Снежны полаг
Снежны полаг — пласт снегу на паверхні Зямлі, які ўтварыўся ў выніку снегападаў і завей.
Снежны полаг валодае малой шчыльнасцю, нарастаючай з часам, асабліва вясной. Адлюстравальная здольнасць (альбеда) бялюткага снегу — 70-90 %, старога, расталага снегу — 30-40 %.
Снежны полаг моцна адлюстроўвае сонечную радыяцыю, але засцерагае глебу ад празмернага астуджэння, а азімыя пасевы ад вымярзання; аказвае вялікі ўплыў на клімат, рэльеф, жыўленне рэк і леднікоў, працэсы ўтварэння глебы, жыццё раслін і жывёл. У той жа час, снежны полаг можа прыводзіць да выправання раслін, да якога ў Заходняй Сібіры, паводле праведзенага ў 1960-х гг. даследавання, былі схільныя 133 віды дрэў і хмызнякоў з 630 вывучаных. Прычына гэтай з’явы была ўсталяваная савецкімі навукоўцамі ў канцы 1980-х гг.[1]
Адрозніваюць:
- часовы снежны полаг, які растае за некалькі гадзін або дзён пасля ўтварэння;
- устойлівы снежны полаг, які захоўваецца на працягу ўсёй зімы або з невялікімі перапынкамі.
