Святлана Уладзіміраўна Анікей
| Святлана Уладзіміраўна Анікей | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 7 лютага 1977[1] (47 гадоў) |
| Месца нараджэння | |
| Грамадзянства | |
| Адукацыя | |
| Прафесія | акцёрка |
| Тэатр | |
| Узнагароды |
 |
| IMDb | ID 5084360 |
Святлана Уладзіміраўна Анікей (нар. 7 лютага 1977, Мінск) — беларуская актрыса тэатра і кіно.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Скончыла тэатральны факультэт Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў ў 1999 годзе па спецыяльнасці «Акцёрскае мастацтва драматычнага тэатра і кіно», курс Лідзіі Манаковай[2]. З 1999 года працавала ў Нацыянальным акадэмічным тэатры імя Янкі Купалы.
Пасля масавых фальсіфікацый на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, жорсткага разгону акцый пратэстаў, збіцця і катаванняў затрыманых пратэстоўцаў, калектыў Купалаўскага тэатра 13 жніўня запатрабаваў спыніць гвалт у дачыненні да мірных грамадзян і выступіў за пералік галасоў з удзелам незалежных назіральнікаў. 17 жніўня ўладамі быў звольнены дырэктар тэатра Павел Латушка. 26 жніўня Святлана Анікей разам з большасцю трупы і іншымі супрацоўнікамі тэатра звольнілася ў знак пратэсту[3].
Творчасць[правіць | правіць зыходнік]
Тэатральныя ролі[правіць | правіць зыходнік]
Бягучы рэпертуар[правіць | правіць зыходнік]
- Ганна Мартынаўна Змяюкіна («Вяселле» паводле А. Чэхава);
- Пятруся («Хам» Э. Ажэшкі);
- Паліна («Не мой» паводле А. Адамовіча);
- Шміт («Офіс» І. Лаўзунд);
- Панна («Выкраданне Еўропы, альбо Тэатр Уршулі Радзівіл» паводле твораў Ф.Радзівіл);
- Гаспадыня («Лістапад. Андэрсен» паводле А. Паповай);
- Тэлемена («Пан Тадэвуш» А. Міцкевіча);
- Эльвіра («Дон Жуан» Ж.-Б. Мальера)[2]
Ранейшыя ролі[правіць | правіць зыходнік]
- Брагіня («Трышчан і Іжота» С. Кавалёва)
- Юлька («Ажаніцца — не журыцца» братоў Далецкіх, М. Чарота)
- Верка («Страсці па Аўдзею» У. Бутрамеева)
- Зорачка («Карлік Нос» В. Гаўфа)
- Аксюша («Лес» А. Астроўскага)
- Алена («Восеньская саната» І. Бергмана)
- Луиза («Падступства і каханне» Ф. Шылера)
- Флорэнс («Дзіўная місіс Сэвідж» Дж. Патрыка)
- Жонка («Мы і ЯНО» паводле А. Аверчанкі)
- Думка-вядзьмарка («Макбет» У. Шэкспіра)
- Кошачка (мюзікл «Афрыка» Л. Пранчака, У. Кандрусевіча)
- Лінда («Уваходзіць свабодны чалавек» Т. Стопарда)
- Карын («Эрык XIV» А. Стрындберга)
- Падчарка («С. В.» паводле пьесы «Вішнёвы сад» А.Чэхава)
- Марыля («Ядвіга» А. Дударава)[2]
- Годл («Памінальная малітва» Р. Горына)
- Ганна («Сымон-музыка» Я. Коласа)
- Алена («Дзеці Ванюшына» С. Найдзёнава)
- Сара («Translations» Б. Фрыла) [4]
Выбраная фільмаграфія[правіць | правіць зыходнік]
- Маць Велі («Хрусталь», Беларусь/ЗША/Германія/Расія, 2018)
- Ірына («Nowy Świat», Польшча, 2015)
