Леапольд Фігль

Леапольд Фігль Leopold Figl
2-і Федэральны канцлер Аўстрыі
20 снежня 1945 — 2 красавіка 1953
Прэзідэнт:	Карл Рэнер
Пераемнік:	Юліус Рааб
Партыя:	Аўстрыйская народная партыя
Адукацыя:	University of Natural Resources and Life Sciences, Vienna[d]
Дзейнасць:	палітык, дыпламат
Месца працы:	Федэральны Урад Аўстрыі
Нараджэнне:	2 кастрычніка 1902(1902-10-02) Руст, Ніжняя Аўстрыя,
Смерць:	9 мая 1965(1965-05-09) (62 гады) Вена, Аўстрыя
Пахаванне:	Цэнтральныя могілкі ў Вене[d]
Узнагароды:	Ring of Honour of the austrian state Lower Austria[d]

Леапольд Фігль (ням.: Leopold Figl; 2 кастрычніка 1902, Руст, Ніжняя Аўстрыя — 9 мая 1965, Вена) — аўстрыйскі палітык, член АНП, федэральны канцлер Аўстрыі ў 1945—1953 гг.

Біяграфія

З 1931 года — віцэ-старшыня Фермерскай лігі Ніжняй Аўстрыі, з 1933 — старшыня. Пры рэжыме Дольфуса увайшоў у склад федэральнай рады па эканамічнай палітыцы. Пасля аншлюсу арыштаваны і адпраўлены ў канцэнтрацыйны лагер Дахаў, у маі 1943 года вызвалены, працаваў нафтавым інжынерам, у кастрычніку 1944-га зноў арыштаваны, адпраўлены ў Маўтхаўзен і ў лютым 1945 прысуджаны да пакарання смерцю за «дзяржаўную здраду». У тым жа годзе вызвалены савецкімі войскамі, арганізоўваў забеспячэнне жыхароў Вены харчаваннем. 14 красавіка 1945 г аднавіў Фермерскую лігу і 17 красавіка ўвайшоў разам з ёй у склад створанай Аўстрыйскай народнай партыі (АНП), стаўшы яе віцэ-старшынёй. 27 красавіка стаў в. а. прэм’ер-міністра Ніжняй Аўстрыі і віцэ-прэм’ерам.

Пасля правядзення ў снежні таго ж года свабодных парламенцкіх выбараў, на якіх АНП атрымала пераканаўчую перамогу, сфармаваў вялікую кааліцыю з СПА, якая праіснавала да 1966 года, і стаў канцлерам. 26 лістапада 1953 года Фігль сышоў з пасады канцлера і стаў міністрам замежных спраў Аўстрыі ва ўрадзе Юліуса Рааба, падпісаўшы ў гэтай якасці Дэкларацыю аб незалежнасці Аўстрыі. У 1959 годзе па выніках парламенцкіх выбараў, якія павялічылі прадстаўніцтва сацыялістаў, новым міністрам замежных спраў стаў сябра СПА Бруна Крайскі. Фігль быў абраны старшынёй парламента (Нацыянальнага савета), а з 1962 году стаў прэм’ер-міністрам роднай Ніжняй Аўстрыі, займаючы гэтую пасаду да студзеня 1965 года.