Мінскі электратэхнічны завод імя В. І. Казлова
| Мінскі электратэхнічны завод імя В. І. Казлова | |
|---|---|
 | |
.jpg) | |
| Тып | Адкрытае акцыянернае таварыства |
| Заснаванне | жнівень 1956 |
| Размяшчэнне | Мінск, вул. Уральская, д. 4 |
| Ключавыя постаці | Аляксандр Радзевіч |
| Галіна | Прамысловасць |
| Прадукцыя | Аўтазараднік, дызельны генератар, токаабмежавальны рэактар, трансфарматар, электрабагравальнік, электрападстанцыя |
| Абарот | ▼1356,080 млрд рублёў[1] (2015; $84,574 млн)[2] |
| Аперацыйны прыбытак | ▼26,853 млрд руб ($1,675 млн) |
| Чысты прыбытак | ▼14,520 млрд руб ($0,906 млн) |
| Колькасць супрацоўнікаў |
|
| Матчына кампанія | Міністэрства прамысловасці Рэспублікі Беларусь |
| Даччыныя кампаніі | «Вітаўтаматыка» (Віцебск), «Лідскі завод электравырабаў» (Гродзенская вобласць), «Ратон» (Гомель), «Спецаўтаматыка» (Брэст) |
| Сайт | metz.by |
Мінскі электратэхнічны завод імя В. І. Казлова (МЭТЗ імя В. І. Казлова) — прадпрыемства ў Мінску, размешчанае па адрасе вул. Уральская, 4. На 2011 г. з'яўляўся адным з найбольшых вытворцаў сілавых трансфарматараў у Еўропе[4].
Вырабляе (2016) сілавыя масленыя і сухія трансфарматары; камплектныя трансфарматарныя падстанцыі (КТП); антырэзанансныя, рухавіковыя, сеткавыя і токаабмежавальныя рэактары; устаноўкі катоднай абароны; дызельныя электрастанцыі; аўтазараднікі акумулятараў; пусказарадныя прылады і стартавыя дроты для аўтамабіляў; зварачныя паўаўтаматы; канвектарныя электраабагравальнікі.
Гісторыя
Будаўніцтва завода пачалося ў 1953 годзе. У 1956 годзе завод выпусціў першую прадукцыю. З 1956 года называўся Мінскі дзяржаўны саюзны электратэхнічны завод. У 1957-1965 гадах пабудаваны галоўны і дапаможныя карпусы. У 1960 г. пачалі серыйны выраб трансфарматараў уласнай канструкцыі з алюмініевай абмоткай замест абмоткі даражэйшым медным дротам. У 1980 г. прыступілі да вырабу герметычных гафраваных трансфарматараў, якія абыходзіліся без замены масла цягам усяго тэрміна службы. Замест масларасшыральнікаў ціск пры нагрэве масла ў іх кампенсаваўся гофрамі бака. Гафраваны бак сталі запаўняць пад вакуумам маслам, якое папярэдне дэгазавалі для выкарыстання без замены цягам усяго тэрміна службы. Выраб гафраваных бакаў наладзілі на абсталяванні, набытым у французскага прадпрыемства «Альстом» (Сент-Уэн, дэпартамент Сен-Сен-Дэні, рэгіён Іль-дэ-Франс). У 1990 г. асвоілі выраб пласцін магнітаправодаў з электратэхнічнай сталі на аўтаматызаванай лініі, набытай у нямецкага прадпрыемства «Генрых Георг» (Кройцталь, Арнсбергская акруга, зямля Паўночны Рэйн — Вестфалія). Размяшчэнне такіх магнітаправодаў у трансфарматары дазволіла істотна скараціць страты электраэнергіі падчас працы пры халастым ходзе. Затым сумесна з нямецкім прадпрыемствам «Сіменс» (Мюнхен, зямля Баварыя) наладзілі вытворчасць сухіх трансфарматараў[4].
На 1999 г. Мінскі электратэхнічны завод вырабляў: сілавыя масленыя трансфарматары (да 1000 кілавольт-ампер); маламагутныя сухія трансфарматары (0,063-2,5 кілавольт-ампер); электрападстанцыі для электрастанцый, нафтаздабыўной прамысловасці і цеплаапрацоўкі бетону і грунту; прылады катоднай абароны магістральных трубаправодаў і падземных металічных збудаванняў;побытавыя зараднікі і пусказарадныя прылады; зварачныя трансфарматары; масленыя электраабагравальнікі[5]. У 2000 г. распрацавалі маслены герметычны трансфарматар з сіметравальнай прыладай (ТАГСП), якая дазволіла значна змякчыць скачкі напружання ў электрасетцы пры сілкаванні адчувальных прыбораў (аўтаматыка, камп'ютар, тэлевізар). Затым прыступілі да вырабу камплектных трансфарматарных падстанцыяў (КТП) у маналітнай бетоннай абалонцы. Для гэтай патрэбы завод мае ўласную бетонную вытворчасць у вёсцы Калядзічы (Мінскі раён). Найбольш шырока такія КТП закупаюцца жыллёва-камунальнымі гаспадаркамі. Таксама гэтыя КТП пастаўляліся для спартыўных будынкаў у Сочы (Краснадарскі край, Паўднёвая федэральная акруга, Расія), якія ўзводзіліся да Зімовых Алімпійскіх гульняў 2014 года. КТП ва ўцепленай абалонцы пазней паставілі для дапаможных будынкаў Беларускай АЭС у Астраўцы (Гродзенская вобласць)[4].
