Народна-вызваленчая армія Кітая

З пляцоўкі Вікіпедыя
Jump to navigation Jump to search
Народна-вызваленчая армiя Кiтая
China Emblem PLA.svgFlag of the People's Liberation Army.svg
Эмблема i сцяг НВАК
Гады існавання з 1 жніўня 1927
Краіна Кітай Кітай
Падпарадкаванне Цантральны Ваенны Камiтэт (ЦВК)
Тып Узброеныя сілы
Колькасць 2 250 000
Дэвіз «Служу Народу!» ( кіт. 为人民服务)
Удзел у Другая сусветная вайна, Япона-кітайская вайна (1937—1945), Карэйская вайна, Вайна ў В'етнаме
Камандзіры
Дзеючы камандзір Сі Цзіньпін
Вядомыя камандзіры Маа Цзэдун

Народна-вызваленчая армiя Кiтая (НВАК, кіт. 中国人民解放) — афiцыйная назва ўзброеных сіл Кiтая. Узброеныя сілы КНР падзеленыя на пяць зон ваеннага камандавання і тры флота, арганізаваных па тэрытарыяльным прынцыпе: ўсход, поўнач, захад, поўдзень і цэнтр.

Структура[правіць | правіць зыходнік]

Сухапутныя войскi (СВ)[правіць | правіць зыходнік]

Сцяг Сухапутных войскаў НВАК

Сухапутныя войскі доўгія гады ўяўлялі сабой асноўную частку НВАК, знаходзячыся пад непасрэдным кіраўніцтвам ЦВК. 31 снежня 2015 года ўпершыню створана камандаванне Сухапутных войскаў НВАК.

На ўзбраенне СВ НВАК знаходзяцца[1]:

  • 7600 танкаў (Тып-59, Тып-59II, Тып 99, Тып-99, Тып-99А i iнш.)
  • 1000 лёгкія танкаў (Тып-05, Тып-62,Тып-63А)
  • 1000 БМП (Тып-92, Тып 92B)
  • 4000 БТР (Тып 63, Тып-89, 400 ZBL-09, Тып-92)
  • 1710 самаходных гаўбіц
  • 6246 буксаваных гармат
  • 1770 РСЗА
  • 1531 зенітных гармат
  • А таксама Самаходны пантонны мост GZM-003, машына для урыўкі катлаванаў GJW-410, інжынерная машына разграждения GCZ-112, лёгкі сапёрнай танк БТР-89, шляхапралоднiк GCZ-110 і цяжкі механізаваны мост GQL-111.

Ваенна-павятровыя сiлы (ВПС)[правіць | правіць зыходнік]

Па колькасці эксплуатаваных самалётаў ВПС КНР знаходзяцца на трэцім месцы пасля Расіі і ЗША[2]. У 2008 годзе колькасць ваеннаслужачых ВПС складала 330 000 чалавек. На ўзбраенні знаходзіцца 4 000 баявых, 106 верталётаў, звыш 700 ПУ ЗУР, за 1 000 гармат зенітнай артылерыі, каля 450 радыёлакацыйных пастоў [3].

Аэрадромная сетка налічвае больш за 400 аэрадромаў, у тым ліку 350 з цвёрдым пакрыццём узлётна-пасадачнай паласы. Аператыўная ёмістасць аэрадромаў складае 9000 самалётаў, што амаль у тры разы больш авіяцыйнага парку[4].

Ваенна-марскi флот (ВМФ)[правіць | правіць зыходнік]

ВМФ налiчывап 290 тыс. чалавек і арганізаваны ў тры флота: Флот Паўночнага Мора са штабам у Ціндао, Флот Усходняга Мора са штабам у Нінбо, і Флот Паўднёвага Мора са штабам у Чжаньцзян. Кожны флот ўключае ў сябе надводныя караблі, падводныя лодкі, ваенна-марскую авіяцыю і падраздзялення берагавой абароны. Флот Паўднёвага мора мае ў сваім складзе дзве брыгады марской пяхоты[5].

У лютым 2013 года намеснік начальніка Генштаба НВАК Цзі Цзяньго адзначыў, што ў цяперашні час пагроза бяспекі Кітая галоўным чынам зыходзіць з мора [6]. Раней камicар Акадэміі ваенных навук НВАК генерал Вэн Цонгрэн заяўляў: «Кітай павінен прарваць блакаду з боку міжнародных сілаў супраць сваёй марской бяспекі. Толькі калі знiшчым яе, зможам весці размову аб ўздыме Кітая. Каб ўздым быў імклівым, Кітай павінен прайсці праз акіяны і выйсці з акіянаў ў сваёй будучыні развіцці».

У склад ваенна-марскога флоту НВАК ўваходзяць:

  • Надводныя сілы
  • Падводныя сілы
  • Ваенна-марская авіяцыя
  • Сілы берагавой абароны
  • Марская пяхота

Ракетныя войскi (РВ)[правіць | правіць зыходнік]

У студзеня 2016 было абвешчана аб пераўтварэнні Другога артылерыйскага корпуса НВАК у ракетныя войскі, і аб стварэнні новага фарміравання — войскаў стратэгічнай падтрымкі.

