Алаіз Мок

Алаіс Мок
ням.: Alois Mock
Міністр адукацыі, мастацтва і спорту Аўстрыі 2 чэрвеня 1969 — 21 красавіка 1970
Кіраўнік урада	Іозеф Клаус
Папярэднік	Тэадор Піфль-Перцэвіц
Пераемнік	Леапольд Грац
бургамістр Ойратсфельда 1971 — ?
віцэ-канцлер Аўстрыі 21 студзеня 1987 — 24 красавіка 1989
Кіраўнік урада	Франц Враніцкі
Папярэднік	Норберт Штэгер
Пераемнік	Іозеф Рыглер
міністр абароны Аўстрыі 6 лістапада 1990 — 16 снежня 1990
Кіраўнік урада	Франц Враніцкі
Папярэднік	Роберт Ліхал
Пераемнік	Вернер Фаслабенд
Міністр замежных спраў Аўстрыі 21 студзеня 1987 — 4 мая 1995
Кіраўнік урада	Франц Враніцкі
Папярэднік	Петэр Янкавіч
Пераемнік	Вольфганг Шусель
Нараджэнне	10 чэрвеня 1934(1934-06-10)[…] Euratsfeld[d], раён Амштэлен[d], Ніжняя Аўстрыя, Аўстрыя
Смерць	1 чэрвеня 2017(2017-06-01)[…] (82 гады) Вена, Аўстрыя
Месца пахавання	Дзёблінгскія могілкі[d]
Веравызнанне	каталіцтва
Партыя	Аўстрыйская народная партыя
Член у	KaV Norica Wien[d] Katholische Österreichische Hochschulverbindung Carolina[d] KÖHV Franco-Bavaria Wien[d] KÖHV Sängerschaft Waltharia Wien[d] KÖL Maximiliana Wien[d]
Адукацыя	Венскі ўніверсітэт convent Gymnasium in Seitenstetten[d]
Навуковая ступень	доктар права[d]
Прафесія	юрыст
Дзейнасць	дыпламат, юрыст, палітык
Месца працы	Федэральны Урад Аўстрыі
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Алаіс Мок (ням.: Alois Mock; 10 чэрвеня 1934, Ойратсфельд — 1 чэрвеня 2017) — аўстрыйскі дзяржаўны і палітычны дзеяч.

Адукацыя і ранняя кар'ера

Скончыў Венскі ўніверсітэт, дзе вывучаў права; пазней працягнуў адукацыю ў Балонні і Бруселі. Спецыялізаваўся па міжнародным праве. Быў членам каталіцкай студэнцкай супольнасці ў Вене. Уступіў у Аўстрыйскую народную партыю, з якой звязана ўся яго палітычная кар'ера.

Палітычная кар'ера

З 1961 — на дзяржаўнай службе. Быў памочнікам федэральнага канцлера Аўстрыі Іозефа Клауса па пытаннях, звязаных з удзелам краіны ў еўрапейскай інтэграцыі. З 1966 — сакратар канцылярыі федэральнага канцлера. У 1969 годзе стаў самым маладым за ўсю гісторыю краіны федэральным міністрам адукацыі, навукі, даследаванняў, мастацтваў і спорту.

Пасля паражэння кансерватараў на ўсеагульных выбарах 1971 года засяродзіўся на парламенцкай працы, стаўшы адным з дзейных членаў апазіцыі. Адначасова быў выбраны бургамістрам роднага горада. У 1979—1987 — старшыня АНП. У 1979 быў выбраны старшынёй ліберальна-кансерватыўнага Еўрапейскага дэмакратычнага саюза.

Міністр замежных спраў

Найбольшую вядомасць атрымаў падчас свайго знаходжання на пасадзе міністра замежных спраў Аўстрыі ў 1987—1995 ва ўрадах «вялікай кааліцыі» з сацыялістамі. Падчас яго кіраўніцтва знешняй палітыкай Аўстрыі краіна ўвайшла ў Еўрапейскі саюз. Спрыяў крушэнню «жалезнай заслоны», адкрыўшы мяжу паміж Аўстрыяй і Венгрыяй у чэрвені 1989 года, дзякуючы чаму сотні бежанцаў з ГДР атрымалі магчымасць праз Венгрыю міграваць у Заходнюю Еўропу. У 1987—1989 гадах адначасова займаў ва ўрадзе пасаду віцэ-канцлера.