Сан-Марына (горад)

Горад Сан-Марына італ.: Città di San Marino Герб Сцяг Краіна Сан-Марына Рэгіён Сан-Марына Каардынаты 43°55′55,24″ пн. ш. 12°26′54,42″ у. д. Унутранае дзяленне адсутнічае Заснаваны 301 Першае згадванне 301 Плошча 7,09 км² Вышыня цэнтра 328 м Афіцыйная мова італьянская Насельніцтва 4 600 чалавек (2008) Шчыльнасць 656 чал./км² Нацыянальны склад санмарынцы, італьянцы Канфесійны склад каталікі Часавы пояс UTC+1, летам UTC+2 Тэлефонны код 0549 Паштовыя індэксы RSM-47890 Аўтамабільны код RSM Афіцыйны сайт sanmarinosite.com/castel… Сан-Марына на карце Сан-Марына

Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сан-Мары́на (італ.: San Marino) — горад у Сан-Марына, сталіца краіны. Насельніцтва 4.493 чал. (2003). Размешчаны на ўзвышшы Монтэ-Тытана. Горад заснаваны ў 301 годзе муляром Марынам, які сабраў ў пячоры Монтэ-Тытана абшчыну вольных муляроў.

У Сан-Марына размешчаны: урад, дзяржаўныя ўстановы, друкарня, рэдакцыі газет. Медыцынскае абслугоўванне і школьнае навучанне бясплатныя. У горадзе ёсць некалькі пачатковых і сярэдніх школ, гімназія, прафесійнае вучылішча.

У 1932 годзе пабудавана электрычная чыгунка (злучае Сан-Марына з італьянскім горадам Рыміні; 32 км, з іх 17 км пад гарой Монтэ-Тытана).

Горад акружаны абрончай сценой, унутры цесна стаяць 1—3-павярховыя дамы размешчаны тэрасамі па схіле гары. Ад Сярэднявечча і Адраджэння захаваліся камунальныя і царкоўныя будынкі, праўда моцна скажоныя пазнейшымі пераробкамі.

У Сан-Марына знаходзяцца Дзяржаўная бібліятэка, Дзяржаўны архіў, Дзяржаўны музей, Дзяржаўная карцінная галерэя, Музей старадаўняй зброі.

Турыстычныя мясціны

Палаца Публіка — рэзідэнцыя парламента Сан-Марына

Асноўныя турысцкія славутасці, якія знаходзяцца ў гістарычным цэнтры горада Сан-Марына:

• Тры вежы (Гуаіта, Чэста, Мантале)
• Базіліка Сан-Марына
• Палаца Публіка
• Плошча свабоды
• Дзяржаўны музей Сан-Марына

Гарады-пабрацімы

Горад Сан-Марына на карце краіны

• Сан-Леа, Італія
• Раб, Харватыя
• Ронэ, Данія

Літаратура

• Сан-Марына // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 157. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).