Народная ўзброенная мiлiцыя (НУМ)[правіць | правіць зыходнік]

Атрад мiлiцыi

У мірны час Народная ўзброеная міліцыя звычайна ахоўвае розныя важныя аб’екты, выконвае задачы па барацьбе з тэрарыстычнымі актамі, а таксама аказвае дапамогу ў эканамічным будаўніцтве. У ваенны час народная міліцыя закліканая садзейнічаць НВАК у сумеснай абароне і баявых дзеяннях. Складаецца з падраздзяленняў ўнутранай аховы, аховы залатых запасаў, лясоў, гідраэлектрастанцый, транспарту, пагранічных войскаў, войскаў грамадскай бяспекі, пажарных частак і частак аховы. Войскі народнай ўзброенай міліцыі былі створаны 19 чэрвеня 1982 года. Колькасць народнай ўзброенай міліцыі складае ад 1,1 да 1,5 мільёнаў чалавек[7].

Да 1 студзеня 2018 гада войскi міліцыі былі ўключаныя ў арганізацыйную структуру Дзяржсавета, знаходзячыся ў падвойным падначаленні ў Дзяржсавета і Цэнтральнага ваеннага савета. З 1 студзеня 2018 гады войска міліцыі ўключаны ў арганізацыйна-штатную структуру Цэнтральнага ваеннага савета і больш не будуць знаходзіцца ў арганізацыйнай структуры Дзяржсавета, перайшоўшы пад адзінае кіраўніцтва Цэнтральнага ваеннага савета[8].

Вучэнні НВАК[правіць | правіць зыходнік]

У 1999 і 2001 г. былі праведзены буйнамаштабныя вучэнні, прысвечаныя адпрацоўцы высадкі дэсанту на Тайвань[9]. У вучэннях было задзейнічана 100 тыс.

З 11 па 18 ліпеня 2017 праводзіліся сумесныя беларуска-кітайскія вучэнні «Адзіны шчыт-2017». У вучэннях прымалі ўдзелу падраздзялення спецпрызначэння ўнутраных войскаў МУС Беларусі і Народнай ўзброенай мiлiцыi Кітая[10].

З 22 па 28 ліпеня 2017 г. праводзіліся расійска-кітайскія вучэнні «Марское ўзаемадзеянне - 2017» на галоўнай ваенна-марской базе Балтыйскага флоту — горадзе Балтыйскім. У іх было задзейнічана восем караблёў і судоў, дзесяць самалётаў і верталётаў з іх Ваенна-марскія сілы КНР прадстаўлялі эсмінец «Хэфэй», фрэгат «Юньчэн» і судна забеспячэння «Ламаху» Расійскую бок прадстаўлялі корвет «Бойкі», выратавальны буксір і авіяцыя. У моры былі сфармаваныя расійска-кітайскія тактычныя групы караблёў, якія правялі вучэнні са стральбой малой зенітнай артылерыяй па надводных і паветраным мішэнях. Караблі манеўравалі на мінімальна магчымым адлегласці і па камандзе перабудоўваліся ў баявы парадак. Таксама падчас вучэнняў тактычныя групы правялі дагляд падазронага судна, вызвалілі захопленае піратамі судна і правялі пошукава-выратавальную аперацыю па аказанні дапамогі аварыйнага караблю і выратаванні церпяць бедства на вадзе.

Служба за мяжой[правіць | правіць зыходнік]

Кітай мае шэраг сваіх замежных ваенных баз ў М'янме, Пакістане, Бангладэшы, Джыбуці, Емене, Амане, Кенiі, Танзанія і на Сейшэльскiх Астравах[11]. Там знаходзяцца прыкладна 50 000 кітайскіх вайскоўцаў.

Зноскі

  1. ↑ http://function.mil.ru/news_page/country/more.htm?id=12091919@egNews
  2. ↑ Рудзiн. М.Ф. "Узбраенне Свету". — 2012. — С. 128. — 140 с.
  3. ↑ «Зарубежное военное обозрение», 2008 г., № 10, с. 48-49
  4. ↑ «Зарубежное военное обозрение», 2008 г., № 11, с. 59
  5. ↑ Заместитель начальника Генштаба НОАК: нельзя ущемлять коренные интересы государства
  6. ↑ http://russian.people.com.cn/31521/8123426.html
  7. ↑ Арганiзацыя народнай узброенай мiлiцыi(англ.) 
  8. ↑ Китай: вооруженная милиция будет находиться под единым руководством Центрального военного совета_Russian.news.cn (руск.) 
  9. ↑ ​​адк. рэд. Крывалап А.А. Кіраўнік 2. Склад, колькасць і арганізацыя НВАК на сучасным этапе // Кітайская ваенная моц як новы фактар ​​сусветнай палітыкі. — Масква: Навуковы эксперт, 2016. — С. 36. — 112 с. — 100 экз. — ISBN 978-5-91290-246-8.
  10. ↑ https://www.sb.by/articles/edinyy-shchit-2017-belorusskie-i-kitayskie-spetsnazovtsy-nachali-sovmestnuyu-trenirovku-.html
  11. ↑ Военные базы Китая за рубежом

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Народна-вызваленчая_армія_Кітая&oldid=3177355"