Дом Чычэрына
| Славутасць | |
| Дом Чычэрына | |
|---|---|
 | |
| 59°56′10″ пн. ш. 30°19′06″ у. д.HGЯO | |
| Краіна | |
| Месцазнаходжанне | |
| Архітэктурны стыль | неакласіцызм |
| Архітэктар | Жан-Батыст-Мішэль Вален-Дэламот |
| Дата заснавання | 1771 |
| Статус |
 Аб’ект культурнай спадчыны РФ № 7810604000 |
 |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Дом генерал-паліцмайстара Санкт-Пецярбурга М. І. Чычэрына (руск.: Дом генерал-полицмейстера Санкт-Петербурга H. И. Чиче́рина) — гістарычна-архітэктурны помнік на рагу Неўскага праспекта (дом 15) і ракі Мойкі (дом 59), ля Зялёнага моста.
Архітэктура[правіць | правіць зыходнік]
Будынак з’яўляўся адным з першых узораў ранняга класіцызму. Архітэктурная асаблівасць дома — двух’ярусная каланада, падобная да каланады на фасадах Зімовага палаца, ніжні ярус — тасканскага ордара, верхні — кампазітнага. У канцы XIX ст. пабудавана шмат дваровых флігеляў.
Першапачатковае аздабленне ўнутраных памяшканняў у стылі ранняга класіцызму не захавалася. Толькі ў круглай зале трэцяга паверха засталіся дзве калоны і дзве пілястры карынфскага ордара, выкананыя са штучнага мармуру. У 1810-х гг. па праекце арх. В. П. Стасава да дома быў прыбудаваны мураваны корпус, які выходзіць на Вялікую Марскую вуліцу, — у стылі строгага класіцызму.
У 1858 г. дом перайшоў ва ўласнасць купцоў Елісеевых. Гаспадар дома С. П. Елісееў быў буйным мецэнатам і калекцыянерам. Калекцыя твораў французскага скульптара Радэна, якая экспануецца ў Эрмітажы, трапіла ў музей з дома Елісеева. У тым жа 1858 г. па праекце арх. М. П. Грабёнка была праведзена пераробка будынка. Авальныя вокны на галоўным фасадзе былі заменены прамавугольнымі, калоны верхняга паверху замененыя пілонамі. У 1902 годзе праведзены капітальны рамонт будынка з боку Мойкі.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Санкт-Петербург. Петроград. Ленинград: Энциклопедический справочник / Ред. коллегия: Белова Л. Н., Булдаков Г. Н., Дегтярев А. Я. и др. — М.: научное издательство «Большая Российская Энциклопедия». 1992. — 687 с.; ил. ISBN 5-85270-037-1
