Смароднік

Вёска Смароднік Краіна Беларусь Вобласць Віцебская Раён Гарадоцкі Сельсавет Бычыхінскі Каардынаты 55°43′21″ пн. ш. 29°53′04″ у. д. Насельніцтва ▼10 чал. (2009) Часавы пояс UTC+3 Тэлефонны код +375 2139 Аўтамабільны код 2 СААТА 2218809151 Смароднік на карце Беларусі ±

Смаро́днік (трансліт.: Smarodnik, руск.: Смородник) — вёска ў Гарадоцкім раёне Віцебскай вобласці. Уваходзіць у склад Бычыхінскага сельсавета. За 34 км на паўночны захад ад Гарадка, 9 км ад станцыі Бычыха на лініі Віцебск — Невель, 70 км ад Віцебска. Рэльеф раўнінны. На захадзе ад вёскі працякае рака Чарнаўка (прыток ракі Обаль), на поўначы працякае ручай (прыток ракі Чарнаўка). На захадзе і паўночным усходзе — лясны масіў. У паўночна-заходнім і паўднёва-ўсходнім напрамках тэрыторыя забалочана. Транспартныя сувязі па мясцовай дарозе праз вёскі Андрэенкі, Гары і далей па дарозе Халамер’е-Бычыха і шашы Гарадок-Невель.

Гісторыя

У 1-й палове 19 стагоддзя вёска ў складзе фальварка Забароўка езуіцкага дзяржаўнага маёнтка Езярышча ў Гарадоцкім павеце Віцебскай губерні. З 2-й паловы 19 сатгоддзя вёска ў складзе Забароўскай сельскай грамады Обальскай воласці Гарадоцкага павета Віцебскай губерні, адносілася да Мехаўскага праваслаўнага прыхода. У 1905 годзе было 167 дзесяцін зямлі. У 1920 годзе вёска ў Старынскай воласці Гарадоцкага павета. З 15 лютага 1923 года ў Невельскім павеце. У сакавіку 1924 года вернута ў склад БССР. З 20 жніўня 1924 года вёска ўваходзіла ў склад Мехаўскага сельсавета. З 17 ліпеня 1924 года ў Езярышчанскім, з 12 кастрычніка 1929 года ў Гарадоцкім раёне Віцебскай акругі (да 26 ліпеня 1930 года). Падчас калектывізацыі арганізаваны калгас імя Ільіча. З 12 лютага 1935 года ў Мехаўскім раёне. З 20 лютага 1938 года ў Віцебскай вобласці. У Другую сусветную вайну з франтоў не вярнуліся 38 жыхароў. З 18 сакавіка 1958 года ў Езярышчанскім раёне. З 16 верасня 1960 года ў Бычыхінскім сельсавеце. З 25 снежня 1962 года ў Гарадоцкім раёне. У 1970 годзе ў калгасе імя Карла Маркса. У 2012 годзе ў складзе КУСП імя Дзімітрава.

Насельніцтва

• 34 рэвізскія душы (1839)
• 5 двароў, 33 душы (1841)
• 15 двароў, 94 жыхары (1905)
• 16 двароў, 113 жыхароў (1920)
• 20 двароў, 117 жыхароў (1926)
• 124 жыхары (1959)
• 134 жыхары (1970)
• 21 гаспадарка, 34 жыхары (1997)
• 4 гаспадаркі, 5 жыхароў (2018)

Інфраструктура

У 1997 годзе ў вёсцы працаваў магазін.

Літаратура

• Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 10: Віцебская вобласць, кн. 2 / рэдкал.: У. У. Андрыевіч (гал. рэд.) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2019. — 728 с.: іл. — 1 000 экз. — ISBN 978-985-11-1126-4.

Спасылкі

• На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх