікаму князю Жыгімонту Вазе падтрымку ў Вялікім Княстве Літоўскім.

Быў чатыры раз жанаты. Жонкі:

• Багдана Аляксандра з Палубінскіх (шлюб каля 1582, дачка — Соф'я)
• Ганна з Тарлаў (да 1594, сыны Ян Геранім і Крыштаф, дачкі Альжбета, Ганна, Барбара і Крысціна)
• Дарота з Рэяў (у пачатку XVII ст.)
• Соф'я з Карбачова (з 1613)

Пахавалі Гераніма Хадкевіча ў Берасці.

Літаратура

• Грыцкевіч А. Хадкевічы // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 710. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.