У 2011 г. выраб трансфарматараў склаў каля 80% агульнага аб'ёму вытворчасці. Каля 80% вырабаў збылі ў Расію. Рэнтабельнасць продажаў склала 26,3%. На 2012 г. трансфарматары мелі магутнасць 10—2500 кілавольт-ампер і напругу да 35 кілават. Выпускаліся ў 3- і 1-фазным варыянтах для працы ва ўмовах ад халоднага да трапічнага клімату. Выкарыстоўваліся ў электрасетках напружаннем да 35 кілават, на чыгунцы, у нафтаздабычы і для цеплаапрацоўкі бетону ва ўмовах холаду. Сілавыя трансфарматары вырабляліся пераважна ў масленым, а таксама сухім выкананні. Сярод масленых трансфарматараў пераважалі герметычныя (ТАГ — трансфарматары масленыя герметычныя), якія працуюць без замены масла цягам усяго 30-гадовага тэрміна выкарыстання (гарантыйны тэрмін — 5 гадоў). Таксама выпускаліся: камплектныя трансфарматарныя падстанцыі (КТП) для электрыфікацыі жытла і ў прамысловасці; падстанцыі ўласных патрэб для электрастанцыі, нафта- і газаздабычы, цеплаапрацоўкі бетону і электрыфікацыі чыгункі; станцыі катоднай абароны ад карозіі магістральных трубаправодаў; маламагутныя трансфарматары для станкабудавання і аснашчэння шахт і марскіх суднаў; электразварачныя прылады; рубільнікі; дроселі для вулічнага асвятлення; зараднікі і пусказарадныя прылады для аўтамабіляў[4].
На 2011 г. «Мінскі электратэхнічны завод» меў аздараўленчы дзіцячы лагер і базу адпачынку «Моладзі» (Швабскі сельсавет, Лагойскі раён, Мінская вобласць)[4].
Холдынг
18 верасня 2014 г. Міністэрства эканомікі Рэспублікі Беларусь паставіла на ўлік «Мінскі электратэхнічны завод» у Дзяржаўны рэестр холдынгаў за № 86. У холдынг увайшлі 11 ААТ: «Аптычнае станкабудаванне і вакуумная тэхніка» (Мінск, вул. Філімонава, д. 25), «Вітаўтаматыка» (Віцебск, вул. Мінская, д. 16), «Завод сродкаў комплекснай аўтаматызацыі» (Мінск, вул. Ляшчынскага, д. 8), «Лідскі завод электравырабаў» (Гродзенская вобласць), Астравецкі завод «Радыёдэталь» (Гродзенская вобласць), «Ратон» (Гомель, вул. Фядзюнінскага, д. 19), «Смаргонскі завод аптычнага станкабудавання» (Смаргонь, Гродзенская вобласць), «Спецаўтаматыка» (Брэст, вул. Я. Купалы, д. 120/1), «Спецмантажаўтаматыка» (Мінск, вул. Гусоўскага, д. 6), «Спецпрамаўтаматыка» (Гомель, вул. Хімзаводская, д. 8), «Спецрадыёналадка» (Мінск, вул. Магілёўская, д. 41).
Кіраўнікі
- Пётр Гайдзенка (1959—1964)
- Аляксандр Нікіцін (1971)
- Аляксандр Казлоў (1986)
- Мікалай Басараба (1992—2011)
- Аляксандр Радзевіч (з 15 красавіка 2011 г.)
Зноскі
- ↑ Справаздача аб дзейнасці ААТ за 2015 год (руск.). Міністэрства фінансаў Рэспублікі Беларусь (23 мая 2016). Праверана 17 кастрычніка 2016.
- ↑ Сярэднеўзважаны курс беларускага рубля ў адносінах да замежных валют на валютным рынку Рэспублікі Беларусь за 2015 год (16 034,24 за долар). Нацыянальны банк Рэспублікі Беларусь (3 мая 2016). Праверана 17 кастрычніка 2016.
- ↑ http://www.gki.gov.by/upload/new%20structure/info%20for%20investors/oao_more/100211261.doc
- ↑ а б в г д Энергія развіцця // Звязда : газета. — 5 красавіка 2012. — № 66 (27181). — С. 5. — ISSN 1990-763x.
- ↑ Мінскі электратэхнічны завод // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10. — 544 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0169-9 (т. 10).
Спасылкі
- metz.by — афіцыйны сайт Мінскага электратэхнічнага завода імя В. І. Казлова
Даччыныя прадпрыемствы «МЭТЗ»:
- ААТ «Аптычнае станкабудаванне і вакуумная тэхніка» (Мінск) (англ.)
- ААТ «Астравецкі завод "Радыёдэталь"» (Астравец, Гродзенская вобласць) (руск.)
- ААТ «Вітаўтаматыка» (Віцебск) (руск.)
- ААТ «Завод сродкаў комплекснай аўтаматызацыі» (Мінск) (англ.)
- ААТ «Лідскі завод электравырабаў» (Ліда, Гродзенская вобласць) (англ.)
- ААТ «Ратон» (Гомель) (англ.)
- ААТ «Смаргонскі завод аптычнага станкабудавання» (Смаргонь, Гродзенская вобласць) (руск.)
- ААТ «Спецаўтаматыка» (Брэст) (руск.)
- ААТ «Спецпрамаўтаматыка» (Гомель) (руск.)