- Людміла Істоміна («Неподкупный», Расія, 2015)
- Маріна («Капкан для звезды», Расія, 2015)
- Галіна Аляксандраўна («Врачиха», Расія, 2014)
- Люба («Сразу после сотворения мира», Расія, 2013)
- Арына («Сводная сестра», Расія, 2013)
- Людміла Віктараўна («Ой, ма-моч-ки!», Беларусь/Расія, 2013)
- Маня («Клопат», Расія, 2011)
- Дыяна («Жила-была Любовь», Расія, 2011)
- Святлана («Тихий омут», Расія, 2010) [5]
Прыватнае жыццё[правіць | правіць зыходнік]
Захапляецца рэстаўрацыяй старажытнай мэблі.[6]
Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]
- Галоўная акцёрская ўзнагарода, XV Агульнапольскі фестываль сучаснай драматургіі «Rzeczywistość przedstawiona» (за ролю ў пастаноўцы А. Карыткоўскай-Мазур «Сонька», Беластоцкі драматычны тэатр), 2015[7]
- Першая нацыянальная тэатральная прэмія ў намінацыі «Найлепшая жаночая роля» (роля Паліны ў драме «Не мой»), 2011[2]
Зноскі
- ↑ КиноПоиск — 2003. Праверана 27 кастрычніка 2020.
- ↑ а б в г Святлана Анікей (асабістыя звесткі)(недаступная спасылка). вебсайт тэатра. Архівавана з першакрыніцы 25 сакавіка 2016. Праверана 27 лютага 2016.
- ↑ Из Купаловского театра уволены 58 актеров и сотрудников Архівавана 3 верасня 2020.
- ↑ Актрыса, якая марыць сыграць Абломава (часопіс). Мастацтва (31 сакавіка 2012). Праверана 27 лютага 2016.
- ↑ Святлана Анікей (фільмаграфія). Кино-Театр.ru. Праверана 27 лютага 2016.
- ↑ Святлана Анікей: «Трымаць шліфавальную машынку ў жаночых руках вельмі складана» (вэб-сайт грамадскай культурніцкай кампаніі). «Будзьма беларусамі!» (28 студзеня 2014). Праверана 27 лютага 2016.
- ↑ Святлана Анікей атрымала польскую ўзнагароду. Польскае радыё (29 кастрычніка 2015). Праверана 27 лютага 2016.(недаступная спасылка)
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Святлана Анікей Архівавана 25 сакавіка 2016. на сайце Купалаўскага тэатра
- Святлана Анікей на сайце Кино-Театр.ru
- Святлана Анікей на сайце КиноПоиск
- «Зорка Купалаўскага Святлана Анікей стане гламурнай вядзьмаркай» / «Наша Ніва». — 2016 г. — 27 лютага
- «Дрэс-код: як апранаюцца мінскія акцёры» / citydog.by. — 2015 г. — 26 студзеня
- Інтэрв’ю Архівавана 15 чэрвеня 2016. інтэрнэт-часопісу «Культпросвет» Архівавана 25 лістапада 2016. — 2014 г. — 10 студзеня
- Топ-10 самых прыгожых тэатральных актрыс на сайце грамадскай культурніцкай кампаніі «Будзьма беларусамі!» — 2013 г. — 25 лютага
- «Актрыса, якая марыць сыграць Абломава» / часопіс «Мастацтва». — 2012 г. — № 3 (348) — 31 сакавіка
- «У акцёры я пайшла з-за крыўды» Архівавана 25 ліпеня 2017. / «Комсомольская правда». — 2011 г. — 22 кастрычніка
- «Актрыса з акцэнтамі» / «СБ-Беларусь сегодня». — 2009 г. — 22 кастрычніка
- «Беларуская Мэры Попінс» Архівавана 25 ліпеня 2017. / «Вячэрні Мінск». — 2003 г. — 28 лютага
Тэматычныя сайты |
|---|
